Vandaag gaan we in gesprek met de keeper van VV Internos. Bart Luijendijk (21) is op vierjarige leeftijd begonnen met voetballen bij VV Internos. Vanaf de E’tjes heeft hij altijd in selectie elftallen gespeeld. Op 17-jarige leeftijd maakte hij als invaller zijn debuut bij het eerste en een jaar later kwam hij vast bij het elftal.

De 21-jarige keeper is dankzij zijn broers begonnen bij Internos. “Ik heb drie broers waarvan er nu nog twee bij Internos spelen, één daarvan zit bij mij in het team. Hij speelt centraal achterin waardoor wij elke week samen het doel moeten zien schoon te houden. “Bart voetbalt al zeventien jaar met veel plezier bij Internos. In zo’n lange periode heeft hij veel nieuwe mensen leren kennen die een passie hebben voor voetbal en zich willen inzetten voor de spelers en de club. “Bijna iedereen kent elkaar, waardoor er na de wedstrijd in de kantine een goede sfeer ontstaat. Dit is voor mij heel belangrijk, omdat er een soort thuisgevoel gecreëerd wordt.”

Van voetballer naar doelman
Bart Luijendijk is gaan keepen, omdat hij een andere rol in het veld wilde hebben. Het leek hem leuk om de bal tegen te houden in plaats van te scoren, zodat hij op een andere manier belangrijk werd voor zijn team.  Mede door zijn lengte kan hij een groot deel van het goal bezetten, waardoor hij het de tegenstander moeilijk maakt om te scoren vanaf de penaltystip.

De Etten-Leurse keeper krijgt regelmatig complimenten over zijn meevoetballend vermogen. Het geheim schuilt hem in dat hij zijn jongere jaren is begonnen als voetballer. Daarbij voetbalt hij ook graag in z’n vrije tijd. “Zo zie je op de televisie vaak dat keepers lange ballen geven terwijl ze ook de voetballende optie hadden kunnen kiezen. Met mijn team willen we zoveel mogelijk voetballen en opbouwen, hier wil ik zo goed mogelijk in mee gaan. Soms tot het extreme toe, dat mensen weer schrikken als ik een spits uitkap om zo alsnog een van mijn ploeggenoten in te kunnen spelen.”

Keepers zijn gek
Vaak zijn keepers een beetje gek. Daar is Bart het wel mee eens “Keepers zijn inderdaad gek. Als je ziet wat ze zichzelf aan doen dan vraag je je bijna af waarom mensen keeper worden. Ze gooien zich maar voor elke bal, hoe hard die ook geschoten wordt.” Tijdens wedstrijden valt het gelukkig vaak mee geeft Bart aan. Maar op trainingen is dit vaak anders.  De spits uit zijn elftal schiet vaak ballen met een enorme snelheid. Op dit soort momenten denkt Bart dan: “Wat doe ik mezelf aan joh.”

“Het keepen heeft wel iets moois hoor. Veel mensen denken dat een spits met zijn doelpunten een wedstrijd beslist, maar een keeper kan ook zeker punten pakken voor het team”, aldus Bart Luijendijk.

Kampioenschap
De doelman is allereerst blij met het vooruitzicht dat de competitie gewoon wordt uitgespeeld. De afgelopen drie seizoenen was dit niet het geval, waardoor het Ettense elftal wederom moest jagen op het kampioenschap. Het eerste seizoen dat werd afgelast door Corona had het eerste team van Internos een straatlengte voorsprong op de nummer twee, met nog maar een aantal wedstrijden te gaan. “Dat jaar waren we honderd procent zeker kampioen geworden, totdat Corona roet in het eten gooide.” De KNVB besloot dat zijn elftal niet mocht promoveren. Dat was voor het team van Luijendijk een enorme tegenslag. “Omdat je elke week als team zijnde je best doet op de training om tijdens de wedstrijd de drie punten te behouden. Als dit dan week in week uit goed gaat, is het extra zuur dat zoiets als corona ervoor zorgt dat we ons doel niet konden behalen.”

Dit neemt echter niet weg dat het dit seizoen gewoon heel goed gaat, zowel op persoonlijk vlak als in teamverband. Na zeven wedstrijden staat Internos op één met 21 punten, 43 goals voor en vijf tegen dus hierover valt niet te klagen. “Ik hoop dit aan het eind van het seizoen nog te kunnen zeggen wanneer ik hopelijk met de schaal in mijn handen sta. Dat is immers wel het grote doel voor mij dit seizoen.”

Volle tribunes
Het hoogtepunt van de doelman is zijn debuut bij Internos één. “Ik zat als jongetje vaak op de tribune te kijken naar het eerste, mede omdat mijn broer ook al zo’n twaalf jaar in het eerste speelt. In die tijd speelde het eerste nog vrij hoog op zondag, hierdoor zaten de tribunes meestal ook een stuk voller, vooral de derby’s tegen Unitas of DSE. Tijdens een zaterdagavond wedstrijd tegen Unitas stond in die tijd heel het hoofdveld vol met publiek, toen dacht ik bij mezelf: Dit wil ik ook wel meemaken.”

Klik op Internos voor het laatste artikel van de club.

Foto gemaakt door: Fred van Toledo