Twee seizoenen geleden werd hij door de club gehuldigd. En dat was niet voor niks, want na ruim zestig jaar als lid van NOAD’32, verdient Sjaak Boezer als trouwe vrijwilliger alle waardering die hij krijgt. “Een flinke tijd, hé? Dat zie je tegenwoordig niet veel meer.”

Tijd die hij vooral naast het veld doorbracht, want daarbinnen was het naar eigen zeggen niet zoveel. “Het voetballen stelde maar weinig voor, dat was geen succes. Om eerlijk te zijn, kon ik er niet veel van.” Verder dan een lager elftal kwam de 73-jarige Boezer dan ook niet. “Mijn positie? Waar ik niet in de weg liep…”

Laatste benen

Genoeg over dat onderwerp. Als vrijwilliger loopt de inwoner van Wijk en Aalburg namelijk allesbehalve in de weg. In het bestuur, voor het onderhoud en nu bij het clubblad. Boezer doet of deed het allemaal. “Al tientallen jaren, ook als secretaris. Nu doen we klusjes op het complex; schade op het veld herstellen. Vaak op maandag of dinsdag, even die pollen terugtrappen.” Maar vooral de vrijdagmorgen, is favoriet. “Met een mannetje of acht, ons werkploegje, doen we van alles. Kantjes steken of bladeren opruimen, dat soort dingen.” Een voorbeeld voor de jeugd, vertelt Boezer. “We zitten bij de club goed in de vrijwilligers, hoor. Op zaterdagmorgen komen de jongere mensen, die doen het zware werk!” Al doet hij dat zelf ook, maar dan voor clubblad ‘De Loods’. “Iedere week, vol met achtergrondinformatie, de stand en het programma.” Toch, is dat niet altijd makkelijk. “Het loopt wel een beetje op zijn laatste benen. Iedere ploeg moet eigenlijk elke week een verslagje aanleveren, maar daar is niet altijd evenveel animo voor. Dan is het moeilijk vol te krijgen. Tegenwoordig communiceert iedereen via Facebook en weet ik veel wat. Een clubblad is nog een beetje uit de ouderwetse tijd, jammer genoeg. Ouderen willen dat graag lezen.” De vraag is nog voor hoelang. “Ik doe het nu samen met Anton (de Waal), maar er moet natuurlijk wel ooit opvolging komen. Anders houdt het een keer op.”

Rommelen

Iets wat nooit op zal houden, is zijn liefde voor de club. Want NOAD’32 zit bij Boezer in het hart. “Het is leuk om te doen, vooral ook omdat je met de vereniging bent meegegroeid. Dan rol je er ook vanzelf in.” Het leukste? “De vrijwilligers en de sociale contacten. Daar draait het natuurlijk wel allemaal op.” En dat merkt hij ook zelf vaak genoeg. “Als je dan complimentjes krijgt, dat het complex netjes is. Of je staat zondagochtend op de dijk en ziet hoe mooi het erbij ligt, dan ben je daar trots op.” Al doet hij dat natuurlijk niet alleen. “Het is bij veel clubs lastig om aan vrijwilligers te komen, maar bij ons mogen we echt niet klagen. Dat vind ik wel mooi om te zien.” Ook zelf gaat hij geregeld even ‘tussendoor’. “Naar het veld, om wat te rommelen of om dingen rond te brengen. Als ik kan, dan ga ik. De ene week wat meer dan de andere.” Want stiekem, is er eigenlijk geen plek waar Boezer liever is. “De club betekent veel voor mij, dus het is leuk en fijn als het goed draait.” Maar dat niet alleen. “Van de oudere generatie ken je natuurlijk bijna iedereen!” Dat brengt hem als vanzelf terug in de tijd. “Toen we begonnen met het clubblad, ging dat nog met een ‘Stencil machine’, zat je helemaal onder de inkt. Nu sturen ze alles via de mail, dat scheelt een hoop tijd.” En dus houdt de vrijwilliger, als zijn gezondheid het toelaat, het allemaal nog wel een tijdje vol. “Op het fietsje of lopend, ik ben er zo!”

Klik op NOAD’32 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op NOAD’32 voor meer informatie over de club.