Jilles de Jager is een 27 jarige verdedigende middenvelder van DFC. De voetballer heeft van de F-jes tot de D-tjes bij DFC gespeeld, waarna hij de overstap maakte naar Oranje-Wit. Hier heeft hij altijd in de selectie gespeeld en de laatste jaren speelde hij hier zelfs in het tweede elftal van de club. Dit seizoen is hij teruggegaan naar DFC, waar het allemaal begonnen was.

Tijdens zijn tijd bij Oranje-wit is hij een jaar gestopt met voetballen. “Na een leuke tijd in de jeugd van DFC ben ik naar het hoger spelende Oranje Wit gegaan, waar ik altijd in de selectie heb gevoetbald. Na de jeugd bij Oranje Wit werd mijn interesse in het voetbal wat minder. Ik ben toen gestopt, maar na 1 seizoen miste ik het voetbal toch wel heel erg. Ik ben toen naar Oranje Wit drie gegaan, omdat daar veel mensen actief waren waar ik goed mee omging. Hier zijn we twee jaar achter elkaar kampioen geworden. Na drie jaar in het 3^de van Oranje Wit te hebben gespeeld ben ik doorgestroomd naar het 2^de, waar ik dus de afgelopen jaren heb gespeeld. In het afgelopen seizoen, onder leiding van Bjorn Vlasblom, hadden we een heel erg jong team. Ik was samen met Jim van der Linden de oudste van de groep. Helaas is dat laatste seizoen niet afgerond. Dat was voor ons toen heel jammer, want ik weet zeker dat wij de beker hadden gewonnen. In het 2^de van Oranje Wit heb ik het altijd naar mijn zin gehad, maar afgelopen seizoen zijn er veel vrienden weggegaan bij de club. De enige club waar ik naartoe wilde gaan was DFC. Na een gesprek met Ivo Jansen hebben Calvin van der Holst en ik ervoor gekozen om de overstap naar DFC te maken. Ik ben naar DFC gekomen om een vaste waarde in het 1^ste elftal te worden en prijzen te pakken. Ik ben al 27, dus echte ambities zijn er niet meer”.

In de eerste periode van het nieuwe seizoen was het even wennen. “De eerste weken van het eerste seizoen bij DFC gingen ondanks Corona gelukkig nog wel door. Het was de eerste periode wennen om in een nieuw team te spelen. De manier van spelen in een eerste elftal is toch anders dan dat ik gewend was. Ik merkte dat ik daarom erg zoekende was. Om die reden heb ik de eerste wedstrijden ook weleens meegedaan met het tweede elftal van DFC. Toen ik eindelijk mijn plek begon te vinden binnen DFC werden er helaas nieuwe coronamaatregelen aangekondigd en lag het voetbal weer stil. De resultaten waren aan het begin van het seizoen teleurstellend. We hebben in het begin van de competitie veel onnodige punten verloren. De laatste twee wedstrijden hebben we wel gewonnen. We staan nu op een gedeeltelijk vierde plaats”.

Elke voetballer heeft zo zijn hoogte en dieptepunten in het voetbal. “Veel hoogtepunten heb ik eigenlijk niet. Mij gaat het vooral om het plezier. Als ik toch een hoogtepunt moet kiezen, dan is dat dat ik verkozen werd tot Man of the Match in de wedstrijd DFC – Dubbeldam. Juist omdat ik in het begin nogal zoekende was binnen de selectie van DFC, gaf mij dit een stuk meer zelfvertrouwen. Mijn dieptepunt is het verliezen van de bekerfinale met Oranje wit B1. Na een 2-0 voorsprong in de rust en een 3-3 einduitslag verloren we de wedstrijd uiteindelijk door penalty’s”.

Het totaalplaatje van voetbal is speciaal, zegt Jilles. “Aangezien ik nog nieuw ben bij de club ken ik nog niet echt veel mensen binnen DFC. Wel ben ik zeer lovend over onze keeper Daniel Jansen. Daniel vind ik misschien wel de beste lijnkeeper uit de regio.  Ik vind voetbal meer dan alleen een balletje trappen. Voetbal is niet alleen trainen en een wedstrijd spelen. Vaak ben je nog langer met elkaar buiten het veld. Het totaalplaatje van voetbal is gewoon zo speciaal. Het is een soort uitlaatklep”.

Meer informatie over DFC? Klik hier.
Klik hier voor een ander artikel over DFC.