Ze zegt het zelf: “Ik heet MarJA en ik kan geen nee zeggen.” En dus staat Marja van Steenwijk nog steeds wekelijks klaar als verzorger bij Kethel Spaland. Inmiddels 38 jaar lang masseert, tapet en troost ze spelers. Duizenden benen zijn door haar handen gegaan, maar ook minstens zoveel verhalen en lachsalvo’s. Want naast verzorgster is Marja misschien wel net zo vaak psycholoog, moeder en supporter.
Van rechtsbuiten naar verzorgster
De geboren Rotterdamse, nu woonachtig in Hoek van Holland, begon ooit zelf als rechtsbuiten bij LMO. Ze schopte het zelfs tot het Nederlands dameselftal, totdat gescheurde enkelbanden een streep door de rekening zetten. Een fysiotherapeut stelde voor een cursus sportverzorging te doen – en zo begon een carrière die inmiddels bijna vier decennia duurt.
Tot haar 42e voetbalde Marja nog bij Smitshoek, tussen meiden die soms ruim twintig jaar jonger waren. “Toen ik oma werd, kreeg ik een shirt met ‘Oma’ erop. En zo noemden die meiden me ook. Een keer riep een tegenstandster dat ze tegenover een oma stond – ze heeft geen bal geraakt die wedstrijd.”
Van DRL naar Kethel Spaland
De eerste club waar Marja begon met verzorgen was een jeugdelftal van DRL, daarna volgden Smitshoek en vooral SV Lombardijen. “Een klein volksclubje. Als ze nog bestonden, had ik er nog steeds gezeten.” Na de fusie tot FC IJsselmonde was er geen plek meer, maar de telefoon bleef rinkelen. Via Zestienhoven en DVO’32 belandde ze bij Kethel Spaland, waar ze inmiddels haar vierde seizoen bezig is.
In totaal werkte ze bij talloze clubs en zag ze generaties voetballers voorbijkomen. Haar werk leverde ook bijzondere bedankjes op. Toen ze na zes jaar afscheid nam van Lombardijen, signeerde speler Jonathan Baan zijn boek voor haar met de tekst: “Dank je wel dat je aan mijn benen hebt gezeten.”
Moederrol en fanatisme
Marja is meer dan een verzorger. Ze is vertrouwenspersoon, luisterend oor en soms zelfs therapeut. “Omdat ik een vrouw ben, praten mannen makkelijker tegen me. Als ik zie dat iemand niet lekker in zijn vel zit, dan merk ik dat meteen. Gaat de deur dicht, dan komen de privéverhalen los.”
Langs de lijn is ze bloedfanatiek. Voor de selectie 1, 2 en O23, maar eigenlijk voor de hele vereniging. Donderdag behandelt ze iedereen, zaterdag is ze er voor het eerste. “Soms vraag ik me af of verzorgers van de tegenstander wel weten wat ze doen. Regelmatig vragen jongens van de tegenstander of ik ze wil tapen. Dat doe ik alleen als ik weet waarom.”
Alles meegemaakt
In al die jaren maakte Marja bijna alles mee. Van reanimaties tot een blikseminslag, van aanvaringen met scheidsrechters tot hilarische momenten langs de lijn. “Bij een hoofdblessure ren ik het veld op, fluitsignaal of niet. Daar willen scheidsrechters nog wel eens boos om worden, maar veiligheid gaat voor alles.”
Marja heeft een duidelijke mening. “Trainers die bij een blessure zeggen dat iemand ‘even hard moet stampen’, daar kan ik niet tegen. Stel dat er een scheur zit? Mijn maag draait zich dan om. Eigenlijk zou elke trainer een basiskennis van blessures moeten hebben.”
Geen idee hoelang nog
Hoe lang ze nog doorgaat? Marja lacht. “Geen idee. Eigenlijk zou ik stoppen, maar ze konden geen vervanger vinden. En eerlijk gezegd: ik zou het enorm missen. Dan zit ik alsnog elke zaterdag langs een veld.”
Ondertussen blijft ze trouw supporter van Feyenoord en droomt ze stiekem nog van een keer een meisjesteam trainen. Maar dan wel serieus. “Geen lippenstift en nagellak op het veld. Gewoon voetballen.”
En dat zegt alles: Marja van Steenwijk is een voetbalbeest, met humor, hart en handen van goud.
Klik op vv Kethel Spaland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kethel Spaland voor meer informatie over de club.