Manusje van alles, duizendpoot of kind van de club. Robbie Mijnders is het bij Melissant allemaal. Want als er iemand betrokken is bij de vereniging, dan is hij het wel. Of zoals de zeventienjarige vrijwilliger het na weer een zaterdag van acht tot acht zelf zegt: “Als ze me nodig hebben, kunnen ze bellen!”

“Ik ben heel erg betrokken en doe veel dingen.” Het is waarschijnlijk het understatement van de eeuw. Want het lijstje met taken van Mijnders is lang, heel lang. “Jeugdtrainer, scheidsrechter, grensrechter bij het eerste, verzorger bij de dames, verantwoordelijk voor ‘de media’, de muziek en allerlei klusjes.” En, zo voegt hij later nog even toe. “Oja, ik zit ook in het mascottepak van Melissant, als Gerrit de Geit. Al moet dat misschien een mysterie blijven…”

Gevoel van thuis

Kortom, Mijnders is een echte allrounder op het gebied van vrijwilligerswerk. Binnen het veld wilde het iets minder lukken, zo vertelt hij. “In de JO13 ben ik gestopt, door problemen met mijn knie. En eerlijk? Ik vind het ook leuker om vrijwilliger te zijn.” Die uitspraak vraagt om wat uitleg. “Voetbal is heel leuk, maar alles eromheen vind ik eigenlijk het leukste.” Eerlijk is eerlijk, hij kan het weten. “Meteen nadat ik geboren was, ging ik bij papa kijken. Die speelde toen in het eerste. Zelf ben ik ook al begonnen toen ik vier was.” En dat merk je. “Melissant is echt het gevoel van thuis, hier kom ik tot rust. Andere clubs zijn ook leuk, maar toch net niet.” Met recht een kind van de club dus. “Haha, zo noemen ze me vaak wel. En zo voel ik me ook!” Er gaat dan ook bijna geen dag voorbij, of Mijnders is niet op het sportpark te vinden. “Ik spring vaak bij, als ze bij de JO7 of JO8 een trainer nodig hebben. En straks, als ik achttien ben, ga ik meedraaien achter de bar.” Maar ook voor klusjes draait hij zijn hand niet om. “Het scorebord, het ophangen van reclameborden of de bordjes bij de kleedkamer. Als je die dan ziet hangen, denk je toch: dat heb ik gedaan. Dat is gaaf.” Waarom hij het allemaal doet? Dat is een goede vraag. “Dat heb ik mezelf laatst ook afgevraagd, ik weet het ook niet precies. Melissant ziet gewoon diep in mijn hart, die is helemaal oranje.”

Goudeerlijk

Mijnders doet het dan ook niet alleen met een lach, maar ook met veel liefde. “Ik wil iedereen die hier komt, een leuke ervaring bezorgen. Met de muziek of door het begeleiden van de ‘Pupil van de week’. Dat vertellen ze weer op school en zo krijgen we extra leden. Die hebben we keihard nodig.” Net als een grensrechter voor het eerste. “We speelden een wedstrijd, het licht was slecht, dus ik dacht bij mezelf: is dat niet vervelend voor de vlaggers? Niet wetende dat ik dat zelf zou zijn. Niemand wilde het doen, dan doe ik het wel.” En dat bevalt prima. “Al mijn vrienden waar ik normaal mee naar de disco ga, voetballen in het eerste. Op deze manier ben ik toch betrokken en aanwezig in de kleedkamer.” Hoe hij is als grensrechter? “Heel eerlijk. Vroeger had ik zelf ook van die partijdige vlaggers, daar had ik zo’n hekel aan. Ik kan niet tegen onrecht.” Dus steekt hij zijn vlag nooit zomaar de lucht in voor buitenspel, toch? “Dat heb ik één keer per ongeluk gedaan en ik heb er nog steeds spijt van. Maar het was ook echt een twijfelgeval.” Genoeg om degradatie te voorkomen, was het in ieder geval niet. “Toen we degradeerden heb ik een uur lang met mijn shirt over mijn hoofd in de kleedkamer gezeten, dat kwam wel even aan.” Maar ‘clubliefde kent geen divisie’ en dus is het koppie inmiddels weer omhoog. “Ik ben ook supporter van Willem II, dus we hadden wat degradatie betreft de dubbel. Hopelijk worden we nu twee keer kampioen!”

Klik op vv Melissant voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Melissant voor meer informatie over de club.