PHILIPPINE – Als klein jochie zette hij zijn eerste stappen op het voetbalveld bij de lokale voetbalclub om er nooit meer weg te gaan. Inmiddels is Nino Haers vijfentwintig en maakt hij sinds de komst van trainer Carlo van Grimberghe deel uit van de eerste selectie. Niet altijd als basisspeler, maar toch heeft hij de afgelopen seizoenen zijn steentje wel kunnen bijdragen.
“Voor mij is het belangrijkste dat ik plezier in het spelletje heb en blijf houden. Zonder plezier vind ik er niks aan en dat is altijd de graadmeter. Ik heb de jeugd hier doorlopen en ben vanuit de A-jeugd doorgestroomd naar het tweede elftal. Daar heb ik een promotie meegemaakt van derde naar reserve tweede klasse. Voor een tweede team is dat in mijn ogen een leuk niveau en daar voelde ik me wel prima.”
Toch kreeg de verdediger kansen op meer, want met de komst van Carlo van Grimberghe zag hij zichzelf ook beloond met een promotie naar de eerste selectie op het mosseldorp. “Dat was op sommige vlakken best aanpoten. Ik ben zeker niet een fijnbesnaarde voetballer, maar met werklust en duelkracht kan je ook best een eind komen in deze derde klasse. Daarvoor denk ik wel dat we kwaliteit bezitten, al moet dan wel het overgrote deel van de belangrijke spelers er zijn en wij vooral voor elkaar door het vuur moeten gaan. We hebben wedstrijden waarin we prima voetbal laten zien, maar ons te weinig belonen. En er zitten jammer genoeg ook duels bij waarin het niet loopt. En dat wordt op dit niveau, zeker tegen de topploegen, dan genadeloos afgestraft.”
Met de afwezigheid van onder meer Jos Westerhout en Joey dos Santos, diverse spelers met kleinere blessures en het vertrek van Joey Walhout naar HVV’24, mist Philippine ten opzichte van vorig jaar gevaarlijke aanvallende inbreng en creativiteit. “Dat merk je wel als relatief kleinere dorpsclub. In het verleden zijn er veel jongens van buitenaf hierheen gekomen, maar dat is de laatste seizoenen weer wat minder. Nu zie je weer wat meer spelers vanuit eigen vereniging en dat zorgt wel voor meer saamhorigheid en binding. We zijn veel meer een hechtere groep dan een paar jaar geleden en dat is voor mij ook best veel waard.”
Over het algemeen was de laatste twee seizoenen de flankverdediger basisspeler, waar hij zich dus vooral diende te richten op een positie als rechtsback. Dit seizoen valt hij vooralsnog buiten het elftal, wat hij wel had verwacht. “Ik heb in de zomerperiode te weinig gedaan en heb dus niet de conditionele fitheid die ik daarvoor wel had. Toen ging ik geregeld ook hardlopen en had ik voldoende aan mijn werklust in het veld. Nu is dat minder en dan is het logisch dat de trainer andere keuzes maakt. Het is nu aan mij om mezelf terug in de basis te knokken en vooral keihard te blijven werken. Want het is toch wel prettiger om in het veld te staan dan vanaf de zijkant te moeten toekijken en wachten op wat speelminuten.”
Enerzijds wil hij knokken voor een plek in het eerste, maar mocht hij uiteindelijk vooral minuten maken in het tweede elftal, dan heeft hij daar ook vrede mee. “Daar heb ik het ook altijd goed naar mijn zin gehad, maar bij het eerste spelen ook veel vrienden. Dus dat is een afweging om te maken. De kansen bij het eerste ga ik dit seizoen zeker nog voldoende krijgen. Het is dan aan mezelf of ik die weet te pakken en de trainer opnieuw kan overtuigen. Maar het gaat mij vooral ook om een stuk gezelligheid en plezier, dan maakt het elftal waarin je speelt niks uit.”
Klik op VV Philippine voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Philippine voor meer informatie over de club.
