De club bestaat dit jaar 90 jaar, maar écht feestelijk kan het jaar sportief gezien vanwege de pandemie niet worden genoemd. Aanvoerder Raf Melsen (28) wil met ODIO graag bovenin meestrijden, maar de afgelopen twee seizoenen zagen ze in Ossendrecht die kansen in spreekwoordelijke coronarook opgaan.

“We waren in die twee afgebroken competities overigens ook veel te wisselvallig. Het is heel raar dat we soms in een wedstrijd twee gezichten laten zien of dat we een reeks goede wedstrijden afwisselen met een serie slechte. Want ik vind dat we zeker een ploeg hebben die kwaliteiten heeft maar dat we onze selectie veel te smal is om echt een rol van betekenis te kunnen spelen. Er zijn wel wat jongeren doorgekomen, maar je mag niet verwachten dat die direct het verschil gaan maken. Voor de echte hoofdprijs doen we niet mee, want daarvoor zijn een aantal teams die sterker zijn en daar meer aanspraak op maken. Meer dan een hoge subtop plaats zie ik voor ons realistisch kijkend niet weggelegd. Het primaire doel is elk seizoen om zo hoog mogelijk te eindigen, maar minstens zo belangrijk is het wel om de beste ploeg van de Zuidwesthoek te zijn. Maar dan mag je wedstrijden zoals tegen VIVOO bijvoorbeeld niet verliezen, dat doet dan even extra pijn.”

Waar de centrale middenvelder wel blij van wordt, dat is van zijn rol als aanvoerder, die hij nu voor het derde seizoen vervult bij de Ossendrechtse vierdeklasser. Een rol waarop hij bovendien ook trots is als ‘kind van de club’. “Ik speel hier al mijn hele leven en ben al een flink aantal seizoenen lid van de eerste selectie. Ik speel vrijwel wekelijks alles al jaren en laat me altijd wel horen in het veld. Wellicht dat de trainer daarom de keuze heeft gemaakt me tot aanvoerder te benoemen. Niet dat in het veld ik me nu anders gedraag, al geeft het je wel wat meer verantwoordelijkheid. Qua spel ben ik sowieso iemand die voorop gaat in de strijd en altijd mezelf kapot werk. Dat probeer ik ook over te laten stralen op de rest door het voortouw te nemen. Het is een manier van spelen die het beste bij me past.”

De jubilerende vereniging beschikt over een spelersgroep die al de nodige seizoenen bij elkaar speelt en ziet slechts mondjesmaat jeugdspelers doorstromen en nauwelijks spelers van buitenaf komen. “Hoe dat komt is me een raadsel, maar misschien is het omdat we zo’n hechte groep zijn dat spelers het gevoel hebben dat ze niet de stap willen maken. Gelukkig zien we nu dat er langzaam ook uit eigen jeugd wat jongens aansluiten zoals Timo de Hoogt die nu doorkomt. Dat het is voor ons ook noodzaak willen we de groep op peil houden en een stabiele vierdeklasser kunnen blijven. Het liefst zou ik nog een keer een kampioenschap willen vieren, maar of dat er nog ooit in gaat zitten dat durf ik niet te voorspellen.”

De sportieve ambitie die Melsen zelf als speler heeft, die leeft naar zijn zeggen niet direct binnen de club. “Dat denk ik niet, want de club is liever actief in een vierde klasse met een aantal aansprekende derby’s waarin we meespelen in het linkerrijtje dan onderin de derde klasse spelen. En daar valt nog wel wat voor te zeggen uiteraard want het is altijd een stuk gezelliger als er wordt gewonnen, al moet je als speler altijd proberen te streven naar het hoogste. We waren topfit in oktober en hadden een goed gevoel, maar toen was het ineens voorbij. In de winter hebben we even een paar maanden stilgelegen en hebben we voor onszelf getraind. Maar verder zijn we de gehele coronaperiode altijd bezig gebleven. Gelukkig mag er nu qua trainen wel weer wat meer en kunnen we straks hopelijk weer toewerken naar een compleet seizoen, want dat heb ik als aanvoerder nog maar een keer meegemaakt haha…”

Meer artikelen lezen over ODIO? Klik hier.
Klik hier meer informatie over ODIO.