Shirtjes ophangen, ballen oppompen en zorgen dat iedereen wat te eten of te drinken heeft. Kees Kok heeft het er als leider van het eerste bij Pelikaan maar druk mee. Toch heeft hij er vooral heel veel plezier in. “Wat dat betreft ben ik ook wel een klein beetje autistisch.”
Want als je iets doet, moet je het goed doen. En dus hangen alle shirtjes bij iedere wedstrijd van de derdeklasser keurig netjes én recht, te wachten op de spelers. “Ik vind het leuk om alles klaar te maken, neer te zetten en op te hangen. Daarom bespreek ik met de trainer ook altijd alle namen en rugnummers.” En zorgt Kok (53) voor opgepompte ballen, nieuwe materialen, een voedzame lunch of drinken tijdens de rust. “Ook de was, breng ik na iedere wedstrijd naar het washok. Zodat het weer gewassen kan worden!”
Opnieuw lid
Na zeventien jaar, weet Kok dan ook als geen ander wat er moet gebeuren. “Ik ben er een jaartje tussenuit geweest, maar afgelopen seizoen heb ik het weer opgepakt.” Nadat hij, eerder al leider was bij het tweede én de jeugd. “Mijn zoon Bram zat bij de selectie, dan vragen ze je. Vervolgens ging hij naar één en dan ga je mee.” Verder vervulde Kok bij Pelikaan de afgelopen jaren ook de rol van jeugdcoördinator. “Daardoor kende ik al die jongens al vanuit de jeugd, dat maakt het natuurlijk heel leuk.” En dat terwijl het voor de inwoner van Zwijndrecht zelf, ooit begon bij VVGZ. “Daar ben ik op mijn vijfde begonnen met voetballen, terwijl al mijn vrienden bij Pelikaan zaten.” Zijn overstap op achttienjarige leeftijd, kwam dan ook niet echt als een verrassing. “In de A2 werden we toen meteen kampioen!” Tot een debuut in het eerste, kwam het voor de rechtsback in de seizoenen die volgden echter niet. “Ik heb vooral in de lagere seniorenelftallen gespeeld en later bij de veteranen. Haalden we zelfs nog de bekerfinale.” Gestopt vanwege zijn werk als vrachtwagenchauffeur, kwam Kok jaren later dankzij zijn zoon opnieuw bij Pelikaan terecht. “Ik werkte destijds op kantoor, dus werd ik weer lid.” Op een uitstapje naar SC Feyenoord na. “Toen Bram daar ging voetballen, ben ik daar leider geworden.”
Langs de lijn
Terug op het oude nest, zit Kok weer helemaal op zijn plek. “Je bent lekker bezig en Pelikaan is echt een familieclub.” En niet voor niks. “Ik voel me hier gewoon thuis. Iedereen loopt er al jaren rond, je ziet alleen maar bekende gezichten en het is altijd gezellig. Dat straalt de club ook uit.” In alles, vindt Kok, die vlakbij de velden woont. “Iedereen kent iedereen, maar iedereen wordt ook opgenomen. Ook als je nieuw bent.” Nieuw is de leider zelf, natuurlijk al lang niet meer. De vaste supporters, weten hem op zaterdag dan ook meteen te vinden. “Ik zit altijd samen met de rest van de staf langs de lijn.” Hoe betrokken hij is? “Behoorlijk!” Met een zesde plaats, is Kok dan ook niet helemaal tevreden. “Om eerlijk te zijn, had ik er qua resultaten wel iets meer van verwacht.” En gehoopt. “We zijn blij met lijfsbehoud, maar ik had liever hoger geëindigd met die jongens. Dat gun ik ze ook, want ze werken er hard voor.” Wie weet, volgend seizoen. Want ook dan, is de voetballiefhebber leider van het vlaggenschip. “Zolang mijn lichaam het toelaat, blijf ik het doen!”
Klik op Z.V.V. Pelikaan voor meer artikelen over de club.
Klik op Z.V.V. Pelikaan voor meer informatie over de club.