Toen Maikel van Alphen na jaren voetballen bij ‘concurrent’ Boeimeer een aantal seizoenen geleden werd gevraagd mee te doen bij WDS’19 zag het 33-jarige gezelligheidsdier dat best wel zitten. Maar aan het feit dat iedereen na de wedstrijd meteen naar huis ging, moest heel snel wat gebeuren. En dus ging hij aan de slag.
Inmiddels is Van Alphen onderdeel van het vierde, maar vooral ook lid van de seniorencommissie. Want zoals gezegd, gezelligheid staat bij de voetballer hoog in het vaandel. “Iedereen ging weg, het moet toch leuk en gezellig zijn?” Dat hij dat nog eens zou zeggen als lid van WDS’19, had hij zelf misschien ook niet helemaal verwacht. “Op mijn vijfde begon ik bij Boeimeer, daar heb ik tot mijn achttiende gevoetbald. Dat ligt toch een beetje gevoelig.”
Groepsgevoel
Maar nadat Van Alphen er een paar jaar tussenuit was, probeerde hij het eens bij de buurman. “Hier zaten veel vrienden, die vroegen of ik niet een keertje mee wilde doen. Waarom ook niet?” De sfeer viel dus een beetje tegen, maar de rest sprak hem meer dan aan. “Iedereen is meegaand en probeert elkaar te helpen. Niemand voelt zich ergens te groot voor, je moet samen de club dragen. Bij Boeimeer ben je misschien meer een nummer, hier krijg je echt de ruimte om wat te zeggen.” Zo ook toen Van Alphen met het idee op de proppen kwam om een vriendenteam op te richten, toen nog het zesde, inmiddels het vierde. “Ik werd met open armen ontvangen. We bleven als team altijd hangen bij het eerste, gingen op een gegeven moment ook mee naar uitwedstrijden. Daar ontstond een klik.” Niet alleen daar, moet hij eerlijk bekennen. “Zo heb ik ook mijn vriendin leren kennen. Die staat achter de bar en doet het wedstrijdsecretariaat. Voor ons is het eigenlijk een soort uitje, samen naar de club.” Een leuke familieclub, met een divers vierde team. “We hebben verschillende leeftijden, een Molukse jongen, iemand uit Ierland. Je gaat met elkaar een ‘commitment’ aan, samen plezier maken. Het groepsgevoel is bij ons belangrijk.”
Op rolletjes
Voorheen was Van Alphen ook nog onderdeel van de klusploeg, tegenwoordig is hij voorzitter van de seniorencommissie. En dat is meer dan aanspreekpunt zijn. “Van kleding tot ballen. En we regelen oefenwedstrijden of verhelpen problemen. Eigenlijk alles zodat het blijft draaien.” Na een jaar is het precies wat de goedlachse vrijwilliger ervan had verwacht. “De club liep een beetje dood, we zaten al een tijdje zonder voorzitter, maar ze wisten dat ik veel deed. Dus ze kwamen eens polshoogte nemen, of ik er nog wat bij wilde doen. Het is veel werk, zeker met corona was het hectisch, maar het is mooi.” Van Alphen doet het dan ook met alle liefde. “Dat is ook wel de kracht van WDS, op die manier elkaar stimuleren.” Want ook daarnaast zit hij niet stil. “Ik ben trainer van het vierde, maar speel mee als we te weinig man hebben. Op donderdag sta ik achter de bar.” De waardering doet hem goed. “Vooral uit mijn eigen team. Het helpt ook wel dat mijn vriendin echt thuis is hier, dan is het leuk om hier samen te zijn, maar ook meteen te helpen.” Vanuit zijn huis, op nog geen kilometer van de club, kijkt hij bijna uit op het complex. Daar kan nog wel het nodige aan gebeuren, denkt hij. “Het is niet zo groot. We hebben eigenlijk kunstgras nodig op het hoofdveld, gelukkig is daar inmiddels akkoord voor gegeven. Daarnaast willen we een overkapping gaan maken op het terras, zodat je daar ook lekker kunt zitten. Dat zijn een paar verbeterpuntjes die eraan zitten te komen.” Want de stijgende lijn laten ze voorlopig niet los in Breda. “Eigenlijk loopt alles op rolletjes. Maar we blijven hard werken om iedereen te geven wat ze verdienen!”
Klik op WDS’19 voor het laatste artikel van de club.
