Zijn zoon wilde, een aantal jaar geleden, gaan voetballen bij SVS’65, vanuit daar is het balletje gaan rollen. Inmiddels, zestien jaar later, is Marco de Groot actief als trainer van het vierde. Het voetbalvirus heeft hij echter op latere leeftijd pas ontwikkeld.

Marco heeft zelf nooit echt gevoetbald, dat deden ze bij hem thuis namelijk niet. Toch is het voetbalvirus bij hem terecht gekomen, maar dat had een aantal jaar nodig. “Mijn zoon wilde graag op voetbal en zo ben ik betrokken geraakt bij SVS’65. Ik had zelf nooit gevoetbald, maar toch liep ik het voetbalvirus op. Dat komt echt door mijn schoonfamilie”, vertelt de 48-jarige trainer. Zijn loopbaan binnen de club was er dan ook één van een aantal jaar: “Ik was eerst een supporter, vanuit daar ben ik uiteindelijk de limonade vader geworden. Even later werd ik assistent-trainer en tegenwoordig ben ik zelfs trainer”, aldus De Groot.

Clubtrots

Vaker hoor je dat mensen trots zijn op de prestaties van de club, maar voor de betrokken voetbalvader gaat dat wat verder: “Toen ik bij SVS’65 kwam, voelde het als een ontvangst in een warm bad. Ik voelde me meteen thuis.” Zo zou hij zijn club dan ook omschrijven als een echt “dorpscluppie.” Dat er ook een prestatie in staat die hij niet meer vergeet is dan ook niet geheel gek. “Het kampioen worden met de JO11 uit tegen Noordeloos zal ik niet zo snel meer vergeten. De kids waren erg zenuwachtig voor de wedstrijd. Ik vroeg ze toen nog, waarom? Jullie kunnen het wel! Ze zeiden toen: omdat de grote mannen van het eerste ook langs de lijn staan. Echt weer het stukje clubliefde”, vertelt hij.

Overdragen

Marco vindt het belangrijk dat de jongens die hij traint een hecht team zijn. Het teamgevoel wil hij echt naar voren laten komen bij hen, zodat er één team staat. Op die manier haal je er meer potentie uit, beter op elkaar ingespeeld, betekent beter presteren van het team. Daarbij zorgt het voor meer speelplezier, wat ook niet geheel onbelangrijk is. Buiten de groepen om is zijn boodschap dat het vrijwilliger zijn op jouw vereniging hartstikke leuk kan zijn. Een stuk bijdragen aan je eigen club zorgt volgens hem dan ook voor een gevoel van voldoening.

Anders dan anderen

Bij SVS’65 zijn er voldoende dingen te doen voor de jeugd. Geregeld worden er dagen georganiseerd voor de jongere voetballers op de club. Daarbij kent de club een vrijwilliger die er echt tussenuit springt, Jaco in ’t Veld: “Hij is een echte clubman en staat voor iedereen klaar.” Toch is hetgeen wat de club het meest onderscheid voor hem, dat zijn beide zoons er spelen. “De oudste, Duncan, speelt in het tweede. Mijn jongste, Kyano, speelt in het vlaggenschip van de vereniging. Zo heb ik altijd wel een wedstrijd die ik kan kijken”, vertelt Marco. Het spel van zijn zoons is simpelweg vaderstrots. Dat maakt het spel voor hem nog mooier.

Klik de link voor een recent artikel over SVS’65