VEERE – Het is alweer voor het 26^e seizoen, dat Roy Louwerse (32) het zwartwitte tenue van v.v. Veere om zijn schouders trekt. Begonnen als zes jarig jochie in de jeugd en momenteel al zo’n tien seizoenen speler bij het eerste team van de zaterdagderdeklasser. Dat had er overigens heel anders uit kunnen zien toen vorig seizoen corona hoogstwaarschijnlijk een degradatie voorkwam.

“Daar heeft het wel alle schijn van, zeker gezien de fase waarin we vorig seizoen zaten. Gelukkig dat we dit seizoen ‘gewoon’ weer in de derde klasse actief zijn. Het is nu aan ons om te voorkomen, dat we wederom zo in de problemen komen als team. Wanneer we ons veilig kunnen spelen, dan hebben we een goed seizoen gedraaid. Met Veere onderin het linkerrijtje eindigen betekent een topseizoen’, kijkt de controlerende middenvelder vooruit.

Louwerse ziet wel in, waar de schoen soms wringt bij zijn club. Het gegeven, dat er de laatste jaren weinig aanwas is vanuit de eigen jeugd, dat breekt het elftal soms op. “We hebben niet echt een superjonge selectie. De meesten spelen de laatste tien jaar al met elkaar in het eerste elftal. Dan merk je soms dat er een bepaalde gretigheid ontbreekt. Dat zag je dan terug in de wedstrijden. Wanneer je geregeld vers bloed erbij krijgt, dan zie je de concurrentie toenemen en merk je dat het minder op automatische piloot gaat. Gelukkig hebben we nu met Danny Magito een enorm fanatieke trainer die er ‘bovenop zit’, dus dat heeft zeker voor nieuw elan gezorgd. Het is nu aan ons als groep om dat uiteindelijk om te gaan zetten in goede resultaten.”

In het tussenseizoen zijn er enkele nieuwe jongens bijgekomen, die met open armen zijn ontvangen. “Ze geven de trainer meer mogelijkheden en zorgen voor extra kwaliteit. Dat natuurlijk mooi, al moeten we soms nog wel aan elkaar wennen in het veld. We spelen ook met een iets andere tactiek, iets meer behoudend. Dat vergt aanpassing en dat zag je zeker terug in onze eerste bekerwedstrijd die we terecht verloren van Wolfaartsdijk.”

De controleur woont inmiddels al jaren in Middelburg, maar is wel Veere altijd trouw gebleven. Hij heeft een realistische kijk op het spelletje, maar ook op zijn eigen kwaliteiten. “Ik ben niet de beste voetballer, maar mijn kracht is het verdedigende aspect. Ballen veroveren en inleveren bij de creatieve spelers. Ik weet heel goed van mezelf wat ik wel maar vooral wat ik niét kan. Dus dat doe ik dan ook niet. Hoewel ik in Middelburg woon, bevalt het me hier bovendien nog altijd uitstekend. n. Ik zie ook geen reden elders te gaan spelen. Ik hoop hier nog zoveel mogelijk wedstrijden te kunnen spelen. En vooral uit de degradatieproblemen blijven als team, dan is het seizoen in meerdere opzichten geslaagd.”