Ton de Peijper is weer terug bij Beek Vooruit. Hij is nooit écht weggeweest, maar was in zijn tijd als secretaris van de BAK van Boemeldonck wel enige tijd verdwenen als vrijwilliger. De club zit altijd in zijn hart en de lokroep van het huidige bestuur was dan ook niet te weerstaan voor de Bekenaar.
Op zijn 10de werd de nu 58-jarige Ton de Peijper al lid van Beek Vooruit. Hij voetbalde er tot zijn 39ste, maar werd op zijn 15de ook al leider. Een geboren vrijwilliger, zo lijkt het. “Een vriend van me was net 18 en mocht leider worden, ik hielp hem daarbij. Het mooie aan vrijwilligerswerk is de waardering die je krijgt. En dan heb ik het niet over een vergoeding of medailles, maar over de persoonlijke waardering: mensen die naar me toe komen en vertellen hoe leuk ze het hebben gehad toen ik leider was.”
BAK
Tot zijn vijftigste vervulde De Peijper zo’n beetje alle denkbare vrijwilligersrollen op De Heikant. “Ik heb in de kantine gestaan, ben jeugdleider, trainer, leider van het eerste, bestuurslid en voorzitter van de technische commissie geweest. Noem maar iets op en ik heb het wel gedaan.” Tot hij negen jaar geleden gevraagd werd als secretaris van de BAK van Boemeldonck, de carnavalsstichting van Prinsenbeek. Wie uit de regio komt, weet dat carnaval in het dorp een ongekend groot feest is. “Als bestuurslid van die stichting hou je weinig tijd over, toen is mijn betrokkenheid bij Beek Vooruit wat minder geweest.” Vorig jaar stopte hij, waarna de voetbalvereniging hem al snel weer wist te strikken. “Ik heb ze geholpen bij het organiseren van een activiteit ter ere van het jubileum op het sportpark, Beek Vooruit zat vorig jaar een halve eeuw op De Heikant.”
DRUK, DRUKKER, DRUKST
De Peijper, wiens zoon bij Beek Vooruit voetbalt, werd vervolgens benaderd door het bestuur om eens mee te denken over de problemen waar een voetbalvereniging tegenwoordig mee te kampen heeft. “Veel mensen in Prinsenbeek zijn echt bereid om wat voor de club te doen, maar door het drukke leven willen ze minder taken tegelijk op zich nemen. Het gevolg is dat de klusjes die blijven liggen, bij een select groepje vrijwilligers op het bordje komen. Die mensen krijgen het dan nog drukker.”
Hij vertelde het bestuur een half jaar rond te willen kijken, om met leden in gesprek te gaan en te luisteren naar hoe zij denken over de gang van zaken. Dat heeft hij het afgelopen half jaar gedaan, waarna hij met een advies kwam. “Waarom zo star vasthouden aan de splitsing tussen senioren en jeugd? Als je bijvoorbeeld wedstrijdcoördinatoren hebt, moet je die niet zien als twee groepen, maar als één geheel. Een wedstrijdcoördinator die een keer liever op zondag bij de senioren zit dan op zaterdag bij de jeugd, dat moet toch kunnen? Ze doen in principe hetzelfde werk, die splitsing moet niet te stug zijn naar mijn idee.”
Om zijn plannen tot uitvoering te brengen, is De Peijper toegetreden tot het bestuur als secretaris. “We zijn nu bezig om het handjes en voetjes te geven. “ Hij vindt het ook van groot belang om vrijwilligers echt waardering te geven. “Ze moeten de aandacht krijgen die ze verdienen. De een heeft genoeg aan een schouderklopje, de ander aan een luisterend oor en weer een ander wil resultaat zien van zijn opmerkingen. De maatschappelijke carrière staat bij iedereen voorop, maar het vrijwilligerswerk kan een heel voldaan gevoel geven.”
THUIS
Hij hoopt een kettingreactie te creëren, waarbij het enthousiasme van de ene vrijwilliger, de ander aansteekt om ook wat te doen. “Als ik bij Beek Vooruit kom, voelt dat echt als thuis. Dat gevoel moet iedereen uit Prinsenbeek hebben, een dorp dat toch draait om al die verenigingen. Beek Vooruit moet niet alleen een plek zijn waar gevoetbald wordt, maar ook een plaats waar mensen elkaar kunnen ontmoeten, gezellig samen kunnen zijn. Dan worden ze vanzelf ook enthousiast om iets voor de club te doen.” De Peijper is terug bij Beek Vooruit en vol enthousiasme. “Het is heerlijk om op zaterdagochtend met het fietsje naar de club te rijden en dan tussen al die velden door te lopen en al die activiteit en mensen te zien. Daarom kom ik graag naar De Heikant.”