Terugkeren op een plek, waar je vele successen hebt gevierd. Moet je dat wel doen? Toen ze die vraag twee seizoenen geleden bij WDS’19 stelden aan Martijn van Wanrooy, was zijn antwoord simpel. “Waarom niet nog een keer!” En dus gaat hij met de vierdeklasser opnieuw op jacht naar promotie.

Aan de vooravond van zijn derde seizoen, blikt Van Wanrooy (43) nog maar een keertje terug. Met weemoed bijna. “In de vier jaar dat ik hier eerder zat, haalden we drie keer een periode en zijn we tweemaal gepromoveerd.” En dus ging in Tilburg, maar weer die telefoon. “Of ik na vier seizoenen terug wilde komen. WDS heeft voor mij altijd als thuis gevoeld, we hebben contact gehouden en ik ben blijven komen kijken. Ook bij het 100-jarig jubileum werd ik uitgenodigd.” Kortom, geen twijfel mogelijk. “Gewoon meteen weer een ontzettend goed gevoel.” Sterker nog, veel was nog altijd hetzelfde. “Toen ik hier een jaar of tien geleden begon, moesten we ook gaan verjongen. Dus eigenlijk was de situatie nu precies zo.”

PIEKEN EN DALEN
Niet alleen dat, voelde meteen weer vertrouwd. “Het is een multiculturele vereniging. Je ziet mensen uit alle lagen van de bevolking. Lekker familiair en knus. Alles kan.” Ook de rest van het gezin, was blij met zijn terugkeer. “Mijn vrouw en zoontje hebben het altijd goed naar hun zin gehad. Dus als mijn familie daar ‘happy’ is, moeten we het gewoon doen.” Happy werd Van Wanrooy ook van afgelopen seizoen, zo vertelt hij. “Het was er eentje met pieken en dalen, maar dat is niet gek met zo’n jonge groep.
De laatste wedstrijden speelden we vaak met zeven gasten tussen de negentien en 21 jaar.” Toch werd de doelstelling min of meer gehaald. “We wilden bij de eerste vijf eindigen en een periode pakken. Uiteindelijk werd het plek negen, maar wel nacompetitie. Anders was het wel teleurstellend geweest.” Maar Van Wanrooy kent als geen ander de situatie van de club. “De grootste uitdaging zat hem in het stoppen van een aantal oudere jongens. Uiteindelijk hebben we die kunnen behouden voor de selectie, zodat ze de jeugd toch kunnen helpen.” Met hulp van Gino Mac Nack, legt hij uit. “Die heeft als trainer van de JO19 echt bijgedragen aan de groei van spelers. Komend seizoen wordt hij mijn assistent, op basis van gelijkwaardigheid. Ook dat is gericht op de toekomst.”

OPEN BOEK
Maar die toekomst, is eigenlijk het heden. “Onze selectie bestaat, voor 90 tot 95 procent uit jongens van de eigen jeugd. We benaderen geen spelers, ze moeten allemaal een band hebben met WDS’19 of de Haagse Beemden.” Daar ligt volgens Van Wanrooy dan ook meteen de ruimte voor verbetering. “De volgende stap is het uitwerken van het jeugdplan, want het niveau moet omhoog.” Met de aanleg van het nieuwe kunstgrasveld is de eerste aanzet in ieder geval gegeven. “Volledig in eigen beheer, belangrijk voor de toekomst. Ook voor een nog betere aansluiting met de wijk.” Terug naar zijn eigen team.
“Het had niet goed geweest, als we nu al waren gepromoveerd. Daarvoor zijn we nog te onstabiel en onervaren. Twee wedstrijden voor het einde waren we pas echt veilig…” Desondanks is het vertrouwen groot. “Ik vind dat we daar nu weer voor moeten willen spelen. Tegen DIA hebben we goede resultaten geboekt, die promoveerden uiteindelijk wel. Als we dit bij elkaar houden, moeten we binnen drie jaar naar die derde klasse.” Aan zijn aanpak, zal het in ieder geval niet liggen. “Een oud-voorzitter zei ooit: ‘Jij bent het cement tussen de stenen.’ Ik probeer met iedereen rekening te houden en ga graag de dialoog aan. Een open boek.” En dus staat Van Wanrooy te trappelen. “Een jonge en gretige groep, die graag wat wil leren. Nu moeten we samen die volgende stap zetten, lekker voetballen en veel plezier maken. Uitgaan van eigen kwaliteit, dat blijft toch het leukste!”

Klik op WDS’19 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op WDS’19 voor meer informatie over de club.