Peter Bakx geniet nog elke zaterdag enorm als hij met de MO19-1 van DSE op pad gaat. Hij traint het team van zijn dochter Lott al zo’n zeven jaar, heeft de ontwikkeling van de meiden meegemaakt én gestimuleerd. Komende jaren wacht een belangrijke beslissing voor de voetbalsters.
Gaan de meiden naar de dames of vragen ze voor enkele speelsters dispensatie aan om toch de MO19-1 te blijven? Het vriendinnenteam waar Peter Bakx trainer van is, staat komende maanden voor een lastige beslissing. Ze genieten enorm van het samenspelen en de kans is groot dat ze niet in hetzelfde seniorenteam terechtkomen. “Gezelligheid is voor ons heel belangrijk”, zo vertelt Elvi Dirven, die het best is op het middenveld of in de aanval, maar zichzelf ook weleens terugvindt tussen de doelpalen met keepershandschoenen aan. “De stap naar het eerste is heel groot, die spelen in de hoofdklasse. Maar weinigen kunnen dat niveau gelijk vanuit de jeugd aan”, is Bakx realistisch.
DHV, VCW en DSE
Bakx speelde zelf jarenlang in de selecties van DHV en VCW, maar kwam met zijn dochter bij DSE terecht. Hij woonde inmiddels al een tijd in Etten-Leur en zij wilde graag in de buurt voetballen. “Ik vind de sport ontzettend leuk en ben altijd met haar meegegaan. In eerste instantie puur als toeschouwer, maar later werd ik door de toenmalige trainer gevraagd het van hem over te nemen. Dat doe ik nu al zes of zeven jaar en ik ben het eigenlijk steeds leuker gaan vinden.” DSE was een logische keus: de club heeft een goede damesafdeling.
Inmiddels speelt het team van Lott, Elvi en Peter in de eerste klasse, een taaie competitie voor de meiden. “Maar we spelen zulke leuke wedstrijden, ze doen het echt goed. Ik ben al redelijk fanatiek, maar die meiden zijn dat nog een tandje extra”, ziet de 52-jarige trainer. De 17-jarige Dirven constateert ook dat haar team steeds beter is gaan spelen. “We stonden eerst altijd maar wat te prullen, maar laten nu soms echt goed voetbal zien. Daarnaast hebben we het buiten het voetbalveld ook heel leuk met elkaar.”
Trots
Bakx geniet van de afwisseling tussen gezelligheid en prestaties. Het kampioenschap van enkele jaren geleden, toen nog als MO17-1, staat hem vers op het netvlies. Wat de toekomst brengt, is afwachten. “Ze mogen nu al weleens meedoen met de Dames 2 en dan sta ik trots langs de lijn hoor. Het voelt toch als mijn team.”
Meer informatie over DSE? Klik hier.
Klik hier voor de volledige krant van DSE.
