Leen Muis (53) begint aan zijn tweede opeenvolgende seizoen als trainer van Excelsior’20 2. Voor hem is het geen onbekend terrein: het is al zijn derde periode bij de Schiedamse club. “Toen ik vorig jaar terugkeerde, kende ik maar een paar spelers. De rest was nieuw, en dat gaf juist weer een mooie uitdaging.”
Van speler naar trainer
Muis begon als jeugdspeler bij VDL en stapte later over naar SVV. Een fusie met Dordrecht gooide zijn plannen in de war. Blessures deden de rest: eerst een zware enkelbreuk, later een afgescheurde kruisband. Op 28-jarige leeftijd moest hij noodgedwongen stoppen met voetballen.
Het trainersvak bood een nieuw perspectief. Bij MSV’71 klom hij op van assistent naar hoofdtrainer, maar al snel ontdekte hij dat het leiden van een tweede elftal hem beter lag. “Je werkt met jonge spelers die door willen breken, en met jongens die uit het eerste komen. Je bouwt echt aan een groep. Bovendien houd ik van de gezelligheid eromheen; de derde helft hoort er voor mij gewoon bij en bij een eerste elftal moet je altijd de pers na afloop te woord staan. Als je dan in de kantine komt voor een biertje is de helft van de groep al weg.”
Succesvolle promotie
Onder zijn leiding promoveerde Excelsior’20 2 vorig seizoen naar de eerste klasse. De ploeg pakte een periodetitel en klom via de nacompetitie omhoog. De finale tegen Rhoon leverde een 3-2 overwinning op, na een zenuwslopende blessuretijd. “We stonden 3-1 voor in de 93e minuut en kregen nog een goal tegen. De scheids liet maar liefst tien minuten doorspelen. De ontlading was enorm toen het fluitsignaal eindelijk kwam.”
Toch blijft Muis realistisch. “We worden dit seizoen geen kampioen. Als je vorig jaar vierde werd in de tweede klasse, ga je nu niet ineens meedoen om de prijzen. Het gaat erom dat we ons aanpassen aan het hogere niveau.” Het tweede van Excelsior’20 gaat wel mooie wedstrijden spelen tegen onder meer Capelle 2, Barendrecht 2 en Nieuwerkerk 2. Dat zijn toch wel mooie affiches voor Excelsior’20 2.
Familie en toekomst
Ook thuis draait veel om voetbal. Zijn oudste zoon Kaylan speelt in het eerste van Zwaluwen in de derde divisie, terwijl zijn jongste zoon Quinten in de O19-1 van Maasdijk actief is. “Ik probeer ook hun wedstrijden te zien, maar soms moet ik keuzes maken.”
Over zijn eigen toekomst is Muis duidelijk: “Ik heb vaker gezegd dat ik wilde stoppen. Spelers hebben tegenwoordig een andere mentaliteit, daar kan ik me soms aan ergeren. Maar uiteindelijk moeten wij als trainers daarin meegaan. Voorlopig teken ik elk jaar opnieuw bij, maar tegen mijn vrouw heb ik gezegd dat ik wil stoppen als ik 55 ben. Dan is het tijd om samen andere dingen te doen.”