Net vader geworden van een dochtertje, kan Ruben de Waal zijn geluk eigenlijk niet op. Wellicht had alleen een plek in de nacompetitie met NOAD’32 zijn roze wolk misschien nog net iets meer doen zweven. Al is die extra vrije tijd, nu natuurlijk juist wel lekker. “Ze is precies op tijd geboren!”
En of ze nou later, net zo fanatiek gaat voetballen als haar papa, één ding is in ieder geval zeker: “Ik ga haar nu alvast lid maken”, lacht De Waal (29). Die ondanks wat gebroken nachten, niet mag klagen. “Tot nu toe slaapt ze best wel goed door, dus het valt mee.” Gelukkig voor hem, zit het voetbalseizoen er wat dat betreft net op. Al had dat niet veel gescheeld. “Eén team is uit de competitie gestapt, anders hadden we die periode wel gehaald.” Precies wat ze bij vierdeklasser NOAD’32 vooraf toch wel een beetje hadden bedacht. “Het kampioenschap hadden we niet verwacht, maar we hoopten mee te doen voor een toetje. In dit geval de nacompetitie.”
Smalle groep
Al was het lastig om precies te voorspellen wat ze konden verwachten, vertelt De Waal. “In een onbekende competitie, van sommige ploegen had ik nog nooit gehoord. We kwamen op plekken waar we nog nooit zijn geweest.” Of dat beviel? “Niet helemaal. Ik denk, dat ik dan wel voor de hele groep spreek. We spelen liever lekker gewoon hier in de buurt.” Toch, ondanks de soms verre reizen, vielen de resultaten dus positief mee. “Ik vind dat we wel een periode hadden moeten of kunnen hebben, maar we hebben het in één week weggeven. Dat was een teleurstelling, al hoort dat ook een beetje bij het hebben van een smalle groep. Op een dorpsclub.” Drie keer op voorsprong komen én toch niet winnen of een zeker lijkende zege bij 0-3 toch nog uit handen geven. NOAD’32 beleefde het dit seizoen allemaal. “Is dat pech? Ik weet het niet. Zulke dingen gebeurden gewoon bij ons. Qua inzet en strijd zat het vaak wel goed, al hebben we het misschien op sommige momenten af laten weten.” Vanwege de vaak ‘onbekende’ tegenstanders een iets lastiger gevoel om op te roepen, toch is dat niet het belangrijkste verbeterpunt. “De selectie was niet altijd breed genoeg. Nu komen er gelukkig veel jongens door van de JO19.” Een goede zaak, vindt hij. “Soms stonden we, vanwege blessures, met tien man op de training. Straks kun je op dinsdag en donderdag in ieder geval normaal trainen. Dat betaalt zich dan vanzelf uit.”
Warmte
Zeker op de lange termijn. “De jeugd wordt nu bij ons in de kelderklasse ‘gegooid’, dat is fysiek best even schakelen. Maar ik weet zeker, dat we straks weer een mooie ploeg hebben en echt voor die periode kunnen gaan.” Met De Waal, er gewoon weer bij. “Tot de B-junioren bij GDC gespeeld, daarna is mijn moeder in Wijk en Aalburg gaan wonen en kwam ik bij jongens van NOAD’32 in de klas. Ik ging een aantal keer mee naar de kantine en was meteen verkocht door de warmte.” En dat is hij, na tien seizoenen in het eerste, dus nog steeds. “Het zijn inmiddels natuurlijk allemaal vrienden geworden, iedereen kent elkaar.” Zelfs zo goed, dat De Waal één van zijn teamgenoten vroeger nog training heeft gegeven.” Joël Strijbis kwam er vanuit de JO19 bij, die heb ik een jaar of acht geleden, hier nog in de E2 gehad. Dan is het natuurlijk wel grappig om nu samen te spelen.” Met hem als rechtsback. “Ik ben ooit, met mijn chocoladebeen, begonnen als linksback. De laatste jaren sta ik op rechts. Naar voor, weer terug en vol de strijd aangaan.” Nog altijd stiekem ziek van een nederlaag, weet De Waal precies waar zijn kwaliteiten liggen. “Er zijn zat jongens die beter kunnen voetballen, dus die probeer ik de bal te geven.” Zolang, als dat ze hem nodig hebben. “Af en toe moet je dat even peilen, haha!” Voorlopig is dat het geval en dus gaat de routinier nog lekker even door. “Tot mijn 34ste moet kunnen. Ergens anders zie ik niet meer gebeuren, ik voel me nu een jongen van de club!”
Klik op NOAD’32 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op NOAD’32 voor meer informatie over de club.
