Spelers helpen ontwikkelen, maar vooral samen heel veel plezier maken. Daar kan Elbert van Masbergen als trainer van Achilles Veen JO8 het meeste van genieten. Helemaal als ze op zaterdag dan ook nog eens winnen. “Het is mooi om te zien hoe snel ze dingen oppakken.”
En dat doet de 43-jarige Van Masbergen alweer voor het vierde jaar op rij. “Mijn zoontje ging voetballen en ze hadden verder niemand, dus werd ik gevraagd.” Bij de kabouters begonnen, kreeg hij al snel hulp van Gerhard Boogaard en sindsdien vormen ze een onafscheidelijk trainersduo. “Het is toch altijd makkelijker, om met zijn tweeën te zijn.” Helemaal, nadat de inwoner van Veen zelf, alweer een tijdje uit de voetbalwereld was geraakt. “Ik heb tot mijn zestiende bij Achilles Veen in de jeugd gevoetbald, daarna ging ik werken.” Tot zoontje Mees hem opnieuw richting het voetbalveld trok. “Door hem kom ik eigenlijk pas weer echt bij de voetbal.” Of het kriebelt om ook weer zijn voetbalschoenen aan te trekken? “Ze hebben het vanuit de 35+ al een paar keer gevraagd, dus ik sluit het niet uit.”
Spelenderwijs
Maar voorlopig, geniet de voormalig rechtsback er dus vooral nog van, om training te geven. Onder meer aan zijn eigen kind. “Ik ben misschien nog wel strenger voor hem, dan voor anderen. Maar over het algemeen, is het ontzettend leuk.” De liefde voor het spelletje, zit er bij allebei dan ook behoorlijk in. “Thuis gaat het natuurlijk veel over voetbal en op zaterdag, gaan we ‘s middags vaak bij het eerste kijken.” Nadat er ‘s ochtends, eerst zelf is gevoetbald. “In principe ben ik er altijd bij!” Ook volgend seizoen, als trainer van de JO9. “Je rolt er ooit in en vervolgens rol je mee. Dan blijf je hangen.” Maar nog altijd, met evenveel plezier. “Het is mooi om te zien hoe ze zich ontwikkelen en hoe snel ze dingen oppakken.” Van dribbelen, tot aan techniek en van afwerken, tot aan partij. “We proberen de oefeningen zoveel mogelijk af te wisselen, zodat ze iedere week iets nieuws moeten doen.” Van Masbergen denkt dan ook na, over het volgen van een trainerscursus. “Nu is het allemaal nog spelenderwijs, maar misschien als ze wat ouder zijn. Dan moet je jezelf toch ook verder ontwikkelen.” Al heeft hij niet de ambitie, om het voor eeuwig te blijven doen. “Maar ik sta er voorlopig nog wel open voor. En zolang mijn zoontje voetbalt, blijf ik er in ieder geval als coach bij.” Als het even kan, samen met Boogaard. “We overleggen altijd over alles, hoe en wat. Tijdens de trainingen op maandag en woensdag, maar natuurlijk ook op zaterdag.” En buiten het veld, lacht Van Masbergen. “Ik ben vroeger metselaar geweest en Gerhard is dat nog steeds. Dus we delen dezelfde interesses. Af en toe, metselen we nog wel eens samen een muurtje.”
Plezier
Als ze tijd over hebben dan tenminste, want het liefste, staan ze gebroederlijk op het voetbalveld. Samen met medetrainers Mathijs Burghout en Alexander Bouman. “Achilles Veen is de mooiste club van de regio. Er staat echt iets.” Helemaal als je, zoals in zijn geval, dan ook nog iedereen kent. “Dat maakt het natuurlijk wel makkelijker én leuker.” Merkt hij ook bij zijn spelers. “Dit team doen we nu vier jaar en er zijn weinig spelers weggegaan. Het zijn bijna allemaal klasgenootjes van elkaar.” Met het teamgevoel, zit het dan ook wel goed. Nu nog kampioen worden. “Wat dat betreft, is het vervelend dat we zonder stand spelen. Laatst dachten we dat we eerste waren, maar dat moet je dan zelf zien uit te vogelen. Moet je al die clubs bellen. Toen bleek dat we tweede waren geworden…” Heel erg, vindt Van Masbergen dat laatste overigens niet. “Winnen is niet zo belangrijk. Dat is voor ons geen moetje. Als we verliezen, maar ze hebben net zoveel plezier, is het ook goed. We proberen het vooral voor iedereen zo leuk mogelijk te houden!”
Klik op Achilles Veen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Achilles Veen voor meer informatie over de club.