Jason Gouman is een 22 jarige voetballer en trainer van ZVV Pelikaan. Hij is op zijn vijfde begonnen en heeft acht tot negen jaar in de selectie gespeeld. Hij speelt nu zelf in het zevende van Pelikaan en hij is de trainer van jo19-2.

Toen voetballen iets werd voor de lol, besloot Jason om op een andere positie te gaan spelen. “Pelikaan is de club waar ik ben begonnen toen ik vijf jaar was, ik kan me niet anders inbeelden dan dat ik in het zwart blauw speel. Ik heb ook een aantal jaar in de selectie gezeten en daar heb ik tot op heden veel van geleerd als voetballer. Ik speelde vroeger altijd centraal achterin maar sinds voetballen voor mij meer voor de lol is gaan worden ben ik op het middenveld gaan voetballen”.

Jason zou het zeker nog zien zitten om een stap hogerop te gaan. “Als voetballer zou ik het altijd nog leuk vinden om toch weer een stapje hoger te voetballen. Ik heb het heel erg naar mijn zin bij het vriendenteam dus dat maakt het wel een moeilijke keus. Het zou dan ook niet de eerste keer zijn dat ik voor zo een keuze kom te staan. Ik hoop dat als deze tijd een beetje voorbij is, dat we weer allemaal lekker kunnen gaan voetballen. Wij spelen niet echt voor de prijzen, maar ik hoop dat we de goede sfeer nog door kunnen  zetten aankomend jaar”.

Bij zijn eigen team en het team dat hij traint zijn de groepen meer een team geworden. “We zijn goed begonnen dit seizoen en we zaten in een lekker tempo qua puntjes pakken. Vorig jaar vonden we het lastig om te scoren en soms ook om een voorsprong vast te houden. Dit seizoen waren we goed op weg met nieuwe versterkingen aan ons team. Hierdoor zijn we meer een team geworden. Met mijn eigen team als trainer gingen we ook goed van start. We zijn het serieuzer aan gaan pakken met de jongens en daar hebben we behoorlijk profijt van gehad. De jongens werden meer een team en we gingen gewoon lekker ballen en niet denken over hoe goed of slecht de tegenstander was”.

Jason is nooit weggegaan bij Pelikaan en daar heeft hij soms spijt van. “In mijn jeugd heb ik veel bekers gewonnen. We speelden eigenlijk elk jaar wel voor het kampioenschap en mochten soms ook meedoen met de beker. Mijn hoogtepunt was wel echt het kampioenschap in de E4. Daar hadden we zo’n goed team dat we na de eerste 3 wedstrijden al wisten dat we kampioen zouden kunnen worden. De tweede helft van het seizoen hebben we met dezelfde opstelling gespeeld maar dan omgekeerd. Onze keeper stond in de spits en de spits stond in de goal. Ik heb in mijn jeugd vaak de kans gehad om naar een andere club te gaan en om daar hoger te gaan spelen. Maar ik heb me telkens over laten halen om bij Pelikaan te blijven voetballen. Ik heb daar spijt van maar op dat moment dacht ik dat dat het beste was”.

Jason vergelijkt zijn spel soms met een voetballer van Feyenoord. “Ik ben altijd heel erg fan geweest van Messi. Ik speel zelf natuurlijk helemaal niet op die positie, maar de manier waarop hij speelt en wat hij uitstraalt, daar kan ik van genieteten. Ook ben ik fan van Jens Toornstra, de manier waarop hij het spel ziet en de acties die hij maakt met slimme passes, ook hier kan ik van genieten. Voor mijn gevoel is het soms een beetje dezelfde speelstijl als dat van mij”.

Voetbal is een enorm belangrijk ding in het leven van Jason. “John Kik is een hele belangrijke man voor mij. Ik ken hem al vanaf toen ik een pupil was, nu is hij nog meer betrokken bij de club als toen. Hij heeft mij veel dingen geleerd over het voetbalwereldje en hij weet dat ik hem daar dankbaar voor ben. Ik kan het met hem over alles hebben, letterlijk over wat dan ook. Voetbal zal ik nooit meer uit mijn leven laten gaan. De sport zelf is zo belangrijk voor mij dat ik gewoon lekker mezelf kan zijn en even niet bezig hoef te zijn met wat er allemaal naast school en werk moet gebeuren. En daar ben ik mijn opa en mijn ouders dankbaar voor. Dat ik altijd lekker naar de voetbal kan en mag gaan wanneer ik wil en dat al heel mijn leven lang”.