Een paar maanden terug, in mei om precies te zijn, ging in Eethen de kleedkamerdeur van het eerste open. Of Gerrit Molenaar zijn contract bij derdeklasser GDC met twee jaar wilde verlengen. Nou, dat wilde hij wel. “Alles is hier gewoon een dikke negen!”
Inmiddels bezig aan zijn derde seizoen, kan Molenaar (59) het weten. “Het complex is echt een verademing, dat is zó mooi en goed onderhouden.” Dat de trainer uit Hank zijn verblijf bij de club heeft verlengd, is dan ook allesbehalve verrassend. “Eigenlijk heb ik overal wel lang gezeten. Je hebt altijd te maken met een houdbaarheidsdatum, maar volgens mij ben ik daar hier nog niet overheen.” Hoe dat komt? De ervaren oefenmeester heeft wel een idee. “Ik ben breed georiënteerd en probeer alles binnen een vereniging te verbeteren, niet alleen het eerste. En ik werk graag met jeugd.”
De goede weg
Vanuit zijn werk bij de Koninklijke Militaire Academie in Breda zorgt Molenaar voor een stukje stuctuur en discipline, maar natuurlijk is het na al die seizoenen meer dan dat. “Echt een warme klik met de spelersgroep. Bij GDC organiseren ze buitenom de voetbal een hoop activiteiten, dan zijn er in de app altijd heel veel ‘+1’tjes’, iedereen doet mee.” Ook op het veld. “Gewoon lekker trainen, die jongens zich fijn laten voelen. Daar gaat het toch om?” En dat was nodig ook, vertelt Molenaar. “We wilden de club graag veranderen, alles had een beetje stil gestaan. De laatste jaren was er maar weinig doorstroming. Onze stip op de horizon? In die derde klasse blijven.” Dat laatste is, mede vanwege de nieuwe degradatieregeling, al moeilijk genoeg. “Zeker voor een dorpsclub. Een eigen gezicht, met eigen jongens, dat is een uitdaging.” Maar wel eentje die de Hankenaar met beide handen aanpakt. “Het enthousiasme binnen de club groeit, dat zie ik terug. Laatst gaf ik een training bij de jeugd, dat wordt gewaardeerd. Ook daar probeer je aandacht aan te geven.” Toch blijft het vlaggenschip van GDC, ook voor Molenaar, natuurlijk het allerbelangrijkste. Op de vijfde plaats van vorig seizoen, kijkt hij allesbehalve ontevreden terug. “We zijn op de goede weg. Alleen merk je de kwetsbaarheid van de groep. Als we spelers missen, wordt het krap en doe je een stapje terug.” De oplossing? “Jeugdspelers ontwikkelen en zo de selectie verbreden.”
Gedrevenheid
Met dat goede gevoel op zak, durft de trainer stiekem al een beetje omhoog te kijken. “Dan zou ik graag voor een periode gaan. Als dat lukt, is het jaar enorm geslaagd!” En na veertig jaar in het vak, geniet Molenaar nog net zoals toen hij net begon. “Ik ga iedere dag nog met plezier naar de training. Doordeweeks bij de militaire opleiding, dan is dit voor mij echt ontspanning. Fijn en heerlijk.” Hoe hij dat doet? Op zijn eigen manier. “Ik ben wel een man van de positiespelletjes, maar ook van een leuke activiteit. Hengelen noemen we dat.” Vol passie begint hij te vertellen. “Vanaf de zijkant moet je dan een bal inbrengen, zonder de grond te raken, daar zijn ze los op.” Aan de mentaliteit ligt het bij GDC sowieso niet, weet de TC2-trainer. “Die is top. Ze hebben hier allemaal wat voor de ander over. Als het tijdens een wedstrijd niet loopt, kijken ze elkaar aan, dan verandert er iets.” Zelf is hij in al die jaren maar nauwelijks veranderd. “Nog steeds dezelfde passie en gedrevenheid. Enthousiast en genietend van het spelletje. Wel kritisch en soms autoritair hard, maar altijd positief.” Het werken in een dorp, bevalt hem dan ook prima. “Anders dan in de stad, iets meer beïnvloedbaar. Hier hebben ze meer respect.” En dus zit Molenaar, die een gezonde hekel heeft aan kunstgras, voorlopig prima op zijn plek. “Ik voel me echt thuis!”
Klik op GDC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op GDC voor meer informatie over de club.