Drie jaar lang zat hij, na zijn vertrek bij VV Noordhoek, zonder club. Stiekem begon het weer een beetje te kriebelen, de club zocht een trainer en dus keert Jerry van Huuksloot komend seizoen gewoon terug op het oude nest. “Als ik weer ergens trainer zou worden, zou het bij Noordhoek zijn.”
En dat moment is nu dus aangebroken. Het warme gevoel voor de club heeft hij al die tijd gehouden, vertelt hij. “Je woont op het dorp, kent iedereen. Ik zou nergens anders trainer willen zijn, dus toen ze mij vroegen, hoefde ik niet zo lang na te denken.” Al peilde hij wel eerst nog even de stemming bij de spelersgroep. “Die moeten het wel willen, dat is het allerbelangrijkste. Dat bleek zo te zijn, toen was het voor mij wel duidelijk.”
Door het vuur
Daarmee keert de 52-jarige Van Huuksloot terug op bekend terrein, na zijn eerdere periode bij de vierdeklasser. “Ik liep een halfjaar stage bij de club, omdat ze mij hadden gevraagd de trainerspapieren te halen. Voor het geval ze een trainer achter de hand moesten hebben.” Zelf had hij nooit zo de ambitie om ergens hoofdtrainer te worden. “Helemaal niet zelfs. De jeugd vond ik altijd wel leuk om te doen, maar een eerste elftal zag ik niet zo zitten. Heb ik het toch gedaan, ben ik er eigenlijk heel snel ingerold, maar het is hartstikke leuk.” Na drie seizoenen kwam er een einde aan die samenwerking. “Het werd voor mij te druk. Mijn zoon speelt in de jeugd van FC Dordrecht, dat was niet te combineren. Nu is hij ouder, gaat hij straks in de buurt naar school, dan kan het wel.” In de tussentijd werd er wel naar hem geïnformeerd, maar toehappen deed hij niet. Nu dus wel. “Je kent die jongens, van kleins af aan. Mijn oudste zoon zit bij de selectie, dus het is ook leuk om weer wat met hem te gaan doen. Maar hij moet zich keihard bewijzen hoor”, lacht hij. Van Huuksloot, die zelf bij Sparta Rotterdam in de jeugd voetbalde, komt bij Noordhoek veel bekende gezichten tegen. “De groep is bijna nog hetzelfde. Ze gaan er echt voor, proberen zo hoog mogelijk te eindigen. Dat zie je terug.” Maar promoveren is geen optie. “Die derde klasse moet je niet willen, soms moet je blij zijn dat je genoeg spelers hebt.” Maar als ze er zijn, staat er een geheel. “Het zijn allemaal vrienden, die voor elkaar door het vuur gaan.”
Mensen veranderen
Zelf woonde hij altijd in Rotterdam, kwam vanaf 1999 in Noordhoek wonen en stapte dan ook pas als dertiger aan boord van de club. “Ik stopte met voetballen vanwege blessures, daardoor heb ik alleen even in het derde gespeeld.” Door zijn voetballende zoons begon hij met het trainen van de jeugd, daar ontwikkelde zijn passie voor het trainersvak zich steeds verder. “Het leukste vind ik, dat je spelers echt sterker kunt maken. Het zien van die ontwikkeling. En tuurlijk, is resultaat heel belangrijk, maar ik wil ze vooral plezier in het spelletje laten hebben.” Dat heb je natuurlijk vooral als je wint, maar juist van nederlagen leerde hij het meest. “In mijn laatste seizoen hier, stonden we met de winterstop onderaan met drie punten. Dan moet je positief blijven en het vertrouwen uitspreken. Toen zei ik: we gaan ons handhaven. Werden we zevende, pakten we net geen periode.” Die aanpak is hem op het lijf geschreven. “Ik ben wel een echte ‘peoplemanager’.” In die drie seizoenen, deed hij de nodige ervaring op. “Als speler heb je niet in de gaten wat een trainer allemaal meemaakt. Je leert omgaan met teleurstellingen en ‘druk’ van buitenaf. Mensen veranderen als het slecht gaat, dan moet je het samen laten zien.” Dat lukte tijdens zijn eerste periode prima en dus gaat hij daar opnieuw voor. “Ik wil meer dan handhaving. We zijn al eens vijfde en zesde geworden, dat moet nu ook kunnen. Die jongens zijn ook nog eens drie jaar ouder en dus beter.” Hij kan in ieder geval niet wachten. “Lekker op het veld staan, samen dollen en resultaat halen!”
Klik hier voor meer informatie over VV Noordhoek
Lees hier meer artikelen over VV Noordhoek
