Halverwege het seizoen staken ze de koppen bij elkaar, werden er goede afspraken gemaakt en zagen ze het bij Melissant weer helemaal zitten. Maar na de nederlaag tegen Flakkee, zakte ook bij Tom Rosmolen de moed opnieuw in zijn schoenen. En dus volgde degradatie. “We moeten geen ‘vijfdeklasseclub’ worden!”
Terug naar de basis, duidelijke regels en volledige focus. Nog één keer zouden ze er bij Melissant met zijn allen voor gaan. “En iedereen hield zich er ook aan”, vertelt Rosmolen. “Thuis winnen van Flakkee, dan zouden we weer in die ‘flow’ komen. We verloren en zijn er daarna eigenlijk nooit meer bovenop gekomen.” De spreekwoordelijke genadeklap. “Toen wist iedereen wel dat we zouden gaan degraderen, maar dat is natuurlijk nooit leuk.” Toch zag de negentienjarige middenvelder annex verdediger nog wat lichtpuntjes. “We hebben inzet getoond en de competitie goed afgesloten, maar te laat.”
Even wennen
Met achttien punten uit 26 wedstrijden en een dertiende plek op de ranglijst, komt Melissant als één van de vier degradanten volgend jaar uit in de vijfde klasse. Al vertellen die cijfers niet het hele verhaal, weet de negentienjarige Rosmolen. “Het was een rommelig seizoen. De trainer lag er een tijdje uit vanwege problemen met zijn gezondheid, werd vervangen en kwam later weer terug. En we hadden een enorme selectie. Die moest op elkaar ingespeeld raken.” En dus was het wennen, ook voor hemzelf. “Drie jaar geleden kwam ik vanuit de jeugd bij het eerste, dit seizoen stroomden er opnieuw zes jongens door. Ik denk dat we niet één keer achter elkaar met dezelfde elf hebben gespeeld, dat is soms best lastig.” En dat terwijl Melissant voor Rosmolen toch behoorlijk bekend terrein is. “Op mijn zesde ben ik hier begonnen. Het is een hechte club, waar iedereen goed met elkaar op kan schieten.” Tussendoor twijfelde hij nog even over een overstap naar Dirksland of De Jonge Spartaan. “Bij Melissant kwam ik al als vijftienjarige in het eerste, een jaar later zat ik bij de selectie. Die stap is vrij groot. Daar had ik nog in de jeugd kunnen spelen, maar uiteindelijk heb ik dat niet gedaan. Door al vroeg bij de senioren te spelen, heb ik wel veel geleerd.” Wat vooral? “De balsnelheid ligt hoger en je moet sneller handelen, want het is veel meer fysiek.”
Kriebelen
Voor Rosmolen was het sowieso een bijzonder seizoen, zo vertelt hij. “In het begin had ik aangegeven dit jaar eigenlijk niet voor het eerste te willen spelen, vanwege mijn studie. Daardoor kon ik nauwelijks trainen en dus begon ik in het tweede.” Maar nadat hij was gestopt met studeren, begon het toch weer te kriebelen. “Ik maakte mijn rentree, we wonnen, dus ik dacht: nu moeten we doorpakken!” De laatste wedstrijden was Rosmolen zelfs aanvoerder en dus is hij er ook dit seizoen weer bij. Een doelstelling plakt de jongeling er nog niet meteen op. “Het is een nieuwe competitie, dus dat is lastig te zeggen. Gelijk promoveren, is denk ik een te groot iets om te zeggen. Maar we willen natuurlijk wel bovenin meedoen. We moeten geen ‘vijfdeklasseclub’ worden.” Vanaf welke positie hij daar een bijdrage aan gaat leveren, dat moet nog blijken. “Dat is ieder jaar weer een discussie. Wel altijd in de as van het veld, maar soms in de verdediging en dan weer op het middenveld.” Rosmolen heeft zelf in ieder geval een duidelijke voorkeur. “Het liefste op het middenveld. Dan kun je er toch meer energie in leggen en ook aanvallen. Achterin ga ik soms iets te veel en te gevaarlijk dribbelen, haha! Als het goed gaat is dat leuk, maar het gaat te vaak fout…” Maar voorlopig kunnen ze bij Melissant nog wel even genieten van die dribbels. “Op het fietsje naar de club, lekker samen een biertje doen. Ik zit prima bij ‘mijn cluppie’!”
Klik op Melissant voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Melissant voor meer informatie over de club.
