Jan Vos is trainer van de JO14 en speler van het 35+ team bij FC Binnenmaas. Hij heeft veertien jaar in eerste elftallen gespeeld, maar heeft nu voor het plezier gekozen. Dat de mannen van Binnenmaas dat hebben, mag duidelijk zijn.

De 39-jarige Jan Vos van FC Binnenmaas is zijn carrière begonnen bij vv Puttershoek. Via Maasdam en VV ’s Gravendeel is hij uiteindelijk terecht gekomen bij Binnenmaas. Net zoals voor veel andere amateurvoetballers is de zaterdag voor hem óók de belangrijkste dag van de week. “Van rondlopen in de Ikea zou ik doodongelukkig worden, dus ben ik het liefst de hele dag op de vereniging. Tegenwoordig vooral in de hoedanigheid van jeugdtrainer. Na een aantal jaren het team van mijn zoon te hebben getraind, sta ik dit jaar samen met Joey Kortlever voor de JO14.’’ Daarnaast is Vos zelf actief als voetballer, bij het 35+ team. “Maar eerlijk gezegd begint dit toch steeds meer op Walking Football te lijken. Verreweg de meeste van mijn ploeggenoten moeten het niet meer van het loopvermogen hebben. Ik mag daarom een beetje op het middenveld heen en weer draven.’’

Ontstaan
Het 35+ elftal waar Jan in speelt bestaat al heel wat jaren. “Het overgrote deel speelde al voor de fusie in een (selectie)elftal bij v.v. Puttershoek samen. Ik ben daar acht jaar geleden bij aangesloten. Toen ik bij een uitwedstrijd tegen S.N.S. pas na vijfentachtig minuten mijn trainingspak mocht uittrekken om nog even achter de familie Maliepaard aan te hobbelen, wist ik dat het tijd was te stoppen bij het eerste.’’ De keus om voor zijn huidige elftal te gaan spelen was toen snel gemaakt. Vijf jaar geleden speelden ze nog menig tweede elftal van de mat, maar dat is nu wat afgezwakt. “Veel jongens hebben in het eerste gespeeld en snappen het spel goed. Tegenwoordig zijn we echter het sterkst in de derde helft als de punten reeds in de tas van de tegenstander zitten.’’

Internationals
Zodra er op een lager niveau wordt gespeeld, zijn er altijd ‘speciale figuren’ binnen het voetbal die vaak voor veel humor zorgen. “Binnen ons team hebben we een aanvoerder en een aanvoerder in opleiding. De echte aanvoerder en tevens burgemeester, deelt de hesjes uit bij de training en legt in de rust haarfijn uit waar het misgaat bij ons. Er is een overschot aan ‘simpele backies’ en jongens die maar een halfuurtje kunnen spelen.’’ Daarom werd er gezocht naar versterkingen van buitenaf: “Om het team wat meer inhoud te geven, hebben we sinds kort de hand weten te  leggen op een international uit Soedan. Een mooie aanwinst die ook steeds beter begint te begrijpen wat buitenspel is. Op het veld en in de kleedkamer komt dat zooitje allemaal bij elkaar en is het lachen geblazen. Veel spelers hebben bijnamen die vooral refereren aan hun aparte eigenschappen, tekortkomingen of gebeurtenissen uit het verleden.’’ Dat de mannen het allemaal niet zo serieus meer nemen mag wel duidelijk zijn, zegt Vos. “Gesprekken in de kleedkamer zijn doorspekt met voetbalhumor en als je via voetbal.nl wordt verkozen tot Man of the Match dan weet je genoeg. Leedvermaak is verreweg het belangrijkste ingrediënt. Doe je iets goed dan krijg je een kort schouderklopje. Sta je te blunderen dan weet je dat ze in de dug-out over elkaar rollen van het lachen en word je er de hele middag door iedereen aan herinnert. Onze vaste supporters komen zelden uit de kantine om iets van de wedstrijden te zien, maar als je de fout in gaat hebben ze toevallig net allemaal staan te kijken.’’

Landalhuisjes vullen
Ieder jaar gaan de mannen van Binnenmaas op voetbalkamp naar Cauberg. “Elk jaar hetzelfde ritueel, hetzelfde programma en dezelfde huisjes. Toch staan er elk jaar weer circa veertig volwassen mannen te trappelen om te gaan. Waar er op zaterdag meestal met hangen en wurgen elf man op de been kan worden gebracht, zitten er in januari binnen een mum van tijd vier Landalhuisjes vol.’’ Dat is terecht, vindt Jan. “Het voetbalkamp is voor menigeen iedere editie een hoogtepunt en staat garant voor anekdotes waar de rest van het seizoen om gelachen kan worden.’’ Een dieptepunt voor Vos was het overlijden van Hans. “Een geweldige kerel en voor een aantal jongens in het team ook een echte jeugdvriend. Toen zag je ook hoe belangrijk een voetbalelftal kan zijn als je te maken krijgt met de moeilijke kanten van het leven. Er wordt op een unieke wijze omgegaan met verdriet en tegenslag. En dat is dan ook meteen de kracht van zo’n elftal.’’

Mooi-weer-voetballers
Op de donderdagavonden wordt er door de heerschappen nog fanatiek getraind. “Ondanks dat we drie keepers in het elftal hebben, spelen we altijd zonder daar gebruik van te maken. Scoren kan door te koppen in de grote goal en te schieten in de kleine. De gemiddelde opkomst is acht tot tien man, en dat zijn vaak dezelfde jongens.’’ Gelukkig kan er binnenkort weer gerekend worden op een hogere opkomst. “Vanaf eind maart klimt dat aantal voorzichtig op tot ongeveer zestien, want dan komen de mooi-weer-voetballers het ook weer eens proberen. Soms spatten de vonken er vanaf tijdens de training en loopt er eentje briesend het veld af. Vaker kan je trainingspakje zo weer opgevouwen terug de kast in. Het enige wat zich iedere week weer met dezelfde intensiteit voltrekt is het leegdrinken van de pitchers na het trainen.’’

Zeemansverhalen
Die pitchers worden niet alleen ná het trainen opgedronken. Ook de derde helft is voor deze gasten een belangrijk tafereel. “Ik denk dat ik een aantal jongens tekortdoe als ik de titel aan één iemand toe zou schrijven. Wel is het zo dat wanneer ons sleepbootkapiteintje terug is van zijn avonturen op de woelige baren, er in de kleedkamer verder niemand nog iets hoeft te vertellen. Dat hij sommige verhalen al voor de veertigste keer zit te vertellen, deert hem niet. Eerlijk is eerlijk, zeemansverhalen over bijvoorbeeld ‘stoneface’ gaan nooit vervelen.’’ Maar ook de jongste van het team staat met regelmaat in het middelpunt: “Door zijn gekke fratsen en schitterende versprekingen ligt de hele kleedkamer dubbel. Laatst moest hij als scheidsrechter een wedstrijd leiden en blies een kwartier te vroeg voor de rust. Wat bleek. Hij stond op het verkeerde veld een veel hoger jeugdelftal te fluiten. Vanaf de zijlijn werd daar het nodige commentaar op gegeven. Maar daar gaf hij niet om, zei hij: “Ik heb een ‘rechte rug’.’’ Dat de gezelligheid de boventoon heeft in deze ploeg mag wel duidelijk zijn.

Tot slot
Door de coronaperiode zijn de activiteiten op een laag pitje komen te staan. De mannen zijn allang blij dat ze na alle lockdowns weer eens een biertje kunnen drinken in de kantine na afloop. “Dat alles weer een beetje terugkomt bij het oude is mooi. Richting de zomer liggen er wel plannen om met elkaar te gaan varen op een groot zeilschip. Of dat werkelijk gaat gebeuren weet ik niet.’’ Gelukkig hoeft Jan dat niet zelf te fixen. “Ook daar zijn in het team vaste mensen voor die dat soort activiteiten altijd regelen. Dat zijn de jongens die alles organiseren binnen het team. Gasten van onschatbare waarde. Zonder hen zouden we toch maar een zooitje ongeregeld zijn.’’

Klik voor meer informatie over FC Binnenmaas.
Klik voor meer artikelen over FC Binnenmaas.