COLIJNSPLAAT – De eerste wedstrijden van het afgelopen seizoen was Koen Wattel (20) geen basisspeler, maar de rechtsback knokte zich in de ploeg bij vierdeklasser Colijnsplaatse Boys om er niet meer uit te verdwijnen. En gezien een zware blessure waardoor hij maar liefst bijna vier jaar (!) niet kon voetballen, mag dat best een knappe prestatie worden genoemd.

“Ik ben er zeker ook best trots op, dat ik mezelf weer in het elftal heb geknokt. Vraag me niet hoe ik de zondagen overleefd heb, maar die pijn heb ik er heel graag voor over. Want voetballen blijft toch écht het allermooiste om te kunnen doen. Ik ben toen ik vijftien was door mijn enkel gegaan, waarbij ik mijn bot verbrijzelde en mijn banden verrekt waren. Dat heeft echt enorm lang geduurd, heb een heel traject bij de fysio doorstaan ook. Maar ik voetbal weer en dat is nu het allerbelangrijkste voor me.”

Maar liefst vier seizoenen lang moest de jongste van vier voetballende Wattel-broers noodgedwongen toekijken. Een voor hem verschrikkelijke tijd. “Als je andere ziet voetballen en ziet doen wat jij ook heel graag zou willen, dan is dat frustrerend. Tot het op mijn achttiende weer begon te kriebelen en ze bij het derde zonder keeper zaten. Toen heb ik de terug mijn schoenen aangedaan en ben gaan keepen. Dat ging best redelijk en heb daarna besloten om weer vol aan te sluiten bij de eerste selectie. Tot nu toe gaat het goed en dat hoop ik vooral zo te houden.”

Vanwege zijn werk en een studie die hij nog volgt, traint hij niet twee maar één keer per week en speelt dan op zaterdag de wedstrijden. “Die belasting is goed vol te houden. Als ik de enkel maar intape en daarbij de oefeningen doe van de fysio de boel soepel te houden. Dat is ook noodzaak, want anders zou de pijn op zondag nog groter zijn denk ik. Hopelijk dat het op termijn ooit nog verdwijnt, maar daar twijfel ik sterk aan.”

Komend seizoen speelt hij dus opnieuw bij het eerste in de vierde klasse. “Hopelijk dan wel met een beter eindresultaat dan we dit seizoen hebben behaald, want daar hebben we niet het maximale uitgehaald denk ik. Er gaat wel wat veranderen, want enkele jongens vertrekken, er komen een aantal nieuwe bij én er komt met Graham Holmes een nieuwe trainer. Persoonlijk heb ik nog maar twee wensen: dat ik nog een jaartje of tien kan voetballen op dit niveau én dat ik ooit een keer samen met mijn drie oudere broers in het eerste elftal in de basis sta. Al is het maar één wedstrijd, dan is het plaatje compleet.”

Klik op Colijnsplaatse Boys voor meer artikelen over de club
Klik op Colijnsplaatse Boys voor meer informatie over de club