Ze staat al jaren achter de bar en in de keuken bij Kagia. Joke van Swieten (60) doet dat met heel haar ziel en zaligheid. “Ik wil graag dat het hier gezellig is.”

Kagia 1 speelt vanmiddag een thuiswedstrijd en nu er weer publiek welkom is langs de lijn, rekent Van Swieten op een drukke middag voor haarzelf en haar meiden. “We zijn de middagploeg. Dat houdt in dat we dienst hebben van twaalf tot vier uur ’s middags”, vertelt ze. “En als onze dienst erop zit, blijven we altijd hangen. Ik ga hier vaak tegen half acht pas weg.”

Van Swieten maakte een jaar of tien geleden kennis met de club uit Lisserbroek. “Ik kom oorspronkelijk uit Vinkeveen en ben hier komen wonen. Mijn zoon Kenny, toen dertien, wilde graag op voetbal. Hij speelt nog steeds, in Kagia 9. Mijn dochter Lizzy heeft gevoetbald, maar is alweer een paar jaar gestopt omdat het meidenteam waarin ze zat uit elkaar viel. Ze zit ook in de middagploeg van de bar. Gezellig met haar moeder.”

“Ik heb jaren in de horeca gewerkt en toen ze hier mensen zochten – er is altijd een tekort – heb ik mezelf aangeboden. Ik heb jarenlang in de barcommissie gezeten, maar daar ben ik sinds dit seizoen uitgestapt.”

Kagia heeft een ochtend-, middag- en avondploeg. “In de ochtend gaat het vooral om koffie, wij, van de middagploeg, vinden juist die variatie leuk. Drinken, eten. We hebben een assortiment dat standaard is voor een voetbalkantine. Het broodje kroket, frikandel, patat uiteraard, kaassoufflé. Daarnaast staan we bekend om de bal gehakt. Die broodjes bal vinden gretig aftrek. Of we die zelf maken? Nee hoor, die kopen we in. We hebben er even over gedaan, maar sinds een paar jaar hebben we de perfecte bal.”

Van Swieten is meer dan een bar- en kantinemedewerkster, ze is ook een entertainer. “Ik ben heel erg van de muziek. Toen er budget over was, heb ik voorgesteld een keer een zangertje uit te nodigen. Dat was een hit, vandaar dat we dat een paar keer per jaar doen. Lekker Hollandse muziek, daar hou ik zelf ook van.”

Vaste prik is dat Van Swieten dan zelf ook de microfoon ter hand neemt. “Ach”, zegt ze, “die jongens willen dat graag, dus doe ik dat.”

“Ze kunnen hier heel lief zijn, hoor”, vervolgt ze. “Toen ik een paar jaar geleden geopereerd moest worden, werd ik overladen met kaarten en cadeautjes. ‘Het is minder gezellig zonder jou’, zeiden ze. Dat streelt je ego wel natuurlijk.”

Niet voor niets werd ze een paar jaar geleden bij Kagia uitgeroepen tot vrijwilligster van het jaar. “Daar ben ik wel trots op. Ik was de eerste vrouw die die titel kreeg. Ik kreeg er een shirt bij. Dat shirt was overigens tien maten te klein, daar kon mijn onderarm niet eens in. Maar het is wel iets om te koesteren.”

Zoals Van Swieten ook het knusse van Kagia wil koesteren. “Hier kent iedereen elkaar nog. We zijn een echte dorpsclub en dat moet zo blijven, ook als we door de woningbouw meer leden gaan krijgen.”

Klik hier voor meer artikelen over Kagia.
Klik hier voor meer informatie over Kagia.