Kilometers maken, dat is wat VIVOO-verdediger Ruud van Gastel (31) doet. Op het voetbalveld, maar zéker ook om te trainen en wedstrijden te spelen. Drie keer per week pendelt hij al tien jaar lang van zijn woonplaats Tilburg naar Huijbergen. “Ik heb nooit overwogen om ergens anders te gaan voetballen, het is mijn club dus dat heb ik er dan graag voor over.”

Je kunt het gekkenwerk noemen, of een staaltje van ongekende clubliefde. Maar voor Van Gastel is het de gewoonste zaak van de wereld en staat hij er eigenlijk pas bij stil nu de getallen voorbij komen. “Dan is honderdtwintigduizend kilometer per seizoen om een potje te voetballen of te trainen misschien best veel. Al is het autorijden voor mij ook wel ontspannend na een dag werken. Bovendien woont mijn moeder nog altijd op het dorp dus is het een mooie gelegenheid om daar wekelijks ook langs te gaan. Zo combineer ik alles een beetje en kan ik ook heerlijk genieten van een trainingsavond met mijn voetbalvrienden, de derde helft in de kantine of een lekker pot voetballen in de vierde klasse. Al is dat nu met corona natuurlijk wel een stuk minder helaas.”

De verdediger begon als jong ventje te voetballen op het dorp en heeft nooit een ander shirt gedragen dan dat van de zondag vierdeklasser. Ook niet toen hij uiteindelijk ging studeren in Tilburg. “Het was de bedoeling om daar vier jaar een studie te volgen en daarna terug te keren naar Huijbergen. Alleen liep dat even anders… Ik kwam er mijn huidige vrouw tegen en we vonden er werk en kochten een huis. En daar wonen we nu nog steeds en we krijgen binnenkort ook ons eerste kindje. Elk jaar zeggen we dat we misschien eens moeten kijken om terug te gaan richting Huijbergen, maar het is er nog steeds niet van gekomen.”

En dus heeft de ervaren verdediger er ook dit seizoen alweer de nodige ritjes vanuit Tilburg of vanuit Breda waar hij werkt naar Sportpark Aan de Veenbes opzitten. “Het is gewoon heerlijk om tegen een bal te kunnen trappen met vrienden, de verhalen over het leven te kunnen delen en te genieten van die kleedkamerhumor. Al is dat natuurlijk sinds de coronamaatregelen wel een stuk minder nu je zo beperkt bent qua trainingsmogelijkheden. Er is ook een tijd geweest dat we niet mochten of konden trainen op het sportpark, dus toen ben ik veel gaan fietsen en ben ik ook een aantal keren naar Huijbergen gereden op de racefiets. Maar altijd wanneer het kon en mocht was ik op het veld te vinden. Want dat is toch het allerleukste. In de voorbereiding hadden we er ook alle vertrouwen in, al was het qua sportieve prestaties niet wat we er vooraf van hadden verwacht.”

De seizoenopener in de derby tegen Grenswachters liep uit op een 7-1 nederlaag, maar die nare smaak werd een week later weggespoeld met 2-1 winst tegen ODIO. “En de andere derby tegen METO, ook een ploeg uit de Zuidwesthoek speelden we gelijk. Die wedstrijden zijn toch altijd wel speciaal en iedereen wil graag aan het eind van de rit sowieso de beste van de Zuidwesthoek zijn als club. En dan deed die nederlaag tegen Grenswachters wel even pijn. De rit naar Tilburg was toen niet zo’n hele fijne.”

Toch heeft Van Gastel er vertrouwen in dat zijn club de komende jaren een stabiele vierdeklasser kan blijven, nadat het ook enkele seizoenen vertoefde in de vijfde klasse. “Het niveauverschil tussen die twee klassen is best behoorlijk. Maar ondanks dat we de afgelopen jaren wel wat ervaren jongens zijn kwijtgeraakt en onze selectie niet heel erg breed is, ben ik er toch van overtuigd dat we in de vierde klasse thuishoren. Dat moet ook altijd onze primaire doelstelling zijn: handhaven. Als ons dat jaar na jaar lukt dan zijn onze seizoenen geslaagd. En zelf wil ik daar de komende jaren graag mijn bijdrage aan blijven leveren. En dan maakt het me niks uit dat er nog duizenden kilometers bijkomen, want VIVOO is mijn club en dat heb ik er graag voor over.”

Klik hier voor meer informatie over Vivoo
Klik hier voor meer artikelen over Vivoo