Ze miste haar jeugdjaren bij voetbalvereniging Naaldwijk, maar dat haalt ze nu dubbel en dwars in. Mirjam Schmidt is als coördinator het kloppende hart van de meisjesafdeling van de club. “Het bouwwerk wordt steviger en steviger.”

Rustig aan doen, is er bij de meisjestak van Naaldwijk niet bij. Ook in coronatijd, zegt Schmidt (48 jaar jong), draait alles op volle toeren. Trainingen gingen door en elke zaterdag werden er onderlinge wedstrijden afgewerkt. Toen dat laatste wat saai dreigde te worden, werd een clinic georganiseerd met niemand minder dan Mandy van den Berg. Speler van PSV, Europees kampioen met de oranjeleeuwinnen in 2017, maar vooral getogen Naaldwijkse. “Die clinic was supergaaf”, reageert Schmidt. “Mandy’s vader is trainer van een meisjesteam, dus het contact was zo gelegd. Ze was meteen enthousiast om te komen. Is een uurtje goed, vroeg ze nog. Ze was verbaasd dat we zo veel meisjes hebben. Ze heeft uiteindelijk drie clinics van een uur gegeven aan gemiddeld 25 meiden.”

De functie die Schmidt op sportpark De Hoge Bomen bekleedt is haar op haar lijf geschreven. “Ik vind voetbal zó geweldig. In deze rol ben ik helemaal in mijn sas.” Als klein meisje ging ze aan de hand van haar vader al naar Naaldwijk. “Ik liep er letterlijk in de luiers rond. Mijn vader had luiers in zijn zak en als het zo ver was, werd ik afgeleverd bij de barvrouw.”

Haar vader, oom, neefje en broertje, ze voetballen allemaal bij Naaldwijk. Schmidt wilde zelf ook niks liever. “Er was toen alleen maar een dameselftal en als meisjes meespelen met de jongens kon toen nog niet. Van ellende ben ik maar gaan wedstrijdzwemmen. Dat was leuk totdat ik de puberteit kwam. Ik trainde vijf keer in de week, waarvan drie keer ’s morgens vroeg.” Ze stopte met wedstrijdzwemmen, maar kon nog steeds niet terecht als voetbalster. “Toen ben ik van ellende – ja, dat was het echt – maar gaan wielrennen. Dat was het ook niet, want af en toe maakte je af en toe een uitglijder over het wegdek. Dan lag je helemaal open.”

Na drie jaar peinzend op de fiets was ze oud genoeg om zich aan te sluiten bij het vrouwenelftal van Naaldwijk. Daar voetbalde ze zo’n dertig jaar. “Vorig seizoen heb ik nog een paar keer meegedaan, maar dat is nu niet meer verantwoord. Ik heb een bejaarde-knie.” Schmidt heeft al een paar jaar een nieuwe roeping: het op- en uitbouwen van de meisjesafdeling. “Het gaat als een trein”, zegt zij over de groei. “In een paar jaar tijd zijn we verdubbeld in het aantal teams en het einde is nog niet in zicht.”

Elke week verwelkomt Naaldwijk wel een nieuw speelstertje. “Het eerste contact wat zij en hun ouders hebben is met mij. Ik wijs ze de weg op de club.” Ook in coronatijd ging de groei ‘gewoon’ door. “Ondanks en of misschien juist wel, dankzij.”

Die groei geeft Schmidt de wapens om af en toe een risicootje te nemen met een inschrijving van een nieuw team voor de competitie. “We schrijven eerder een team wel dan niet in als er net niet genoeg meisjes zijn. De afgelopen periode heeft geleerd dat we snel aanwas hebben.” Dit seizoen had Naaldwijk bij de start acht teams. Schmidt: “Acht teams die ‘net aan’ waren. Nu hebben we acht eigenlijk te volle teams. Daardoor gaan we negen teams voor de nieuwe competitie inschrijven. Op de bank zitten, daar hebben die meiden niks aan, wel aan spelen.”

Klik hier voor meer artikelen over VV Naaldwijk
Klik hier voor meer informatie over VV Naaldwijk