Het kan ‘best een kippenhok zijn’ als de vrouwen van FC Moerstraten trainen, maar de prestaties liegen er niet om: het gaat beter en beter. Waar de voetbalsters voorgaande jaren vaak in de staart van de kelderklasse stonden, mogen ze nu hopen op een plaatsje in de top 3. Bovenal is het reuzegezellig.
Vivian Maas (23), Femke Veraart (22), Ilse Aarts (18) en Suzanne Potters (18) zitten op deze donkere donderdagavond in de verder lege kantine van FC Moerstraten. Ze hebben een plekje aan de bar gevonden: “Onze favoriete plaats.” Toch is de derde helft niet zo spetterend als ze doen geloven. “Meestal blijven er maar vijf dames hangen. We spelen vaak ook al om 11.00 uur, daarna hebben veel meiden iets gepland met familie of gaan ze naar hun vriendjes. We kunnen niemand iets verplichten hè.”
De kantine van FC Moerstraten symboliseert de mentaliteit in het dorp. Ze voelen weinig steun van de gemeente en steken daarom zelf maar de handen uit de mouwen voor een mooi clubgebouw. Die plek dient tegelijkertijd als dorpshuis en locatie voor andere verenigingen. “Je hebt in Moerstraten twee keuzes qua sport: voetbal of koersbal. Dat laatste is voor bejaarden en dus gaan veel jongeren voetballen.” Ze komen elkaar overal tegen. “De mensen met wie je zondags voetbalt, staan zaterdagavond ook samen met je in de kroeg. We zien elkaar overal”, vertelt Maas, terwijl de andere drie instemmend knikken. Veraart: “Iedereen heeft weleens nagedacht over de overstap naar een club waar je wat hoger kunt voetballen, maar niemand doet het: FC Moerstraten is te gezellig en zó dichtbij. Je kent iedereen en komt hier al van kleins af aan.” Potters, een van de grotere talenten in het team, is de afgelopen jaren verschillende keren benaderd, maar blijft ook veel liever in Moerstraten spelen.
Mede dankzij de toevoeging van Aarts en Potters gaat het de dames van FC Moerstraten inmiddels voor de wind. “We hebben een groep van 21 speelsters voor het team, moeten er soms zelfs thuislaten. Je weet dat je moet komen trainen, anders sta je er op zondag naast. Met Frank Bierbooms (zelf aanvoerder van het eerste mannenteam, red.) hebben we ook een fanatieke trainer, die ons hard laat werken. Dat helpt wel.” De dames waarderen de inzet van Bierbooms, zeker omdat ze weten hoe lastig het kan zijn om iemand te vinden die hen wil leiden: Veraart heeft met haar ploeggenotes jaren geleden nog eens een bord in elkaar geflanst en op de rotonde van het dorp gezet, waarop stond dat ze een trainer zochten. “Zonder trainer gaat het niet.”
Het team is gevuld met dames van tussen de 17 en 25 jaar, in de oudere leeftijdscategorie zijn überhaupt weinig mensen te vinden in het dorpje dat om en nabij de zeshonderd inwoners telt. De prestaties zijn dit jaar opperbest en de motivatie daarmee ook, vertelt het viertal. “We willen veertig punten halen en op de derde plek eindigen.” Maas: “Dan regel ik een platte kar.”
