Michael van den Bos neemt na 14 seizoenen afscheid van het eerste elftal van HVC’10. De 34-jarige Hoekenees heeft besloten om na jarenlang een vaste waarde te zijn geweest, zijn periode in de selectie af te sluiten. ,,Ik ga het missen’’.
Van den Bos begon zijn voetbalcarrière bij Hoekse Boys, maar maakte in de B-jeugd de overstap naar ’s-Gravenzandse SV. Daar wist John Kraan senior hem te overtuigen om de club waar hij altijd speelde te verruilen voor de geel-blauwe buren. Hij schopte het tot het eerste elftal, maar keerde tijdens de fusieperiode toch terug bij HVC’10. Na veertien seizoenen in de hoofdmacht van het eerste elftal hangt hij zijn schoenen aan de wilgen.
De keuze om te stoppen maakte Van den Bos op gevoel. ,,Je weet gewoon dat het mooi geweest is. Ik wil niet als een kreupele over het veld lopen, maar van waarde zijn voor het elftal’’, aldus de routinier, die zijn laatste wedstrijden speelt als verdediger. De middenvelder van origine maakte ook zijn minuten als aanvaller en doorliep iedere linie bij HVC’10. ,,Vroeger was ik een echte kilometervreter. Gelukkig hoef ik dat niet meer te doen in het centrum van de verdediging’’, grapt hij. Twee kruisbandblessures hielden de clublegende niet tegen. Telkens kwam hij sterker uit de revalidatie en knokte hij zichzelf terug in de basis. Gedurende zijn tijd bij de club was hij medeverantwoordelijk voor meerdere successen. Hij werd kampioen in de 3e klasse en hielp het team via de nacompetitie naar de 1e klasse. Hoewel er twee seizoenen geleden degradatie volgde, speelde hij vorig seizoen een belangrijke rol in de promotie terug naar de 2e klasse. Ondanks twee zware blessures wist hij zich weer in de basis te knokken en is hij sindsdien een vaste leider in de verdediging. ,,Het is misschien wat cliché om te zeggen, maar het kampioenschap en de promotie waren toch de mooiste momenten bij de club’’, vertelt Van den Bos.
,,Zeker de eerste jaren bij de selectie waren geweldig. De hele week stond in het teken van de zaterdag. Je leefde naar de weekendwedstrijd toe en na de wedstrijd ging je met het hele elftal de kroeg in’’, blikt Van den Bos terug op zijn eerste jaren bij de club. ,,Dat is nu niet meer, tijden veranderen. Ook voor mezelf, want nu heb ik kinderen en andere verplichtingen. Toch geniet ik nog steeds van het voetballen en het leuke spel dat we spelen met onze huidige hoofdtrainer John’’.
De spelverdeler zal herinnerd worden als een speler met een scherp spelinzicht en fluwelen techniek. Jarenlang was hij een vaste kracht voor HVC’10. Buiten het veld zette hij zich ook in, onder andere door het organiseren van het jaarlijkse trainingskamp. Met meer dan 250 wedstrijden achter zijn naam is hij de speler met de meeste duels in het eerste elftal van HVC’10 en bovendien de laatste overgebleven speler uit de oorspronkelijke fusiegroep. Ondertussen is de ervaren voetballer bezig aan zijn afscheidstournee. ,,Op de dinsdag zit ik in de sportschool voor mijn bovenbenen en alleen op de donderdag en zaterdag sta ik op het veld. Ik doe er veel voor om te kunnen spelen in het weekend’’, zegt Van den Bos. Zijn laatste wedstrijd komt dichterbij. ,,Ik ga het zeker missen. Ik ben opgegroeid met het voetballen en kom uit een echte voetbalfamilie. Mijn vader heeft hier gevoetbald en ik heb hier samen met mijn broers in de hoofdmacht gevoetbald. Ik ben echt niet meteen weg bij de club. Het is ook je sociale leven en ik hoop niet dat het meteen wegvalt. Ik ga zelf voetballen in een lager elftal en mijn broer speelt nog in het eerste, dus ik zal zeker bij het eerste elftal komen kijken en na mijn eigen wedstrijden een biertje drinken in de kantine”.