VOGELWAARDE – Maar liefst vijftien maanden… Nu de diagnose long-covid. Nelly de Ritter liep tijdens haar werk als verpleegkundige corona op en werkt momenteel nog altijd maar zes uur per week. Ook als verzorgster van v.v. Vogelwaarde heeft ze langer dan haar lief is haar geliefde hobby niet kunnen uitvoeren. Maar er gloort licht aan het eind van de tunnel. Ze is onlangs twee keer naar het voetbalveld geweest en gaat proberen weer vaker te gaan. ‘Gelukkig wel, want ik miste het echt enorm! Ik hou van voetbal en vind het mooi om daarin een rol te kunnen vervullen.’

“Je hele leven staat ineens op zijn kop. Het is echt bizar wat corona met je doet als je zoals ik ‘pech’ hebt. Ruim acht maanden intensieve revalidatie en nog altijd heb ik er last van. Een onverklaarbare ‘mist’ in je hoofd, extreem moe, spier- en gewrichtspijn. En moeite qua concentratie. Allemaal zaken waar ik nooit last van had. Nu moet ik vooral heel goed luisteren naar mijn lichaam en héél veel rusten tussendoor. Dus hoe graag ik ook wilde om dingen te doen zoals werk of naar de voetbal gaan bijvoorbeeld, het was allemaal te veel en ging tot voor kort totaal niet.”

Samen met Piet Remorie is De Ritter normaliter verantwoordelijk voor de medische verzorging bij de zondag vierdeklasser. ‘Ik kwam in 2014 via-via bij de club terecht en zit er nog steeds. Eerst als assistent van Piet en inmiddels zijn de rollen omgedraaid. Des te vervelender vond ik het, dat Piet er de afgelopen periode veelal alleen voor heeft gestaan. Maar een geluk bij een ongeluk was natuurlijk dat de afgelopen twee seizoenen juist ook door corona vroegtijdig werden stilgelegd. Dus qua wedstrijden heb ik niet zo heel veel gemist.”

Als Terneuzense bevalt het De Ritter bij de dorpsclub meer dan uitstekend. Ook tijdens haar revalidatie en ziekteproces had ze nooit het gevoel ‘vergeten’ te worden. “Ik had veel contact met Piet, bijna wekelijks wel. Ook de voorzitter, de trainer en een groot aantal spelers die waren we geïnteresseerd en ontving ik appjes of telefoontjes. Dat geeft je toch een beetje energie en een gevoel dat je werk bij de club wordt gewaardeerd. Al heb ik vaak wel momenten gehad dat ik me ‘schuldig voelde’ dat ik verstek moest laten gaan.”

Met massagekennis, medical taping en een achtergrond als verpleegkundige weet ze prima waarover ze praat als het blessures en preventie betreft. Niet alleen spelers van het eerste, maar zowel senioren als jeugdspelers vanuit de gehele club konden en kunnen bij het verzorgingsduo terecht. “We hadden het perfect verdeeld over de week met elkaar. Op zondagen gaan Piet en ik altijd met het eerste elftal mee. Gelukkig kan ik dat weer langzaamaan weer oppakken. Al moet ik daarna dan wel de tol betalen, want dan kan ik een paar dagen nauwelijks iets ondernemen. Maar dat heb ik er graag voor over.”

‘Live by the day’ is voorlopig wel de lijfspreuk van De Ritter, die tijdens haar revalidatie prima handvatten heeft gekregen om daar goed mee om te gaan. “Dat is ook noodzakelijk, want anders wordt het steeds moeilijker. Voor mij is het belangrijk dat ik op mezelf pas. Het is een fase waar ik doorheen moet, want ik mis het sociale aspect ook heel erg. Ik wil gewoon weer meedoen én meedraaien in het alledaagse leven. Ik had een aantal jaar geleden nooit verwacht in het voetbalwereldje terecht te komen. En nu kan ik niet wachten tot ik weer helemaal terug ben. Alleen al het idee op weer op het veld te kunnen staan dat geeft enorm veel drive en energie. Die stip aan de horizon, daar kom ik gelukkig steeds dichterbij in de buurt.”

Klik op VV Vogelwaarde voor het laatste artikel van de club.