Tom Pouw (20) is speler van het eerste elftal van HRC ’14. In principe is hij vaste rechtsback maar andere posities in de verdediging vind hij ook prima. Hij voetbalt al heel zijn hele leven bij HRC. Hij is op zijn vijfde begonnen bij de club en hij is nu bezig aan zijn vierde seizoen in het eerste. Op 16 jarige leeftijd maakte hij dus al zijn debuut in het eerste.
Voor een kleine club speelde Tom in de jeugd op relatief hoog niveau. “Ik heb alle jeugdelftallen doorlopen en ik ben ik vanuit de B1 met een aantal andere spelers doorgestroomd naar de selectie. In de jeugd voetbalde ik, ondanks dat we maar een kleine club zijn, vrijwel altijd op tweede klasse niveau. Ik vind het nog steeds jammer dat wij als groep niet in de O-19 hebben kunnen spelen, aangezien dat door de meeste voetballers wel als de leukste en meest leerzaamste lichting wordt gezien. Echter was er de nood vanuit de club om een groot gedeelte van het team door te schuiven naar de senioren. Dat had natuurlijk ook wel zijn charmes om als 16, 17-jarige als een stel snotapen al in het eerste elftal te voetballen”.
Tom Speelt samen met zijn jongere broer in het eerste van de club, samen hebben ze voldoende ambities. “Ik zou graag een keer kampioen willen worden met een eerste elftal, wat hopelijk dit seizoen al kan gebeuren. Dit zou helemaal speciaal zijn, aangezien ik samen met mijn jongere broer Luuk in hetzelfde elftal voetbal. Verder wil ik zo hoog mogelijk voetballen. Ik zit goed op mijn plek bij HRC en wij hebben zeker de spelers om minimaal een stabiele vierde klasse team te worden. Tegen hoger spelende ploegen spelen wij zelf ook beter, omdat wij willen voetballen en het “hotse knots voetbal” niet ons spel is. Ik denk ook dat het voor de ontwikkeling van het team beter is om een klasse hoger te voetballen”.
HRC is ongeslagen de corona-stop in gegaan. “Het huidige seizoen is helaas stilgezet. Tot nu toe hebben we drie wedstrijden gespeeld waarvan we er nog geen verloren hebben en wel vijf punten hebben behaald. Grappig is dat net als afgelopen seizoen, na een overwinning op Hedel de competitie werd stopgezet. Ik denk dat we goed zijn begonnen aan de competitie. Na twee goede bekerwedstrijden met gelijken spelen tegen derdeklassers DSC en RKTVC hadden we dan ook goede vertrouwen in een mooi seizoen met als doelstelling promoveren of zelfs kampioen worden. Ondanks dat we een vrij jonge ploeg hebben, willen we allemaal graag een stap hogerop. Hopelijk kan op een of andere manier het seizoen dan ook nog hervat worden om dit te bereiken. Zo niet, dan moeten we ervoor zorgen dat we er volgend seizoen weer klaar voor zijn”.
Elke voetballer heeft zo zijn hoogte en dieptepunten in het voetbal, zo ook de voetballer van HRC. “Mijn hoogtepunt tot nu toe is toch wel dat ik in elk jeugdelftal, vanaf de mini’s tot aan de O17, kampioen ben geworden. Het leuke hiervan is dat mijn vader, Ed Pouw, altijd betrokken is bij die jeugdelftallen. In de lagere elftallen als trainer en in de hogere elftallen als leider of grensrechter. Dit kon thuis echter nog wel regelmatig zorgen voor discussies. Een van de dieptepunten die ik heb meegemaakt is het verliezen van de wedstrijd in de nacompetitie voor promotie naar de vierde klasse twee seizoenen geleden. Het verliezen van zo een wedstrijd voelt dan toch een beetje alsof je het hele seizoen voor niets gevoetbald heb. Maar het is een mooie ervaring om op die leeftijd en als jonge groep dit meegemaakt te hebben”.
Als echte verdediger is Tom zijn voorbeeld dan ook een mandekker. “Als ik dan toch een voorbeeldvoetballer zou moeten kiezen dan is het Matthijs de Ligt. De Ligt is een voorbeeld doordat hij op die jonge leeftijd al zo fysiek sterk is en verbaal aanwezig is in het veld. Naast dat is het ook een zeer goede voetballer met een sterk schot en een goede inspeelpass. Ik heb niet echt bijzondere of gekke rituelen voor de wedstrijd om optimaal te kunnen presteren. Het enige wat ik doe is altijd mijn rechter sok eerst aantrekken en dan mijn linker sok. En vervolgens eerst mijn rechterschoen en dan mijn linkerschoen. Als ik dan een keer per ongeluk mijn linker eerst aandoe, dan trek ik die ook weer uit en begin ik opnieuw”.
Voetbal en alles eromheen is heel belangrijks in het leven van Tom, al sinds kleins af aan. “Ik ben niet echt lovend over één bepaald persoon binnen de club. Ik heb vooral veel respect voor de vele vrijwilligers die er altijd weer zijn. Of het nu gaat om kantinepersoneel, bestuur en commissieleden, de bouwploeg en op dit moment de mensen die bezig zijn met het realiseren van het nieuwe sportcomplex, zonder deze mensen zou de club het niet redden. Voetbal is voor mij belangrijk omdat het er sinds jongs af aan al met de paplepel is ingegoten. Mijn vader heeft altijd gevoetbald en vroeger als kind voetbalde ik graag buiten met vrienden. Voetbal staat voor mij ook voor gezelligheid. In de jeugd voetbalde ik altijd samen in een team met mijn vrienden, wat het nog leuker maakt”.
Voor meer informatie over HRC ’14 klik hier
