Opeens was hij vorig seizoen hoofdtrainer én ging zijn ‘droom’ in vervulling. De manier waarop Joost Anthonissen bij Wernhout aan het roer kwam zorgt nog altijd voor de nodige emotie, maar ook steeds meer voor gepaste trots.
Want, voor de voetballiefhebbers die de gebeurtenis iets minder op hun netvlies hebben staan, neemt Anthonissen ons mee terug in de tijd. Naar het overlijden van Rudo Gommers, toenmalig trainer van Wernhout. “Vorig jaar tijdens de voorbereiding, in de nacht voor de eerste training…” De plotselinge dood van de oefenmeester zorgde niet alleen emotioneel, maar ook voetbaltechnisch voor een grote leegte. “De manier waarop Rudo net voor corona binnenkwam en zijn stempel heeft gedrukt, is indrukwekkend.” En dus waren de schoenen die moesten worden gevuld groot, voor de 33-jarige Anthonissen. Want de club, kwam als trainer van het tweede dus bij hem uit. “Daar moest ik wel even goed over nadenken. Met een groot gedeelte van de selectie heb ik nog samen gevoetbald, sommige jongens zijn zelfs mijn beste vrienden. Dat zorgde wel voor extra denkwerk.”
Leertraject
Desondanks besloot hij het toch te doen. De reden? Die is simpel. “Ik ben een jongen van Wernhout en mijn doel was altijd om hier een keer hoofdtrainer te worden. Als die kans dan daadwerkelijk komt… Hoe triest de omstandigheden ook waren en nog steeds zijn.” En tot op de dag van vandaag, heeft Anthonissen nog geen seconde spijt gehad van zijn sprong in het diepe. “De resultaten zijn positief, dan is er natuurlijk ook weinig gemor. Die derde klasse wordt een leertraject. Niet alleen voor mij, maar voor iedereen. Nu wordt het misschien wel wat lastiger.” Voor angst zorgt dat bij de inwoner van Zundert overigens niet. “Daar ben ik zelf ook heel nieuwsgierig naar, kan ik mij dan ook staande houden? Als je bepaalde keuzes moet maken, wat zijn dan de reacties?” Voorlopig zit Anthonissen, die als voetballer een uitstapje maakte naar Moerse Boys, uitstekend op zijn plek. “Het bevalt enorm goed en ik krijg er veel energie van. Op maandag heb ik alweer zin om het veld op te gaan.” De liefde voor zijn club is hem dan ook met de paplepel ingegoten. “Ik kwam eigenlijk al bij Wernhout, voordat ik geboren was, zeg ik altijd. Mijn ouders zijn hier ook erelid, het is echt de rode draad binnen onze familie.” Voetbal stroomt dus door zijn bloed, maar dat veranderde toen Anthonissen op zijn 24ste zwaar geblesseerd raakte. “Kraakbeenschade in mijn knie, daarna heb ik nooit meer gevoetbald.” Een zwart gat? Misschien wel een beetje! “Dat was natuurlijk wel een zware periode, maar ik heb nu gelukkig iets anders gevonden waar ik mijn ei kwijt kan. Het staat niet gelijk aan zelf voetballen, dat blijft het mooiste, maar het komt in de buurt.”
Stinkende best
Helemaal toen hij dus de overstap maakte van het tweede, naar het vlaggenschip. “Voor mijn gevoel was die stap niet heel groot, vooral omdat je alles en iedereen hier al kent. En de club kent mij. Het grootste verschil? Dat je nu de dingen echt zelf kunt bepalen en totale verantwoordelijkheid hebt.” Met een kampioenschap in zijn eerste jaar, lukt dat tot nu toe best aardig. “Wernhout had nog nooit in die derde klasse gespeeld, dus de prestatie van die gasten was echt fenomenaal.” En het wordt nog mooier. “Het tweede promoveerde afgelopen jaar ook, naar de eerste klasse. Dat is voor zo’n dorp echt buitengewoon.” Maar om dat zo te kunnen houden, is er nog genoeg werk aan de winkel, weet Anthonissen. “Voetballend, qua tempo en fysiek, is het een flink verschil. We hebben in mijn ogen de potentie om de komende jaren in deze competitie te blijven, maar dan moeten we onze stinkende best blijven doen.” Handhaven blijft, ondanks een plek in de middenmoot, het doel. “We moeten vooral slimmer worden: even een overtreding maken of balbezit houden. Fouten maken is niet erg, daar leer je het meeste van.” Weinig de lange bal en zoeken naar een voetballende oplossing, dat is wat ze bij Wernhout proberen te doen. Met een trainer die ambitieus is. “Ik moet UEFA B gaan doen, anders mag ik niet door in de derde klasse, dus dat ga ik doen! Vanuit daar kijken we wel waar het schip strandt.” Voorlopig ligt de focus op ‘zijn club’. “Mezelf en het team verder ontwikkelen, daar het maximale uithalen!”
Klik op vv Wernhout voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Wernhout voor meer informatie over de club.
