Voor Robert Schellenbach (39) voelt dit seizoen als een cirkel die rond is. Na jaren ervaring bij Dubbeldam en VVGZ krijgt hij bij SV Meerkerk voor het eerst de kans om zelfstandig aan het roer te staan van een eerste elftal. “Als voetballer had ik misschien niet de ambitie om alles eruit te halen. Maar als trainer wil ik wel zien hoever ik kan komen.”
Van spits naar trainer
Schellenbach begon op zijn vijfde met voetballen bij Dubbeldam. Hij zou er nooit meer helemaal weggaan. “Ik heb altijd gevoetbald, soms op zaterdag, soms op zondag. Van tweede klasse tot vierde klasse. Van origine was ik spits, maar naarmate ik ouder werd schoof ik steeds verder terug in het veld.”
Op zijn 29e stopte hij met voetballen. “Ik merkte dat ik het trainerschap leuker begon te vinden dan zelf spelen. Ik had inmiddels een vrouw en kinderen, andere prioriteiten. Bovendien was ik niet meer goed genoeg voor het eerste. Dan ga je nadenken: waar ligt mijn kracht?”
Die kracht lag langs de lijn. Al op zijn 25e begon hij jeugdteams te trainen. “Mijn eerste jaar deed ik dat samen met mijn vader, extra leuk natuurlijk. Je probeert jongens een kant op te krijgen en als je dat terugziet in wedstrijden, geeft dat veel voldoening.”
Bij Dubbeldam groeide Schellenbach stap voor stap door. Na zijn jeugdtrainerschap werd hij assistent bij het eerste en later trainer van het tweede elftal. “Dat was meteen een succes: we werden kampioen.”
Op een gegeven moment was hij toe aan een nieuwe stap. Via een telefoontje van Fop Gouman -een bekende naam in de regio- belandde Schellenbach bij VVGZ. Eerst als assistent van het eerste, later als eindverantwoordelijke van het tweede. “Dat was een leerzame periode. In de reserve hoofdklasse behaalden we mooie resultaten: tweede worden, een beker winnen en een jaar later kampioen. Het niveau was goed, vergelijkbaar met de derde klasse waarin ik nu bij Meerkerk actief ben.”
De kans bij Meerkerk
Toen Meerkerk na een spannend seizoen promoveerde naar de derde klasse, kwam Schellenbach in beeld. “Ik sprak eerst met de TC, daarna met de spelersgroep en het bestuur. Alle drie waren ze positief en voelde ik een klik.”
Meerkerk is voor Schellenbach een club die bij hem past. “Het is een echte dorpsclub. Er wordt niet betaald, maar er is wel veel aandacht voor opleiding en er lopen goede spelers rond. Tot voor kort waren ze een stabiele tweede klasser, daarna zijn ze gedegradeerd naar de vierde klasse en afgelopen seizoen gepromoveerd naar de derde klasse. Met de hakken over de sloot. Daarnaast is de selectie afgelopen zomer flink wat ervaring kwijtgeraakt. Vier sterkhouders zijn gestopt en een vijfde jonge speler vertrok ook. Je levert daarmee kwaliteit in.”
Dat neemt niet weg dat Schellenbach ambitieus is. “We hebben nog steeds een mooie ploeg. Het doel is in eerste instantie handhaving, maar wel met de instelling om zo hoog mogelijk te eindigen. Als dat ergens in de middenmoot is, prima. Als dat net boven de streep is, dan is dat ook goed, zolang we maar alles uit onszelf halen.”
Zijn stijl als trainer omschrijft hij als rustig en tactisch. “Ik ben niet iemand die de hele tijd loopt te schreeuwen of spelers opjaagt. Ik denk na over het spelletje en probeer vanuit voetballende oplossingen te werken. Daar geloof ik in.”
Persoonlijke groei
Waar Schellenbach als voetballer genoegen nam met het niveau waarop hij speelde, ligt dat als trainer anders. “Had ik als speler alles op alles gezet, dan had ik misschien een stap hoger kunnen voetballen. Maar als trainer wil ik er wél alles uithalen. Betaald voetbal zal het niet worden, maar ik wil kijken hoe ver ik kan komen. Voor nu ben ik trots dat ik bij een club als Meerkerk mijn eerste stappen als hoofdtrainer van een eerste elftal mag zetten.”
Klik op SV Meerkerk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Meerkerk voor meer informatie over de club.