Aan het einde van dit seizoen is Corné Bulkmans precies 25 jaar actief geweest als bestuurslid van tweedeklasser Rood-Wit. Een mooi moment om een stapje terug te doen, al kan hij nog niet definitief afscheid nemen. “Op de achtergrond blijf ik de vereniging gewoon steunen!”
Nog een aantal maanden, dan zit het er voor de 55-jarige Bulkmans toch echt op. Vreemd, maar toch zeker niet gek. “Aan het begin van mijn nieuwe termijn, had ik het al aangegeven. Dit was de laatste…” Het begon allemaal bijna 25 jaar geleden, als secretaris van de club. “Dat heb ik twaalf en een half jaar gedaan, inmiddels ben ik bestuurslid jeugdzaken.” Maar daar komt straks dus een einde aan. “Na zoveel jaar, begon ik te merken dat het steeds meer energie begon te kosten. Ik blijf de vereniging ondersteunen, maar wel in mijn eigen tijd.” Het klinkt bijna filosofisch, zoals Bulkmans het verwoordt. “Het is wel vrijwillig, maar niet vrijblijvend. Je moet als bestuurslid toch altijd beschikbaar zijn, kan niet zomaar zeggen: nu even niet.”
Iets betekenen
Het doen van vrijwilligerswerk, begon dan ook zelfs nog eerder. “Voordat ik in het bestuur kwam, ben ik nog een jaar of wat jeugdtrainer, jeugdleider en wedstrijdsecretaris bij de jeugd geweest.” Voor Bulkmans eigenlijk het leukste wat er is. “De ontwikkeling, het traject van jeugd naar senioren. Dat is altijd weer mooi om van dichtbij mee te maken.” Ook als bestuurslid, zeker nu als onderdeel van jeugdzaken, deed hij dat natuurlijk veelvuldig. “Het was rond ’98, denk ik. Johan Wagtmans werd voorzitter en vroeg of ik het zag zitten om verschillende dingen samen op te pakken. Zo ben ik er eigenlijk ingerold.”
Van het één kwam vervolgens, en natuurlijk, het ander. “Je kunt iets betekenen voor de verenging, maar het was ook gewoon heel leuk om te doen. Het secretariaat was nieuw voor mij, maar dat leer je dan vanzelf.” Bij de club waar Bulkmans ook op het veld furore maakte. “Vanaf mijn negende ben ik al lid. Heel de jeugd doorlopen en vervolgens naar de senioren. Lange tijd bij het tweede en derde, later pas bij het eerste. Vanaf mijn 25ste, een jaar of dertien.” Vlak voor corona hing hij, na nog wat jaren in een lager team, zijn voetbalschoenen aan de wilgen. “De club speelt een belangrijke rol binnen de Willebrordse samenleving. Je kent iedereen die er rondloopt. Kinderen en volwassen, het is een manier van samenkomen.”
Uitstraling
Maar dat gaat niet vanzelf, weet ook Bulkmans. “Er zit behoorlijk veel tijd in. Ik denk toch zeker zo’n twintig uur per week. Dan ga je nadenken: kan het nog zoals ik wil, in de tijd die ik heb? Dat heb ik tijdig aangegeven.” Op een symbolisch moment. “Precies na zoveel jaar, dat is ook wel weer een mooi rond getal.” Een periode, waarin de echte clubman een hoop heeft zien veranderen. “Het ledenaantal is in de loop der jaren wel wat teruggelopen, maar gelukkig de laatste seizoenen weer redelijk stabiel, met vooral in de onderbouw de laatste jaren veel meer aanwas. En alle jeugd loopt in dezelfde kleding, dat is een stukje uitstraling en saamhorigheid.”
Maar dat is nog niet alles. “De laatste jaren hebben we de focus gelegd op de ‘Mini-League’, daar hebben we zelfs een klein stadionnetje voor gebouwd. Dat loopt hartstikke goed.” Toch kan het altijd beter. “We willen groter worden qua jeugd, vooral door leden te werven. Maar misschien nog wel belangrijker, door ze in de bovenbouw vast te houden.” Zoals gezegd, zijn ze bij Rood-Wit nog niet helemaal van Bulkmans af. “Ik heb het altijd leuk gevonden én dat vind ik nog steeds. Daarom blijf ik sowieso betrokken bij het International U10 Tournament, dat is gewoon fantastisch om te doen. En in een ondersteunende rol op andere vlakken. Maar ik wil meer tijd voor mezelf, het is een keer goed geweest.” Bellen mogen ze hem desondanks altijd. “Haha! Ik neem altijd op, maar niet voor een bestuurlijke rol.” Of hij het stiekem niet gaat missen? “Dat ga ik vanzelf merken!”
Klik op Rood-Wit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rood-Wit voor meer informatie over de club.