Wouw – Pas 22 jaar oud, maar vanaf komend seizoen de rechterhand van hoofdtrainer Marcel van der Sloot. Het geldt voor Koen Peeters van tweedeklasser Cluzona. Al op jonge leeftijd ontwikkelde hij zijn passie voor het trainerschap en na drie jaar jeugdvoetbal, is het tijd voor de volgende stap.
Geboren, opgegroeid in ‘Wouw’ en een broer die al voetbalde bij de club. Heel moeilijk was de keuze voor Cluzona zo’n zestien jaar geleden dus niet. “Als je hier van het dorp komt, is de keuze snel gemaakt. Het is ook echt een dorpsclub, gezellig en iedereen kent elkaar.” Die gezelligheid merkt hij vooral als hij zelf moet voetballen, want dat doet hij ook nog steeds. “Ik voetbal nu drie jaar in een soort vriendenteam. Negentig minuten serieus volle bak, maar daarna lachen, plezier hebben en een biertje drinken. De ideale combinatie.”
Vonk
Jaren terug ontdekte hij zijn passie voor training geven. Gek genoeg werd dat aangewakkerd door een computerspelletje. “Dat is eigenlijk gekomen door Football Manager. In dat spel ben je trainer van een club, bepaal je alles en geef je echt leiding aan een team.” Vervolgens bracht hij dat in de praktijk bij de JO11. “Dan zie je echt het plezier en de ontwikkeling van die kinderen.” Het seizoen daarna was hij verantwoordelijk voor de JO17, het was dat moment dat de vonk echt oversprong. “Toen begon ik het nog leuker te vinden. Die waren natuurlijk een stukje ouder, zijn een beetje aan het puberen, maar ik merkte dat ik echt een klik met ze had. Ik stond tussen de groep en voelde dat ik ze kon helpen op en buiten het veld.” En dat zagen de beleidsbepalers van Cluzona ook en dus mocht hij na het trainen van de JO19, doorschuiven naar het eerste. Dat kwam precies op het juiste moment, vertelt Peeters. “Ik wilde graag een stap maken en beginnen met mijn trainerspapieren. Bij de jeugd zat ik al bij het hoogste team. Toen ben ik na gaan denken hoe ik mij verder kon ontwikkelen als trainer, tot ze vroegen of ik assistent wilde worden bij het eerste. Mijn hart ligt bij Cluzona, dus dat was niet zo moeilijk.”
Leermeester
Tot zover klinkt het allemaal heel logisch, maar zijn eerste gesprek met Van der Sloot was dat allerminst. “Haha, dat was tijdens carnaval. Toen hebben we het vooral gehad over dingen die beter konden, maar je merkte meteen dat we over veel dingen hetzelfde dachten.” De jongeling was dan ook, hoe kan het anders, goed op de hoogte. “Ik sta elke week langs de lijn, dus zie alle wedstrijden. Hij was te spreken over mijn kijk op voetbal.” Voor Peeters de perfecte leermeester, zo denkt hij zelf. “Marcel is jarenlang profvoetballer geweest, is assistent bij TOP Oss, en we hebben een klik.” Hij kijkt uit naar de samenwerking. “Hoe is zijn voorbereiding op wedstrijden? Welke keuzes maakt hij of hoe kun je het best een team managen? De omgang met spelers is zo belangrijk, om het maximale eruit te halen.” Veel jongens van het eerste elftal kent Peeters goed, sommigen zelfs beter buiten dan binnen de lijnen. “Die maken de stap van de jeugd of zijn ‘vrienden’. Ben benieuwd hoe ze daarop reageren. Maar als ik mezelf blijf, mijn steentje bijdraag, zullen ze echt wel dingen van mij aannemen.”
Inspireren
Hij heeft nog genoeg punten om aan te werken, daarvoor houdt hij alles en iedereen in de gaten. Maar dan ook echt álles. “Ik kijk graag naar het Sassuolo van trainer Roberto De Zerbi, omdat ze ondanks de beperkte middelen altijd proberen te voetballen. En ik ben fan van Graham Potter van Brighton, tactisch is hij ongelooflijk sterk.” Ook de Argentijn Marcelo Bielsa van Leeds United kan hem bekoren. “Zijn ploeg blijft 90 minuten lang gaan, ook als ze 4-0 achterstaan.” Al die dingen neemt hij mee, maar hij blijft dichtbij zichzelf. “Als speler ben ik heel fel en kan ik absoluut niet tegen mijn verlies. Die wil om te winnen, wil ik ook als trainer overbrengen. Alles begint met hard werken, dan komt talent altijd bovendrijven.” Het sportieve combineren met het menselijke. Spelers beter maken en daar continu op blijven hameren, zo omschrijft hij zichzelf. Maar hoe zit het met zijn ambities? “Dat vind ik lastig om uit te spreken. Als ik dat dan niet haal, ben ik misschien teleurgesteld in mezelf. Trainer worden bij Cluzona? Daar zou ik nu al voor tekenen!” Een belofte doen is dus lastig, maar de ambitie is er zeker weten wel. Zoals voetballers dat doen, droomt ook hij als trainer van het profvoetbal. Maar dat is niet alles. “Hopelijk kan ik jonge jongens enthousiast maken om trainer te worden, dat zou ik mooi vinden!”
Klik hier voor meer informatie over Cluzona
Voor meer artikelen van Cluzona klik hier
