BRUINISSE – Als tiener maakte hij al deel uit van de eerste selectie, deed stages bij JVOZ en RBC Roosendaal, maar besloot bij Bruse Boys te blijven. Thomas Maaskant (24) hoopte als zestienjarige op een échte kans maar die bleef uit en speelde jarenlang in het tweede. Nu is de knop weer om en jaagt hij op een basisplek bij het eerste waar inmiddels zijn broer Michel hoofdtrainer is.
“Dat is wel af en toe lastig. Want je bent toch soms het broertje van de trainer. Al hebben Michel en ik daarover wel goede afspraken gemaakt. Het is bovendien ook wel bijzonder natuurlijk dat je broer de ploeg traint waar je als speler deel van uitmaakt. Maar wat voor mij het allerbelangrijkste is, dat is het feit dat steeds meer het échte ‘Bru-karakter’ weer is teruggekeerd. En dat ik daar dan nu ook actief een rol in kan vervullen, dát vind ik veel mooier. En ik zal het als speler uiteindelijk toch zelf moeten afdwingen, want Michel moet me niet opstellen omdat ik familie ben maar omdat ik de beste optie ben voor de positie in het elftal waar hij me opstelt.”
Thomas Maaskant typeert zichzelf als iemand met een duidelijke eigen mening. En die ventileerde hij ook al op jonge leeftijd toen hij bij de selectie zat. “Klopt, en dat werd me niet altijd in dank afgenomen natuurlijk. Want we hadden een periode dat we in eerste en tweede klasse speelden waarbij de toenmalige trainers veel spelers van buitenaf meenamen. En die kregen vaak dan ook de voorkeur, soms niet altijd terecht in mijn ogen. Daar zei ik ook wat van. Want ik hoopte ook op een echte kans, maar die kwam toen niet. Ik mocht in eerste klasse wel een heel seizoen mee, maar moest het altijd doen met invalbeurten van vijf minuten of soms helemaal niets. Daarop besloot ik om in het tweede te gaan spelen, want ik wilde voetballen en het op het veld laten zien. Toch wil je ook graag zo hoog mogelijk spelen en jezelf ontwikkelen als speler. De afgelopen seizoenen speelde ik bij het tweede en deed ik al regelmatig ook mee als invaller bij het eerste. En nu Michel trainer is, wil ik maar één ding en dat is een basisplaats afdwingen.”
Vooralsnog moest hij het ook dit seizoen doen met invalbeurten en een enkele basisplaats. Maar er is wel het nodige veranderd binnen de club en de selectie. “De rust binnen de club is wel teruggekeerd, maar de jeugd krijgt nu ook echt een kans. De Bruse mentaliteit was een tijdje weg en die keert nu meer en meer terug. Ook ikzelf krijg nu meer kansen en de laatste wedstrijden stond ik ook in de basis. Al heb ik SSV’65 moeten missen vanwege corona, dus dat was balen. Toch wil ik na de winterstop de stijgende lijn weer oppakken en mezelf als centrale verdediger of controlerende middenvelder in de ploeg spelen. De drive heb ik zeker, al weet ik ook dat het niet makkelijk wordt. Want als iemand beter is, dan heb ik er geen moeite mee dat de trainer andere keuzes maakt. Zolang ik maar eerlijke kansen krijg om mezelf te laten zien en ontwikkelen. Want Bruse Boys is een geweldige club om voor te mogen spelen en ik ben er ook trots op dit shirt te mogen dragen.”
Die trots, het karakter én de mentaliteit zijn zaken die Maaskant dit seizoen dus meer en meer weer terugziet, al hoopt hij wel na de winter dat ook met zijn team om te kunnen zetten in resultaten. Want die zijn tot op heden nog te wisselvallig. “Absoluut! Het is óf winnen óf verliezen, er zit niets tussen en dat moet toch beter. Dat weten we en daar werken we hard aan. Maar als iedereen fit is en de vastigheid en automatismen terugkeren, dan ben ik er van overtuigd dat we bovenin de middenmoot moeten eindigen. En als ik uiteindelijk zelf een basisplek heb afgedwongen, zou dat helemaal fantastisch zijn.”
Klik hier voor meer informatie over Bruse Boys
Lees hier meer artikelen over Bruse Boys
