Voetbal stroomt door de aderen van Roy Kappenburg. Zijn beide zoons zijn inmiddels net zo gek van de bal als hijzelf, en spelen allebei bij FC ’s-Gravenzande. Niet zo vreemd, want Roy zelf heeft al een leven lang iets met het spelletje. Van ADO Den Haag tot CION, van speler tot trainer: het gras is altijd zijn tweede thuis geweest.
Geboren in Zeist, maar al snel verhuisd naar Zoetermeer en later Den Haag. “Mijn vader werkte bij Defensie, dus daarom ben ik in Zeist geboren. Via DWO in Zoetermeer en Quick Steps in Den Haag – waar mijn vader overigens dertig jaar voorzitter was – kwam ik uiteindelijk bij SVV in Schiedam terecht. En toen ADO een B-elftal begon, ging het snel: Heini Otto werd mijn trainer en ik belandde via de jeugd en het tweede elftal bij de hoofdmacht in de toenmalige Toto Divisie.”
Hoogtepunten waren er genoeg. Met het tweede elftal stond hij zelfs in een bekerfinale tegen RKC. “We schakelden Feyenoord en PSV uit, waar gewoon grote namen als Gilles de Bilde meededen. In de finale in Roosendaal zat het uitvak vol met Hagenezen. Voor een tweede elftal was dat uniek.”
Toch liep niet alles zoals gehoopt. Een knieblessure gooide roet in het eten, en een nieuw contract bij ADO bleef uit. “Dan moet je keuzes maken. Quick Boys wilde me als speler en jeugdtrainer, maar dat ging uiteindelijk niet door. Bij Rijnsburgse Boys heb ik een seizoen gespeeld, maar echt thuis voelde ik me pas bij ’s-Gravenzande. Daar ben ik nooit meer weggegaan en inmiddels woon ik er ook.”
Naast het veld bouwde Roy zijn loopbaan op in het onderwijs. Met een diploma van de HALO staat hij inmiddels al 17 jaar voor de klas als docent lichamelijke opvoeding en biologie in Naaldwijk. “Dat vind ik nog steeds geweldig om te doen. Tegelijkertijd bleef voetbal trekken, dus ik haalde mijn trainersdiploma’s. Via Quick Steps, ADO en Westlandia maakte ik de stap naar FC ’s-Gravenzande, waar ik vier jaar het tweede trainde.”
Daarna volgde Excelsior Maassluis, waar hij assistent werd. “Al snel merkte ik dat assistent zijn toch niet helemaal mijn rol was. Ik wilde zelf de verantwoordelijkheid.” Toen CION aanklopte, was de keuze snel gemaakt. Oorspronkelijk zou hij het seizoen erop beginnen, maar door het plotselinge vertrek van Robert Verbeek stond Roy nog voor zeven wedstrijden langs de lijn.
Zijn eerste volledige seizoen werd een rollercoaster. “We begonnen dramatisch, met amper spelers en geen tweede elftal. Na de eerste periode stonden we met acht punten bijna onderaan. Toch bleven we knokken. Op trainingskamp in Bergeijk viel alles op zijn plek. Daarna pakten we 33 punten en zelfs een periodetitel.”
De nacompetitie tegen BVCB bleek een stap te ver, maar Roy blijft nuchter. “Ik ben niet zo van harde doelstellingen. Natuurlijk wil de club promoveren, maar voor mij gaat het om elke week winnen. Dan zie je vanzelf wel waar je eindigt.”
Voor komend seizoen staan er stevige tests op het programma in de beker, met tegenstanders als RVVH, Spartaan’20 en FC Skillz. “Dat zijn ploegen waar we echt ons niveau kunnen meten. Natuurlijk hebben we in de voorbereiding te maken met spelers die op vakantie zijn of moeten werken, dat hoort bij het amateurvoetbal. Maar ik heb er vooral heel veel zin in.”
Of hij nu voor de klas staat of langs de lijn: bij Roy Kappenburg draait het altijd om spelplezier, hard werken en een tikkeltje Haagse humor.
Klik op CION Vlaardingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CION Vlaardingen voor meer informatie over de club.