THOLEN – De liefde deed Roel de Nijs (27) even overstappen naar WHS, maar na één seizoen op Sint-Annaland besloot de middenvelder toch terug te keren bij zijn voetballiefde Tholense Boys. WHS kroonde zich afgetekend tot kampioen. Tholense Boys en De Nijs zagen zichzelf een stuk lager terug op de ranglijst van de 3e klasse B.
“Dat kan je wel stellen ja. Het is niet dat we kwalitatief zoveel minder zijn dan de andere ploegen, maar het was voor ons echt een seizoen van net-niet. We kregen genoeg kansen, maar verzilverden die niet. En dan hebben we gedurende het seizoen op persoonlijk vlak nog te maken met de nodige tegenslag. Spelers met lange blessures, spelers die na een lange afwezigheid in hun ritme moeten komen zoals Auke Bovenberg of bijvoorbeeld Koen Nieuwkoop die is gestopt. Dat voel je wel in ons geval en dan sta je op de plek waar je staat qua ranglijst helaas.”
De Nijs begon met voetballen op zijn zevende in de jeugd van de derdeklasser, waar hij uiteindelijk tien jaar later debuteerde in de hoofdmacht. Daar voetbalde hij tot 2020 om de overstap naar Sint-Annaland te maken en bij WHS te gaan spelen. “Ik heb een vriendin die daar vandaan komt en we wonen daar ook samen, dus leek het me wel makkelijk om daar ook te gaan voetballen. Inmiddels hebben we een dochtertje van vier maanden, maar toch had ik besloten om afgelopen seizoen weer terug te gaan naar Tholen. Ik had het zeker bij WHS ook wel naar mijn zin, maar bij Tholense Boys voetballen ook een aantal vrienden zoals Auke Bovenberg en David Niepce, maar ook Lennart Marsman die inmiddels bij Halsteren actief is. Dat gaf wel de doorslag om toch weer voor Tholense Boys te kiezen.”
En hoewel WHS nu kampioen is geworden, heeft hij absoluut geen spijt van zijn terugkeer. “Zeker niet. Het bevalt goed, we hebben kwalitatief een goede groep en een heel ervaren en goede trainer. Dus daar ligt het niet aan. Alleen wil het kwartje soms niet de goede kant opvallen. Of kregen we in bepaalde wedstrijden diep in blessuretijd soms de deksel nog op de neus. Dat is teleurstellend natuurlijk, want we hebben in mijn ogen zeker de potentie om mee te doen in de top-vier. Al hebben we dit seizoen veel te weinig blijk van jammer genoeg.”
Toch gloort er zeker weer nieuwe hoop voor de toekomst bij de derdeklasser, die altijd wel een hoge sportieve ambitie nastreeft. Zo kloppen er nadrukkelijk een aantal jongelingen aan de poort van het eerste elftal ziet ook De Nijs. “Zonder meer waar. In het tweede elftal hebben we gasten lopen die nu meetrainen en ook al regelmatig minuten maken. Daar zit talent in en dat is mooi. En noodzakelijk ook om op termijn het stokje over te nemen. Ze trainden afgelopen seizoen al mee en groeien elke week in hun ontwikkeling. De oudere jongens proberen ze wegwijs te maken en te sturen waar nodig. Dat biedt absoluut perspectief voor de toekomst.”
Waar zo’n zes seizoenen geleden er een selectie stond die ook kampioen werd en promotie vierde naar de tweede klasse, daar erkent De Nijs dat dit momenteel een brug te ver is voor de club. “Het is vooral zaak om een stabiele derdeklasser te blijven. Dat is nu realistisch. Hopelijk kunnen we op termijn die stap weer maken met die nieuwe groep talenten die er nu aankomen. Eerst is het zaak om deze groep bij elkaar te houden, al denk ik wel dat het gezien de binding die iedereen met de club heeft geen probleem moet zijn. Het is één grote vriendengroep en dat merk je zowel binnen als buiten het veld. Ik ben trots om hier te spelen en hoop dat nog wat jaartjes te blijven doen.”
Klik op Tholense Boys voor het laatste artikel over de club.
