Home Blog Pagina 149

Mik Kramer had basisplaats in debuutseizoen niet direct zien aankomen

Hij is momenteel bezig aan zijn eerste volledige seizoen als volwaardig lid van de eerste selectie. Nadat Mik Kramer in de beker op de bank begon en inviel als middenvelder, had hij nooit verwacht na de eerste competitiewedstrijd niet meer uit het elftal van Schoondijke te verdwijnen. Sinds het tweede duel is hij basisspeler. Niet als middenvelder maar als centrale verdediger.

“Dat was wel even omschakelen. In de eerste wedstrijd tegen IJzendijke begon ik als middenvelder maar zette de trainer me na rust centraal achterin en dat bleek hem wel te bevallen. Sindsdien sta ik wekelijks centraal achterin. Het is een mooie plek om in te vullen en dat probeer ik nu zo goed mogelijk te doen. Het is fijn om het spel voor je te hebben en om veel in balbezit te komen om van daaruit te starten met de opbouw. Het voelt wel mooi om op mijn zeventiende van de trainer zoveel vertrouwen te krijgen en wekelijks te mogen starten. Dat had ik absoluut nooit verwacht toen ik vanuit de jeugd de stap zette.”

Inmiddels is Kramer achttien en geeft hij leiding aan de achterhoede van de zaterdag vierdeklasser, die hoogstwaarschijnlijk volgend seizoen in de vijfde klasse zal uitkomen vanwege de versterkte degradatieregeling. “Dat is enerzijds jammer, maar van de andere kant wisten we vooraf wel dat het een flinke opgave zou worden om bij de veilige zes ploegen te eindigen dit seizoen. Dus als je het realistisch bekijkt is het logisch dat je een niveau lager weer kan gaan doorbouwen. Wekelijks boeken we progressie en zien we dat we het tegenstanders steeds moelijker maken. Dat is ook een mooie ontwikkeling en van daaruit kan het in de toekomst alleen maar beter worden.”

Kramer is geboren en getogen in Schoondijke en woont vlakbij Sportpark De Molenkreek. Daar was zijn vader ook jarenlang actief in het eerste elftal en stond Mik als jochie naar de verrichtingen van het eerste te kijken. “Altijd met het doel om er uiteindelijk zelf ook ooit in te voetballen. Ik ben begonnen hier in de jeugd en op mijn twaalfde verkast naar de jeugd van Breskens dat toen op een hoger niveau speelde. Later ben ik teruggekeerd en  heb ik nog twee jaar in de jeugd gespeeld in een samenwerkend team van Schoondijke, Groede en Cadzand. Sinds dit seizoen ben ik vast bij het eerste.”

Hoewel zijn vader maar liefst twintig jaar in het eerste speelde als verdediger, was dat niet de ambitie die de jonge Kramer had. “Ik heb tot mijn vijftiende altijd in de spits gespeeld, daarna kwam ik op de positie van centrale verdediger terecht. We hadden in de jeugd een goede spits en er was gebrek aan een verdediger. Daarop heb ik gezegd dat wel te willen spelen en dat beviel me wel. Bij het eerste werd ik in eerste instantie gebruikt als middenvelder, maar als snel koos de trainer ervoor om me toch centraal achterin te zetten.”

Hoewel er volgens de jonge verdediger meer in had gezeten dit seizoen, is het zaak om met de huidige groep volgend jaar stappen vooruit te zetten. “We hebben een jonge groep en we moeten er alles aan doen om met deze selectie, liefst aangevuld met nog wat extra versterkingen, bij elkaar te blijven. Er zit een stijgende lijn in en het is leuk daar deel van uit te maken. Wat mij betreft speel ik hier de rest van mijn leven. Het bevalt me perfect en we worden elke week beter. Wie weet tot wat het ooit kan leiden, maar dat er nog veel meer inzit hier bij Schoondijke, daar ben ik van overtuigd.”

Klik op V.V. Schoondijke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op V.V. Schoondijke voor meer informatie over de club.

Keepen bij JVOZ en studie Scheldemond College ideaal voor Sky Lagendijk

Hij is alweer bezig aan zijn vierde seizoen bij JVOZ, nadat hij in de JO10 de overstap maakte van HVV’24 naar JVOZ. Daar keept Sky Lagendijk, die sinds dit schooljaar studeert aan het Vlissingse Scheldemond College, inmiddels in de JO13. ‘De combi tussen school en Scheldemond College is voor mij ideaal.’

“Het is superleuk om met je vrienden op dezelfde school te zitten én daarnaast samen te voetballen. Dat ik nu na school direct kan gaan trainen is heel fijn. De studie is afgestemd op het voetballen en trainen bij JVOZ en dat zorgt wel voor rust en regelmaat”, aldus de jonge Hulstenaar++.

Het zijn voor Lagendijk, die voorheen keepte bij de jeugd van derdeklasser HVV’24, wel lange dagen maar hij heeft het er graag voor over. “Het ultieme doel is om profvoetballer te worden en dan weet ik dat ik er dingen voor moet doen en moet laten. Elke morgen ga ik om half zeven de deur uit, wandel dan een kwartiertje naar de bus en vertrek naar school. We trainen vier keer per week en spelen een wedstrijd op zaterdag. Doordat de trainingen direct na schooltijd zijn heb ik voldoende tijd om mijn huiswerk te kunnen doen. Soms op school en soms gewoon nog thuis, maar dan hoef ik ’s avonds niet meer de deur uit om te trainen en dat bevalt goed.”

De trainingen bij JVOZ zijn van een hoog niveau en in de afgelopen vier jaar heeft Sky dan ook behoorlijke stappen gemaakt. “Van mijn trainer Aloys Lockefeer en de keeperstrainers Mo en Karim leer ik heel veel, zowel technisch als tactisch en dat helpt me enorm. Ik ben een meevoetballende keeper en durf nu ook veel meer te praten en coachen. In het begin was ik verlegen, maar inmiddels heb ik dat wel afgeleerd.”

De begeleiding vanuit school is ook wel iets was Sky tot op heden heel goed bevalt. “Mijn ouders zijn vooraf goed ingelicht door school en JVOZ over alles wat ze te bieden hebben en hoe de begeleiding is geregeld. Niels Slager is aanspreekpunt vanuit JVOZ en werkt ook op het Scheldemond College. Daardoor zijn de lijntjes kort en dat is heel fijn. Ze letten goed op je schoolprestaties en geven ook goed advies. Qua voetbal geeft JVOZ me ook kansen, want dankzij hen maak ik volgend seizoen de stap naar de jeugdopleiding van FC Dordrecht. Een mooie nieuwe stap, maar studeren blijf ik wel doen aan het Scheldemond College. Daar heb ik mijn vrienden en de school is leuk en dat is toch ook heel belangrijk.”

Klik op JVOZ voor de laatste artikelen over de club.
Klik op JVOZ voor meer informatie over de club.

‘Jongen van ’t durp’ Liam Verhelst terug op oude nest bij RIA W

Hij begon met voetballen aan de Kapittelstraat bij de jeugd van zijn club in Westdorpe. Maar op zijn twaalfde vertrok Liam Verhelst (21) naar FC Axel. Daar speelde hij tot zijn twintigste maar stopte. De motivatie was weg, net als het spelplezier. Een belletje van Arno Verlinde bracht uitkomst. Sinds dit seizoen is hij terug op het oude nest, terug bij RIA W, waar hij nu op jacht is naar een basisplaats.

“Die heb ik momenteel nog niet veroverd. Van nature ben ik spits maar de speelminuten die ik nu maak zijn vooral als linksback. Niet direct een plek die ik bij mijn terugkeer in gedachten had, maar ik ben blij met elke speelminuut die ik nu kan meepakken. Want een jaartje inactiviteit kost je veel aan spelritme en balgevoel. Dat moet ik eerst terugkrijgen en dan kan ik weer vol gaan voor een plek in de basis. Het liefst als spits, maar als de trainer me nodig heeft als verdediger of middenvelder dan speel ik daar het vuur uit mijn voetbalschoenen. Zolang ik maar kan voetballen. Ik merk dat ik elke week sterker wordt en meer vertrouwen kweek, dus dat is een prettige ontwikkeling.”

Het zijn voornamelijk dus invalbeurten waarmee Verhelst zich tevreden moet stellen. Spijt van zijn terugkeer heeft hij echter allerminst. “Helemaal niet zelfs. Het fijne is dat ook Jordi van Drongelen, een vriend van mij, net als ik van FC Axel is overgekomen. Hij speelt wel wekelijks in de basis, inmiddels als centrale verdediger, dus het is wel leuk om dan samen bij dezelfde ploeg te spelen. Al hoop ik natuurlijk wel de trainer ook te overtuigen om vaker voor mij als basisspeler te kiezen. Die sleutel heb ik helemaal zelf in handen. Het is lastig om in een invalbeurt van twintig minuten alles te laten zien, maar ik probeer dan zo goed mogelijk mijn taak te vervullen. Het is dan aan de trainer of hij het op den duur voldoende acht voor een plek bij de eerste elf. Ik ga er in ieder geval alles aan doen.”

Hard trainen, alles geven en het op die manier de trainer zo moeilijk mogelijk maken. “Dat zijn wel precies de zaken die ik voor ogen heb op dit moment. Dit seizoen is voor mij eentje om terug te wennen. Aan de inspanningen, aan de weerstand, de intensiteit en aan het spelen bij de senioren. Volgend seizoen wil ik écht staan en dusdanig fit te zijn, dat de trainer niet langer om me heen kan. Het liefst als aanvaller. Maar als het als linksback is, dan zal ik ook daar vol voor gaan.”

Klik op RIA W voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RIA W voor meer informatie over de club.

Basisplaats is uiteindelijke doel voor Rik d’Haens bij Graauw

Hij krijgt van trainer Jorden Takiddine wel geregeld speelminuten, maar een basisplaats zit er op dit moment voor  de 18-jarige aanvaller Rik d’Haens bij vijfdeklasser Graauw vooralsnog niet in. ‘De trainer kiest momenteel nog voor anderen in de spits. Het is aan mij om het hem zo lastig mogelijk te maken.’

De jongeling maakt wel vast onderdeel uit van de eerste selectie, maar voorlopig moet hij het nog doen met invalbeurten waarin hij probeert te laten zien wat hij in zijn mars heeft. Gescoord heeft hij dit seizoen bij het eerste nog niet. “Dat is toch wel een doel voor mij om in de resterende wedstrijden te proberen toch minstens één goaltje binnen te prikken. Het is niet makkelijk om in een invalbeurt van tien of twintig minuutjes het verschil te maken, al wil je dat natuurlijk wel graag.”

Zijn oudere broer Kevin heeft inmiddels wel een basisplaats weten te veroveren als middenvelder, iets waarop de jongere Rik alleen maar trots kan zijn. “Kevin is een totaal andere type dan ik ben. Hij is een speler die vanaf het middenveld acties maakt, terwijl ik toch het beste in de voorste linie tot mijn recht kom. Bij het tweede elftal krijg ik voldoende gelegenheid om te wennen aan de fysieke tegenstand in het seniorenvoetbal. Je krijgt als aanvaller net iets meer tijd en ruimte om een actie te maken, een bal goed te leggen en om dat doelgericht af te werken. Daar heb ik wel al regelmatig gescoord. Nu is het aan mij om het ook bij het eerste te gaan realiseren. Daar heb je toch net ietsje meer druk en dat is iets om mee te leren omgaan.”

Competitieverloop

Een echte doelstelling had men bij Graauw vooraf niet echt uitgesproken. “Gewoon een mooi seizoen beleven en proberen om zo hoog mogelijk te eindigen. De plek in de middenmoot is voor Graauw denk ik al heel mooi en dat moeten we proberen vast te houden tot het eind. We hebben een groep die probeert om prestatie en sfeer aan elkaar te koppelen. Soms is het qua resultaten nog te wisselvallig, maar er zijn ook een hoop jonge jongens doorgekomen vanuit de eigen jeugd. Dan kan het voorkomen dat spelers een terugval krijgen of soms niet constant genoeg presteren. Gelukkig wordt er vanuit het bestuur nooit veel geëist of druk opgelegd. Dat is prettig zegt veel over hoe de club erin staat. Een gemoedelijke vereniging die wil presteren, maar niet ten koste van alles. En al zeker niet ten koste van de goede sfeer en saamhorigheid. Daar voel ik me als persoon en als voetballer dan ook perfect thuis.”

Thuis is in de weekenden voor de jongste van gebroeders d’Haens Graauw, terwijl doordeweeks hij studeert in Harderwijk. “Ik volg daar een opleiding als landbouwmonteur. Daardoor kan ik op dinsdagen nooit aanwezig zijn om te trainen, jammer maar de studie laat het helaas niet toe. Je komt er ook niet ‘eventjes’ voor terug naar huis. Mijn schooldagen zijn van maandag tot en met donderdag. Dan ga ik wel eens naar de sportschool, maar over het algemeen train ik nu alleen op vrijdag. Op zondagen speel ik meestal nog eerst mee bij het tweede en sluit daarna bij het eerste aan. Volgend seizoen hoop ik toe te kunnen werken richting een basisplaats. Die sleutel heb ik zelf in handen en ga er alles aan doen om het de trainer qua keuze zo lastig mogelijk te maken.”

Klik op VV Graauw voor de laatste artikelen over de club
Klik op VV Graauw voor meer informatie over de club.

Overstap naar FC Axel is Sanne Eekhout uitstekend bevallen

Toe aan een nieuwe sportieve uitdaging op een iets hoger niveau. Dat was voor Sanne Eekhout twee jaar geleden om de dames van v.v. Terneuzen te verruilen voor het blauwe tricot van FC Axel. Daar speelt ze inmiddels in de derde klasse en draait ze met haar team mee in de middenmoot.

“Die overstap is me uitstekend bevallen. Ik had er acht seizoenen bij Terneuzen opzitten en had er steeds minder lol in, vooral omdat het niveau lager was dan ik leuk vond. De uitdaging vloeide een beetje weg en wilde mezelf graag sportief meer kunnen meten met tegenstanders. Een vriendin van me speelde al bij FC Axel en die had geregeld dat ik een keer kon meedoen met de ploeg tijdens een toernooi. Dat was toen heel gezellig en ook qua niveau sprak het me wel aan. Ik heb toen de stap gewaagd en tot nu nog altijd zonder een moment spijt.”

De derde klasse is voor de vrouwen van FC Axel volgens de middenveldster een perfect niveau dat prima past bij de kwaliteit van de selectie. “Vorig seizoen werden we kampioen en wonnen de beker, dus dat was echt een superseizoen. Nu een trapje hoger blijkt dat we ook daarin ons weten staande te houden, dus dat is toch wel een bevestiging dat we een groep meiden hebben die aardig kunnen voetballen. Gezelligheid en sportiviteit weten we met z’n allen heel goed te koppelen aan elkaar en dat maakt de groep ook heel hecht. Als je van buitenaf nieuw bij een groep komt dan moet je jezelf toch altijd extra bewijzen. Laten zien dat je een meerwaarde bent. Gelukkig ging dat vrij snel, dus ook dat proces verliep heel natuurlijk.”

Volgens Eekhout zijn de trainers Marco Boeije en Linda van Meurs voor een heel groot deel verantwoordelijk voor de gezelligheid en de hechtheid binnen de spelersgroep. “Linda voetbalt zelf ook af en toe nog mee en heeft zeker een toegevoegde waarde. Marco is meer voor het echt serieuze deel, die mix die ze samen brengen die past perfect bij deze groep speelsters in elk geval.”

Waar ze vorig seizoen toen ze nieuw bij de groep kwam nog redelijk stil en afwachtend was, daar is dat nu wel anders. “Ik ben van nature wel iemand die zichzelf laat horen als het moet, zeker in het veld. Dat deed ik in het begin niet, vooral omdat ik eerst wilde kijken hoe alles ging verlopen. Maar gaandeweg het seizoen ging dat vanzelf en nu laat ik me wel gelden als dat nodig is. Het zit ook in me, ben bloedfanatiek en wil altijd wel heel graag winnen. Dat probeer ik in wedstrijden ook altijd over te brengen.”

Voor de trainers is Eekhout overigens ook wel een welkome speelsters om in de selectie te hebben, vooral omdat ze op meerdere posities inzetbaar is. “Bij Terneuzen speelde ik meestal laatste vrouw, maar hier in Axel meestal linkshalf en als er een verdedigster afwezig is dan zak ik een linie. Dat ik redelijk allround ben is enerzijds fijn want dan weet je dat je meestal wel speelt. Anderzijds is het niet altijd ideaal, omdat je dan ineens weer moet schakelen naar een andere positie en dus andere taken hebt.”

De middenmoot waarin de vrouwen van FC Axel nu te vinden zijn, dat had volgens de Terneuzense wellicht nog wel beter kunnen uitpakken. “We misten wat basisspeelsters door blessures en hebben daardoor wel wat punten verspeeld. De vierde plek zou misschien nog meer recht doen aan onze groep, al weet je dat natuurlijk nooit. Wie weet kunnen we ooit nóg een stap maken, maar voorlopig doen we het prima zo.”

Klik op FC Axel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Axel voor meer informatie over de club.

‘Het belangrijkste is om minimaal twee ploegen onder ons te houden’

De oudste uit de selectie, dus ook de meest ervaren kracht in de selectie van zaterdag derdeklasser v.v. Zaamslag. Verdediger Roy van der Staal (33) geniet nog wekelijks van het voetbalspelletje en is onbetwist basiskracht in het elftal van de vertrekkende trainer André Siereveld. 

“Hoewel ik nu de oudste ben van de groep voelt het eigenlijk helemaal niet zo. We zijn met het grootste gedeelte van deze selectie inmiddels al zo’n jaar of vijf bij elkaar en dan weet je wel wat je aan elkaar hebt. Je merkt alleen soms wel dat veel van die gasten nog in een andere levensfase zitten dan ikzelf en dat de gespreksonderwerpen in de kleedkamer ‘anders’ zijn haha. Maar verder blijft voetbal gewoon voetbal en wil iedereen hetzelfde: winnen en in ons geval minimaal weer handhaven op dit niveau.”

Van der Staal begon op ’t durp met voetballen als negenjarige en is er sindsdien nooit meer weggeweest. Wekelijks ging hij trouw trainen en speelde er zijn wedstrijden in de jeugd van de groenhemden. Tot hij uiteindelijk terecht kwam in het eerste elftal met in het verleden ook veel jongens van buitenaf. “Toen was het niveau wel hoger dan nu en hadden we ook wat minder gasten van het eigen dorp in de selectie. Die tijdens zijn echter voorbij en de tendens is nu anders. Een stukje realistischer misschien ook wel. Voor spelers van buitenaf heeft Zaamslag misschien door de afgelopen seizoenen misschien ook minder aantrekkingskracht. We hebben toch de laatste twee jaar echt moeten vechten met z’n allen om te overleven. Er zijn ook een paar jongens die hier al wat jaartjes spelen en die zijn wel goed ingeburgerd inmiddels.”

In het verleden was volgens de routinier het verwachtingspatroon qua prestaties misschien wel wat hoger dan nu het geval is. “Het voetballende niveau is misschien omlaag gegaan, maar als ik nu kijk naar de derde klasse waarin we spelen… Poeh.. Daar spelen bijna allemaal ploegen in met een verleden in de tweede klasse.. Die gehele rechterrij zou in potentie voor het kampioenschap kunnen spelen. Voor ons is het gat naar de veilige negende plek al heel erg groot en als je realistisch bent zullen we hoogstwaarschijnlijk opnieuw in de slag moeten om via de nacompetitie op dit niveau te blijven. Het was vorig seizoen al aanpoten, dus wordt het er dit seizoen niet simpeler op. Bovendien moeten we ook naar onder blijven kijken, want ook VC Vlissingen en Wolfaartsdijk kunnen ons immers nog altijd achterhalen.”

Met een positieve blik kijkt Van der Staal naar het voetbal en naar zijn eigen ploeg. “De wil om goed te voetballen en resultaat te boeken die is er altijd. Maar soms worden we gewoon overdonderd door de kwaliteiten van de tegenstander en lopen we te snel achter de feiten aan. Ik ben maar een simpele voetballer die heel goed weet wat hij kan, maar vooral wat hij niet kan. Ik probeer de boel neer te zetten, te coachen op een positieve manier en mijn tegenstander uit te schakelen. Bal veroveren en inleveren bij de creatieve jongens. Ondanks tegenslagen blijf ik altijd positief. Dat is belangrijk vind ik, net zoals een goede sfeer. Die instelling heeft ons in moeilijke fases vaak net een extra zetje in de goede richting gegeven.  Hopelijk helpt ons dat dit seizoen ook weer om uiteindelijk opnieuw de dans te ontspringen en ook volgend seizoen in de derde klasse uit te kunnen komen. Daar gaan we in elk geval wel vol voor.”

Klik op VV Zaamslag voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Zaamslag voor meer informatie over de club.

‘Het is mooi dat de jongens van het eigen dorp nu weer kansen krijgen’

Met de degradatie vorig seizoen naar de vierde klasse vertrokken ook een aantal jongens van buitenaf bij v.v. Philippine. Op een lager niveau heeft de ploeg het opnieuw moeilijk en gaat het alle zeilen moeten bijzetten om hernieuwde degradatie af te wenden.

“We moeten proberen om sowieso weg te blijven bij de rechtstreekse degradatieplekken en proberen om ook de nacompetitie te ontlopen. Dat hebben we nog in eigen hand, maar dan zullen we tegen onze directe concurrenten die broodnodige punten moeten pakken”, zegt aanvaller Niels van Holst.

Hoewel de spits al voor het vierde seizoen selectielid is, heeft hij pas dit seizoen onder de trainers Aloys en Huib Meerman zijn kans gepakt. “Vooral mijn kans nu écht gekregen. In de voorgaande seizoenen waren er vaak gasten van buitenaf die de voorkeur kregen. Nu we in de vierde klasse spelen zijn het voornamelijk gasten van het dorp die in het elftal staan en kansen krijgen op speeltijd. Het is bovendien ook doordat Jos Westerhout langdurig is geblesseerd en dan Roland van de Wege niet altijd vanwege werk aanwezig kan zijn, dat mijn kansen zijn gegroeid. Al moet je het uiteraard wel laten zien en op de momenten dat je de kans krijgt die ook pakken. Dat heb ik dit seizoen gedaan en dat voelt enorm prettig.”

Van Holst (22) heeft nooit ergens anders gespeeld dan op Sportpark ’t Bermpje en ziet zichzelf ook niet snel ergens ander heengaan. “Nee, ik speel hier sinds mijn zesde, zat jong bij de selectie, maar heb pas nu na vier seizoenen eindelijk de kans gekregen. Ik hoop ook in deze klasse te blijven want dat is een niveau wat past bij deze spelersgroep. Jammer genoeg is het er tot op heden nog te weinig uitgekomen. We hebben echt een groep die het elke tegenstander in deze competitie lastig kan maken. Maar we hebben te vaak nagelaten ons in bepaalde wedstrijden te belonen. Wij maken grote kansen niet af, terwijl de bal er dan aan de andere kant wel invliegt… Dan gaan de kopjes omlaag en zie je het goede spel ineens wegvloeien.”

Ook een karrenvracht aan langdurige blessures heeft volgens Van Holst zeker meegespeeld tijdens het seizoen. “We hebben vaak met steeds wisselende basisformaties moeten spelen. Dan raak je niet op elkaar ingespeeld en mis je vastigheid. Gelukkig hebben we nu wat bepalende jongens terug zoals Yannick Vanhijfte. Die is qua ervaring en coaching heel belangrijk en hopelijk geeft dat de groep extra vertrouwen. Want voetballen kunnen we, alleen komt er in deze klasse soms meer bij kijken om de punten over de streep te trekken.”

Over zijn eigen seizoen is de aanvaller gematigd tevreden. “Ik moet nog meer scoren en assists geven. Zo zelfkritisch ben ik wel. Maar als je het in het verleden vaak met invalbeurten of een incidentele basisplaats moest doen, dan is dit voor mij wel wennen. Persoonlijk vind ik het erg jammer dat Aloys na één seizoen al vertrekt naar Wolphaartsdijk, maar gelukkig blijft zijn vader Huib wel behouden voor de club. Hij gaat de nieuwe trainer Randy van Overmeeren, die ik nog ken uit de JO19, assisteren en dat is een goede zaak voor ons.”

Qua sportieve prestaties mag het dan niet direct zijn wat men van Philippine de laatste jaren gewend is geweest, maar de nieuwe wind die waait bij de mosseldorpers die ervaart Van Holst persoonlijk als enorm prettig. “We hebben een vrij jonge groep met heel veel jongens van eigen dorp. Dat is hier vele jaren wel eens anders geweest. We spelen dan wel op een lager niveau, maar ik ben blij dat het zo gaat en wij veel speelkansen krijgen.”

Klik op VV Philippine voor de laatste artikelen over de club.

Middenvelder Sander van Buren mikt met IJzendijke op de titel

De spelersgroep zit vol ambitie, de resultaten zijn ook behoorlijk goed, maar toch wordt het voor v.v. IJzendijke en vormgever Sander van Buren nog flink aanpoten om de titel te bemachtigen in de 4e Klasse A. Het verloor voor de tweede keer dit seizoen de derby van SV Oostburg, dat bovendien langszij kwam in de titelstrijd.

“Als je met 4-0 verliest dan is zo’n nederlaag vaak wel terecht. Ook de thuiswedstrijd hebben we verloren. Zij hebben een goede ploeg, maar die hebben wij ook. Het gaat tussen ons beiden. Kampioen worden zit er zeker in, maar dan zullen we in het restant van de wedstrijden beter voor de dag moeten komen en geen fout meer maken. We hebben een heel jonge groep, maar we zijn zeker klaar voor een niveau hoger. Er is een goeie sportieve ambitie en die moet je ook hebben wil je de stap kunnen zetten.”

Net als naaste belager SV Oostburg en achtervolgers Sv Sluis en RIA W is het voor IJzendijke het debuutseizoen in het zaterdagvoetbal. Die stap is voor Van Buren enorm meegevallen. “Het niveau is zeker niet veel sterker dan in het zondagvoetbal. Daar wilde het vorig seizoen voor ons niet lopen, maar nu valt het precies allemaal wat makkelijker op zijn plek. We hebben een ploeg met individuele kwaliteit en voetballend vermogen. Willen we de stap zetten naar de derde klasse, overigens een niveau waarop we nog nooit eerder actief waren, dan is dit seizoen het ideale moment.”

Waar de 29-jarige middenvelder in het verleden nog actief was voor JVOZ en een jaartje in de jeugdopleiding van profclub Willem II,  speelt hij inmiddels alweer een paar jaar terug bij IJzendijke. “Ik heb op mijn vijftiende mijn kruisband gescheurd en lag er ineens anderhalf jaar uit. Op mijn elfde verhuisde ik met mijn ouders vanuit Heerjansdam naar Zeeuws-Vlaanderen en ging in de jeugd hier op het dorp voetballen. Ook heb ik nog een seizoen bij v.v. Terneuzen gespeeld, maar dat was niet wat ik er van hoopte. Het stond dan ook voor mij vast dat ik gewoon weer hier op IJzendijke wilde voetballen, samen met vrienden en vooral puur voor mijn plezier. En dat heb ik hier zeer zeker gevonden. Het is lekker om na een werkdag te trainen en in het weekend een wedstrijd te voetballen. We met de ambitie om te winnen en zo hoog mogelijk te eindigen, maar niet meer met de sportieve druk die ik me in de jeugd als voetballer altijd oplegde. Als je een keer zwaar geblesseerd bent geweest dan ga je er toch compleet anders naar kijken.”

Van Buren woont op het dorp en kan op de fiets naar de club om na zijn kantoorbaan als assistent-accountant puur voor de lol een potje te trainen. “Het is een ideale manier voor mij om in beweging te blijven. Het is een sport die ik leuk vind, een spelletje waarvan ik intens geniet en zodra ik op het veld sta ook probeer er het maximale uit te halen. Dat is op training, maar zeker in de wedstrijden. Dan probeer ik op inzicht met loopacties en op techniek qua passing medespelers vrij te krijgen voor doel. Zelf scoor ik nooit zoveel, ook in het verleden nooit echt gedaan. Ik kan heel erg genieten van een goede steekbal en dat er dan een goal uitkomt.”

De kruisband is geen issue meer, al miste hij dit seizoen ook enkele wedstrijden door blessures. “Toch ben ik fitter dan jaren geleden, dus dat geeft vertrouwen. Hopelijk kunnen we met deze groep de stap zetten. De ambitie is er, al zullen we het de komende weken zelf moeten afdwingen.”

Klik op IJzendijke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op IJzendijke voor meer informatie over de club.

In het Oostburgse vriendenteam zit Kevin Hooreweghe prima op zijn plek

Waar SV Oostburg begin maart nog de derby verloor van SV Sluis, nestelde het zich drie derby-overwinningen aan kop van de Zaterdag 4e Klasse A. Vooral de 4-0 overwinning tegen koploper IJzendijke was overtuigend en sterkt de ambitie van Kevin Hooreweghe (21) en zijn ploeggenoten. ‘We willen gewoon kampioen worden, maar op zijn minst promoveren.’

Het kwartet goals van Wouter Ghijs maakte van de debutant in het zaterdagvoetbal medekoploper. Alleen het doelsaldo is nu nog in het voordeel van IJzendijke. “We spelen eigenlijk altijd wel goed verzorgd voetbal met een idee. Heldere spelpatronen en doordachte vastigheden. Sinds zijn komst heeft Fabian Wilson er bij ons als trainer wel constant op gehamerd. We trainen daar veel op en we krijgen allemaal veel vertrouwen. Je merkt dat het vruchten afwerpt en resultaat oplevert. Zelf ben ik de laatste twee jaar als voetballer ook veel gegroeid en beter geworden. Dat is vooral ook mede dankzij de trainer, dus ik vind het enorm jammer dat hij naar Zaamslag vertrekt.”

Dat beter worden, dat zit hem volgens Hooreweghe voornamelijk in rust. “Ik ben als speler veel rustiger geworden. En vooral ook comfortabeler aan de bal. Ik toon meer durf en wanneer je dan vastigheden hebt om op terug te kunnen vallen dan merk je ook dat je met veel meer vertrouwen voetbalt. Daar voel ik me fijn bij.”

Als debutant in het zaterdagvoetbal wist de aanvallende middenvelder niet exact wat hij kon en mocht verwachten. “Ik was vooraf misschien qua kansen en doelen wat pessimistisch en hoopte dat we konden meedoen om de plekken drie tot vijf. Anderen waren positiever en wilden meedoen om de titel. In eerste instantie hebben we als groep uitgesproken om te strijden voor een periode. Die pakten we onlangs tegen Cadzand, dus we doen al mee voor promotie. Maar nu we ook van IJzendijke hebben gewonnen, willen we ook vol voor de titel gaan met z’n allen.”

In de selectie, die hij bestempelt als ‘vriendenteam’ voelt Hooreweghe zich uitstekend op zijn plek en hoopt dan ook met de groep nog de nodige sportieve stappen te kunnen zetten. “Mijn doel was vroeger altijd om met een aantal van mijn vrienden vanuit de jeugd ooit de stap te kunnen maken naar het eerste elftal. Inmiddels spelen we een paar jaar bij elkaar en merk je dat er nog voldoende groei mogelijk is. We worden steeds stabieler en weten ook de topduels te winnen. Dat is ook nodig om bij te blijven bovenin. Zeker als je de ambitie hebt om te promoveren naar de derde klasse.”

Hoewel de ploeg dus sportief meestrijdt om te prijzen in de vierde klasse, heeft SV Oostburg nog altijd geen nieuwe trainer aangesteld voor komend seizoen. “Ze zijn er ongetwijfeld mee bezig, maar daar maak ik me zelf niet direct druk om. Er zal door het bestuur wel iemand worden aangesteld die hopelijk gaat voortbouwen waarmee Fabian is begonnen. We hebben we een mix met wat oudere spelers maar zijn toch vooral een overwegend jonge groep. Dus er valt nog voldoende uit te halen voor een trainer denk ik.”

Zelf heeft Hooreweghe, die altijd in een defensieve rol op het middenveld actief was maar sinds de komst van Wilson nu vooral op ‘tien’ speelt, geen ambities buiten Oostburg. “Nee, dat hoef niet zo nodig inderdaad. Ik zit hier prima en wil vooral met de club én met deze groep medespelers proberen om het maximale eruit te halen. We zijn goed op weg, het is nu aan onszelf om die stijgende lijn vol te houden en onze doelstelling te bewerkstelligen.”

Klik op SV Oostburg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Oostburg voor meer informatie over de club.

‘We gaan er alles aan doen om met Spui vierdeklasser te blijven’

Behaalde resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Een welbekende slogan die dit seizoen meer dan treffend is voor de sportieve prestaties van v.v. Spui. Waar de afgelopen jaren de ploeg steevast in de top meedraaide en zelfs nacompetitie speelde voor promotie, daar dreigt voor middenvelder Jelle Dooms en zijn ploeggenoten nu zelfs het degradatiespook.

“Dat zou wel enorm zuur zijn als we door die versterkte degradatieregeling kind van de rekening worden. De voorgaande seizoenen hebben we prima gepresteerd, maar nu hebben we een aantal langdurig geblesseerde basisspelers, zit het ons in wedstrijden niet mee en kan je straks zomaar ineens afzakken naar de nieuwe vijfde klasse. Dat scenario willen we echt voorkomen. We gaan er dan ook vol voor en er alles aan doen om met Spui vierdeklasser te blijven.”

Dooms is bij Spui bezig aan zijn vierde seizoen en het voelt inmiddels vertrouwd om in het roodwit te spelen als Terneuzenaar. De defensieve middenvelder kwam eigenlijk per toeval weer terecht bij de club waar hij ooit in de jongste jeugd begon met voetballen. “Ik ben bij de F’jes begonnen op Spui en heb daarna nog bij onder meer Terneuzen, v.v. Axel en Terneuzense Boys gespeeld. Vanwege studie stopte ik in de JO19 en ben na de studie in een vriendenteam bij v.v. Terneuzen gaan voetballen. Daar speelde ook Martijn van Lent. Die ging naar Spui om trainer te worden bij het tweede en vroeg of ik met hem mee wilde. Dat heb ik gedaan en na twee trainingen vroeg Marc de Kunder om aan te sluiten bij het eerste elftal. Dat heb ik gedaan en sindsdien ben ik er nooit meer weggeweest.”

Met een drukke baan als commercieel manager bij Multraship is Dooms voor zijn werk ook geregeld in het buitenland te vinden en kan hij dus niet op het trainingsveld verschijnen. “Dat weten ze bij Spui ook. Het is voor de trainers geen probleem. Want wanneer ik niet kan trainen probeer ik te gaan fitnessen. Sinds april 2023 heb ik ook een personal trainer in de arm genomen. Ik sport nu minstens vier keer per week voordat ik ga werken en probeer ook nog één of twee keer te padellen. Dus qua conditie, kracht en uithoudingsvermogen zit het wel goed. Ik had in het verleden wel eens moeite om negentig minuten te blijven gaan, maar sinds ik zoveel sport heb ik daar geen enkel probleem meer mee.”

Waar het conditioneel zeker snor zit bij Dooms, daar is hij over zijn eigen seizoen qua veldspel niet helemaal tevreden. “Dat kan ook niet, want als individu kan je nooit heel erg het niveau het elftal ontstijgen. Dus net zoals de prestaties van de ploeg kan en moet het bij mijzelf ook beter. Wel probeer ik elke week een aanjager te zijn en daar waar het kan voldoende druk te zetten als controleur. Alleen wanneer we zelf te vaak de lange bal hanteren, dan merk ik dat ik te weinig mijn stempel kan drukken. Dat is ook niet mijn type spel helaas.”

Zoals het er nu naar uitziet zal Spui zich moeten richten op plaats zes in de 4e Klasse A en dus vol met Corn Boys in de slag moeten voor de plek in veilige haven. “Het wordt een close call. Op de laatste speeldag spelen we in Sas van Gent nog tegen elkaar. Hopelijk komt het niet op die wedstrijd aan en hebben we in de weken ervoor het gaatje al geslagen. Het zou ook mooi zijn dat Marc de Kunder als trainer afscheid kan nemen met lijfsbehoud. Dat verdient hij en zijn we hem ook wel verplicht.”

Klik op VV Spui voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spui voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.