GOES – Op vraag van zijn vader die destijds trainer was begon Niels Oostdijk, toen nog student fysiotherapie, als verzorger bij SSV’65. Eerst bij het tweede elftal, maar sinds 2005 bij het eerste. Oostdijk behoort inmiddels tot het ‘SSV-meubilair’ en heeft al heel wat trainers en spelers de afgelopen twintig seizoenen zien komen en gaan.
Bovendien maakte hij voetbal mee bij SSV’65 op verschillende niveaus. “In al die seizoenen zat daar één promotie bij na het kampioenschap in de eerste klasse. Dat seizoen hoofdklasse was qua ervaring geweldig om mee te maken. Spelen in een entourage zoals bij Quick Boys in Katwijk, Spakenburg en op De Toekomst bij de amateurs van Ajax. Daarna is het door de jaren heen sportief gezien wel minder geworden toen we degradeerden van de hoofdklasse tot uiteindelijk de derde klasse waarin we nu spelen. Maar voor mij heeft elk niveau zijn charme en doe ik het nog altijd met evenveel plezier en bezieling.”
Een aantal keer speelde SSV’65 nacompetitie, maar redde het uiteindelijk nieuwe promoties niet. Dit seizoen verkeert de Bevelandse zaterdagclub nog altijd in de gevarenzone en moet het alle zeilen bijzetten om nacompetitie te ontlopen. “Ondanks dat het sportief gezien de laatste jaren niet top draait is het eerste elftal nu echt veel meer onderdeel van de club dan het in het verleden was op hoger niveau. Toen had je ander kaliber spelers en die kwam puur voor het voetbal en minder voor de gehele beleving. Nu is dat anders en ook dat heeft voor mij toch echt veel meer. Winnen blijft het allermooiste natuurlijk, maar het spelletje blijft op welk niveau dan ook leuk om te zien en om daar onderdeel van uit te maken.”
Inmiddels is de 43-jarige Oostdijk al jarenlang werkzaam als fysiotherapeut in Lewedorp en ’s-Heerenhoek. “Ik werk daar al jaren, eerst in loondienst maar sinds 2018 heb ik de praktijk overgenomen. Als voetballer ben ik jonge leeftijd moeten stoppen door een blessure. Misschien is daar wel de liefde voor mijn vak en voor mijn rol als verzorger ontstaan… Ik begon ooit in de jeugd bij Robur, speelde kort bij v.v. Goes en uiteindelijk dus bij SSV’65. Dat kan je nu toch echt wel mijn club noemen. Als je er al zoveel jaren rondloopt en een rol vervult als vrijwilliger. Daarnaast train ik ook nog het team van onze jongste dochter en sta ook met regelmaat achter de bar om de biertjes te tappen.”
De inwoner van Goes maakte in zijn rol als verzorger ook al het nodige meer als het gaat om kwetsuren en pijntjes. “Van afgescheurde achillespezen tot kruisbandletsels, botbreuken, ontwrichtingen en een hele hoop andere kleine kwaaltjes en pijntjes. “Dan is het voor sporters toch altijd fijn wanneer er mensen met kennis van zaken zijn om de eerste handelingen te kunnen verrichten. In het verleden deed ik ook wel eens wat hersteltrainingen als daar nood aan was. Het is fijn om sporters te kunnen helpen en dan weer te zien dat ze een tijd later weer fit hun hobby kunnen beoefenen en over het veld rennen.”
En die rol hoopt hij nog wel even vol te houden bij zijn club. “Ik heb ooit gekscherend geroepen dat ik de vijfentwintig jaar zeker wil halen. Daar ben ik aardig naar op weg. Ik ga nog elke training en wedstrijd vol plezier met het fietsje naar Sportpark Het Schenge. Al moet je wel kijken naar de privésituatie qua gezin en of je het zelf fysiek kan volhouden. Maar zolang die seinen op groen staan, dan zal ik me in deze rol voorlopig blijven inzetten voor de club.”
Klik op SSV’65 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SSV’65 voor meer informatie over de club.