De voorbereiding op het nieuwe seizoen ging bij The Gunners zoals andere jaren. Trainen, oefenwedstrijden spelen en kort voor het begin van de competitie een serie bekerwedstrijden. Maar voor de daadwerkelijke start gebeurde er iets wat weinig mensen aan hadden zien komen. Trainer Peter Remie maakte bekend niet door te gaan. Een beslissing die hij heeft genomen met pijn in het hart, maar ook een beslissing die de club in zijn ogen verdiend.

BREDA – Maar liefst twaalf jaar lang schitterde Remie in het geel-zwart van NAC, de club waar hij uitgroeide tot icoon. Ook als jeugdtrainer zette hij daar stappen. Later was hij hoofdtrainer bij amateurclubs als Oisterwijk, JEKA en Unitas ’30. Hij was net begonnen aan zijn tweede jaar toen duidelijk werd dat een heel seizoen trainen eigenlijk niet te combineren was met een project dat nog niet zo heel lang geleden gestart is: Café Breda aan de Haagweg, dat hij samen met vriendin Marian Kromhof runt.

“Ik heb het café wel een beetje onderschat”, zegt Remie eerlijk. “Het blijkt drukker dan we gedacht hebben. De combinatie is niet meer te maken voor mij. En ik doe dit met veel pijn in mijn hart, voetbal is toch waar je al je hele leven lang mee bezig bent.”

In februari zette Remie nog een handtekening onder een contractverlenging. “Toen zat in mijn achterhoofd het café natuurlijk ook al, daar hadden we in november een contract voor getekend. Ik dacht dat het makkelijk te combineren was, ook met het koeriersbedrijf dat ik nog heb. Ik dacht dat ik er wel ruimte voor vrij kon maken. Dat was in het begin ook, door corona liep het allemaal nog niet zo. Maar ik heb nu met de vriendschappelijke wedstrijden en bekerduels ervaren hoe het is. Dan is het zaterdagmiddag voetballen en moet ik daarna meteen haasten naar het café, dat dan al halfvol zit. Het is voor mij moeilijk om mijn vriendin alleen te laten staan. Ik heb getwijfeld. Maar ik moet mezelf én de club niet voor de gek houden. Ik heb te weinig tijd. Ga ik met alles door, dan doe ik het elftal en de club tekort. Het is een fantastische club, waar ik een jaar fantastisch gewerkt heb. Maar voor nu ging het niet meer.”

“Ik ga het zeker missen, dat weet ik al op voorhand”, zegt Remie, die de ploeg wel blijft volgen. “Mijn zoon speelt nog in de selectie. Als ik dan een keer kan gaan kijken, is het puur even als vader én supporter. En dan snel terug naar het café. Dat ik stop is echt met pijn in mijn hart.” Zoon Paulo zag het wel aankomen, al had hij het niet zo snel verwacht. “Ik wilde het voor de competitie beslissen, nu kan de nieuwe trainer gewoon zijn eigen visie inzetten en gaat het ook niet over eventuele resultaten.”

Het voetbal helemaal loslaten gaat niet gebeuren. Remie sluit ook niet uit dat hij ooit weer stappen zet als trainer. “Zeg nooit nooit, misschien als we wat beter afgestemd zijn op elkaar dat het wel te combineren is. Maar nu is alles nieuw, we hebben het café vier maanden. Maar ik ben nu 57 jaar, voetbal zit er al 52 jaar in. Dat gaat er ook nooit meer uit.”

En als NAC-icoon spelen de wedstrijden van de Parel van het Zuiden ook een rol in het café. “Als NAC thuis speelt, zie je niemand. Maar na een wedstrijd, rond kwart over tien, half elf, zit heel het café vol. Ik heb een stoel bij NAC, ga kijken. Maar om kwart voor tien ga ik als een speer terug naar het café. Dan is het ook echt leuk om te werken. De uitwedstrijden zend ik wel uit, dan zitten er zeker een aantal NAC-supporters.

Voor meer artikelen over The Gunners, klik hier.

Voor meer informatie over The Gunners, klik hier.