Voetballende kinderen in de jeugd, een vriend bij het eerste of gewoon voor de gezelligheid. Wat de reden van hun betrokkenheid ook is, samen maken Carolien Boeren, Susan van Beek en Nathaly Boeren er een feestje van. In de activiteitencommissie van Unitas’30. “Je wilt toch iets terug doen voor de club.”
Maar dat ze dat zeker niet alleen met zijn drieën doen, willen ze meteen maar even benadrukt hebben. “Het is echt een grote groep! We doen dit binnen onze commissie samen met nog elf of twaalf andere leden.” Sinds het begin van seizoen 2019/2020, vertelt Carolien. “Ik was hier en daar al betrokken, wilde het best overnemen, maar niet alleen. Toen heb ik die andere twee dames geregeld.” Zogezegd, zo gedaan. En dus organiseert het drietal inmiddels al een aantal seizoenen van alles en nog wat binnen de vereniging. Van bingoavonden voor ouderen, tot het verkopen van paaseitjes. Want vooral dat laatste, is belangrijker dan je denkt, vertelt Susan. “Op die manier zorgen we ook voor een beetje extra inkomsten voor de club.”
Enthousiasme Klik op Unitas’30 voor de laatste artikelen over de club.
Misschien wel, zodat ze zelf nog meer kunnen organiseren. Vooral voor de jeugd. “Een speurtocht tijdens Sinterklaas, op kamp met de teams, carnaval, een clubdag aan het einde van het seizoen of zo nu en dan een voorwedstrijdje.” Vooral tijdens wedstrijden van het eerste zijn de dames druk, en dat is niet alleen onderling gezellig kletsen met elkaar. “In de rust doen we altijd het ‘Winkelwagen Schieten’ en we hebben natuurlijk de Pupil van de Week.” Kortom, daar gaat best wat tijd in zitten, weet Nathaly. “We zijn er toch wel wekelijks mee bezig, iedere keer een uurtje.” Carolien vertelt hoe dat ongeveer gaat. “Zijn de kinderen aan het trainen, gaan wij even samen in de kantine zitten. Handig toch?” Vooral in aanloop naar het jeugdkamp, hebben ze het er op een positieve manier maar druk mee. “Daar zijn we toch zeker een maand mee bezig. Gelukkig krijgen we daarbij ook hulp van de oudere jeugd of spelers van de selectie.” Tijd die ze er met alle liefde en plezier insteken. “Het is gewoon heel leuk om dingen te organiseren”, begint Susan. “Plus de waardering die je krijgt van de kinderen”, vult Carolien aan. “En we zijn toch een klein beetje bang, dat er niks meer gebeurt, als wij het niet doen.” Het enthousiasme spat er bij het drietal dan ook vanaf. “De glimlach van zo’n kind, daar doe je het voor. Of de terugkoppeling van ouders. Dat ze denken: Bij Unitas’30 is het zo leuk, daar ga ik blijven!”
Onderling hebben ze dan ook de grootste lol. “We kennen onze sterke punten en vullen elkaar waar nodig aan. Susan is van het briefwerk en de schema’s, Nathaly is ons creatieve brein en ik ben de prater, haha! Dat had je vast al gemerkt?” Al kunnen ze er allemaal wel wat van. “Als we twee uur samen zitten, gaat het een half uurtje over de activiteiten…” Vooral veel gezelligheid dus, maar soms moet er ook even hard gewerkt worden.” Eigenlijk zouden we aparte werkgroepen op willen zetten. Dus als mensen enthousiast zijn geworden, mogen ze zich aanmelden. Graag zelfs!” Maar, lachen ze meteen. “We zijn slecht in dingen uit handen geven, dan doen we het toch maar weer even zelf.” Zoals ook het bedenken van nieuwe activiteiten. “We hebben iets in ons hoofd, daar gaan we nu nog niks over zeggen.” Eén tipje van de sluier, kan vooral Carolien wel alvast voor ons oplichten. “Ik zou ooit nog eens een gigantische Vossenjacht willen organiseren, met echt de helft van onze leden.” Meer, beter en leuker. Want stiekem barst het vrolijke trio van de ambitie. Toch weten ze ook hoe lastig dat is. “Daar heb je ook weer andere vrijwilligers voor nodig en betrokkenheid van de oudere jeugd. Die zijn moeilijker te bereiken. Daarom proberen we die nu te betrekken bij de organisatie.” Voorlopig weten ze zelf, in ieder geval van geen ophouden. “Zolang we lol hebben én waardering krijgen, blijven we dit nog heel lang doen. Het is nog steeds zó leuk!”
Klik op Unitas’30 voor meer informatie over de club.
