Bijna een heel seizoen niet voetballen is voor Lennard van Andel van Sparta’30 niet nieuw. Ooit brak hij zijn been op drie plekken, een revalidatie van zo’n negen maanden was het gevolg. Hij kwam terug en voetbalde vervolgens gewoon weer in het eerste elftal. En dat zal na dit seizoen nog steeds zo zijn. Net als in de revalidatieperiode is het nu uitkijken naar een terugkeer op het veld, met echte wedstrijden.

“Ik ben een jaartje geblesseerd geweest, een jaar of vijf geleden nu”, zegt Van Andel. “Ik brak mijn been op drie plekken, in een onschuldig duel. Niemand kon er iets aan doen. Uiteindelijk hebben ze het aan elkaar vastgezet tijdens een operatie, met schroeven en wat pinnen. Het heeft acht tot negen maanden geduurd voor ik weer kon beginnen.”

Van Andel ging weer spelen. Eenmaal fit zat de blessure soms nog wel in zijn achterhoofd. “Soms zie je wel eens een tegenstander aankomen en denk je: die laat ik even lopen”, zegt de 29-jarige spelverdeler. Het zette ook een streep door een eventueel voetbalavontuur buiten de dorpsgrenzen van Andel. “Er is best wel wat interesse geweest en ik heb ook een paar keer een gesprek gehad met andere clubs. Voor mijn blessure heb ik er aan gedacht het een keer te proberen. Na die blessure niet. Ik weet waar ik aan toe ben, heb ik een keer last dan kan ik makkelijk zeggen dat ik een training oversla. Ik heb daarom besloten lekker in het dorp te blijven voetballen.”

Het is nu dus aftellen naar het nieuwe seizoen. Wedstrijden voetballen. Niet onderling, maar tegen echte tegenstanders. “Ik hoop dat we na de zomerstop kunnen starten. Ik ben fit na anderhalf jaar geen wedstrijden spelen. Iedereen heeft er weer zin in. Ik kijk er wel naar uit. Ik denk dat het grootste gedeelte van de groep er naar toe leeft om weer te gaan spelen. Een aantal jongens is op zaterdagmiddag wat anders gaan doen, je ziet andere dingen die interessant zijn om te doen. En met een vrouw en kinderen snap ik dat je straks een knop om moet zetten. Maar we hebben een club die om de gezelligheid draait. Als dat weer gaat lopen, het terrasje vol en lekker voetballen, dan komt bij iedereen dat plezier weer terug.”

En met het plezier moeten ook de resultaten komen. De wens is duidelijk. “We willen uiteraard mee gaan doen om het kampioenschap. Maar dat is nu nog niet reëel, vind ik. We moeten eerst streven naar een jaar of twee bij de bovenste zes eindigen. En dan is het een goed moment om door te gaan. Een jaar of drie geleden zijn er jongens van zeventien à achttien jaar overgekomen, die zijn nu begin twintig. Ze zijn nu gewend. Op een gegeven moment moeten ze gaan oogsten, dan kunnen we naar boven kijken. Ik heb het gevoel dat dat moet lukken in de toekomst.”

Klik hier voor meer informatie over Sparta’30
Klik hier voor meer artikelen over Sparta’30