Als er bij HVC’10 één iemand was die de titel ‘hoop in bange dagen’ verdiende, was het Len van Ooijen wel. De 22-jarige verdediger van het tweede team van de Hoekse fusieclub sleepte de jeugd door het coronarijke en competitieloze seizoen. Van Ooijen zelf is niet zo van de schouderklopjes. “En als er toch complimenten moeten worden uitgedeeld dan komt er een hele rij aan echte clubmensen in aanmerking. Al die evenementen hebben we met elkaar georganiseerd”, benadrukt hij.

Van Ooijen kan met recht een kind van de club worden genoemd. Hij begon weliswaar als klein jongetje bij de E-tjes bij Hoekse Boys, maar zegt van die beginperiode geen ‘actieve herinnering’ te hebben. “Of ik me de derby’s met Hoek van Holland nog herinner? Nou, niet echt. Als kind ben je daar helemaal niet mee bezig. Dat was meer een dingetje van de mensen erom heen. Leiders die ons opzweepten om extra ons best te doen, haha.”

Inmiddels weet Van Ooijen niet beter dat HVC’10 zijn club is. Hij is naast speler van het tweede elftal ook trainer van de JO15-1. “Dat laatste doe ik al zeven jaar. Ja, ik was er vroeg bij, maar ik heb het altijd hartstikke leuk gevonden. Ik deel graag mijn kennis en ervaring die ik zelf heb opgedaan.” Hij neemt in het veld als speler niet voor niets een verantwoordelijke positie in. Als centrale verdediger is hij de sluitpost van het veldteam, maar ook in aanvallend opzicht draagt hij zijn steentje bij. “Ik ben van de voetballende oplossingen”, geeft hij aan. “Een lange peer naar voren? Mij niet gezien.” “Ik ben sterk in de duels, heb een goed overzicht en coach mijn medespelers veelvuldig. Het is alleen jammer dat we de laatste twee seizoenen amper hebben gespeeld.”

Net voor alle coronaellende begon, mocht hij zijn debuut maken in het eerste elftal. “Vijf minuutjes weliswaar, maar die waren voor mij wel heel belangrijk. Ik weet dat ik in het vizier ben van de technische staf.” Zijn doel is om basisspeler van de hoofdmacht te worden. “Tot die tijd geef ik mijn beste voor het tweede elftal. Dat is geen straf, want ik geniet van elke minuut.”

Dat doet hij ook tijdens de training van de JO15-1. “Het is zeker niet de makkelijkste leeftijd, maar dat maakt het extra leuk. Die gasten zijn prima te motiveren, zeker als je leuke oefeningen bedenkt.”

Voor die uitdaging stond HVC’10 zeker ook het afgelopen seizoen. Bij gebrek aan competitie was het een hele toer om alle spelers in de middenbouw naar het sportpark te krijgen. “In het begin zijn die onderlinge wedstrijden nog leuk, maar je merkte al snel dat de animo en interesse minder werd. Steeds tegen dezelfde tegenstander spelen is ook niet echt uitdagend.”

In die fase kwam de creativiteit en vindingrijkheid van Van Ooijen, die volgend schooljaar begint aan een studie Security Studies (‘je kan er alle kanten mee op, van terrorismebestrijding tot cybercriminaliteit’), uitstekend van pas. “We hebben echt van alles gedaan, van voetgolf tot kickball en andere activiteiten. We hebben op een gegeven moment de Soccer Cup georganiseerd. Een cyclus van wedstrijden cq. spelletjes die meetelden voor één competitie. Eén onderdeel was van een circuit met zelfverzonnen oefeningen. Net even wat anders dan het reguliere. Dat vonden die gasten prachtig.”

Klik hier voor meer artikelen over HVC’10.
Klik hier voor meer informatie over HVC’10.