Na acht seizoenen in het eerste elftal van tweedeklasser Den Bommel doet Ruud Maliepaard (29) een stapje terug. De linksback, geboren en getogen in Den Bommel, wil meer tijd aan andere interesses besteden. Op sportpark De Kruus gaat hij nu in het elftal spelen waar hij als eerste elftal-speler ooit nog een halfjaar naar verwezen was. Nu kiest hij er zelf voor om in het tweede elftal te gaan voetballen.
DEN BOMMEL – Voor een speler die zich iedere wedstrijd helemaal leegloopt, is het moeilijk om jezelf iedere week weer op te laden als je de motivatie daartoe steeds minder kan vinden. ,,En ik ben toch wel iemand die het flink van de motivatie moet hebben”, verklaart Maliepaard zijn overpeinzingen. ,,En er zijn ook nog wat dingen die ik graag zou willen doen, zoals een marathon lopen. Het trainen voor een marathon is voor mij niet te combineren met voetbal.”
En dat vindt hij niet eerlijk tegenover zijn teamgenoten. ,,Als je in een eerste elftal wilt voetballen, moet je er soms dingen voor laten. Daarom wil ik een stapje terugdoen en in het tweede gaan voetballen. Daarbij spelen in het tweede allemaal jonge gasten die wel wat ervaring kunnen gebruiken.”
De oorzaak van de afnemende motivatie om nog langer door te gaan in de hoofdmacht is volgens hem een combinatie van factoren. ,,Als je jong bent dan is de voetbal alles voor je. Als je wat ouder wordt, dan komen er in je leven ook andere dingen om de hoek kijken. Je moet dan bijvoorbeeld voor je werk dingen opzij zetten om toch te kunnen trainen en om iedere zaterdag te kunnen voetballen. En af en toe eens een keertje wat anders doen is ook leuk.”
In de acht seizoenen dat hij in de hoofdmacht speelde, kende Maliepaard veel ups-and-downs. Vooral omdat hij zich onder iedere trainer keer op keer weer moest bewijzen. ,,Iedere nieuwe trainer zette me er weer naast”, zegt hij. ,,Dat komt enerzijds omdat ik niet zo’n begaafde voetballer ben. En omdat de meeste trainers opnieuw het wiel gaan uitvinden en op zoek gaan naar een voetballend team. Terwijl Den Bommel in mijn ogen een team is dat het van de strijdlust moet hebben. En dan moet je zoals ik steeds weer je plek in het elftal terug zien te verdienen.”
Of hij weleens overwogen heeft ergens anders te gaan voetballen? ,,Nee, want het gras is aan de overkant niet altijd groener. En met voetbal is het toch altijd wel wat. De elf die spelen, hebben het naar hun zin. En voor die twee die altijd op de bank zitten, wordt het vanzelf wat minder leuk.”
,,Overigens vond ik het nooit erg om met het tweede mee te doen. Daar ben je immers een vereniging voor. Dan moet je elkaar helpen. En als je het gewoon leuk vindt om te voetballen en je kickt niet op het spelen in het eerste elftal, dan is spelen in het tweede ook gewoon goed.”