Met een goede voorbereiding achter de rug, is Jeroen Ras blij dat hij na afgelopen seizoen weer vooruit kan kijken. Want nadat zijn ploeg uit elkaar viel in verschillende groepjes en The Gunners kansloos degradeerde naar de vijfde klasse, komt de oefenmeester uit Breda gelukkig weer met plezier naar de club. “Mensen vergeten soms dat het ook gewoon mijn hobby is.”
Een hobby, die over het algemeen heel leuk is. Behalve dus afgelopen seizoen, zo begint Ras (43) te vertellen. “De manier waarop we uiteindelijk degradeerden, ging me echt aan het hart.” Want los van het feit dat The Gunners niet verder kwam dan vijftien punten uit 22 duels, baalt hij vooral van het gebrek aan teamgevoel. “De groep zat niet fijn in elkaar. Er waren veel verschillende groepjes en bepaalde jongens bleven nooit hangen, waardoor er eigenlijk nauwelijks sprake was van saamhorigheid.” En wel een hoop gezeur. “De ene groep kwam dan bij mij om te klagen over de andere, en andersom.” Kortom. “Ik had vaak het gevoel dat ik liever thuis wilde blijven…”
Jonge groep
Van een homogene groep, was dan ook allesbehalve sprake, memoreert Ras. “Daardoor zijn we uiteindelijk ook gedegradeerd, denk ik.” Hoe anders, is dat nu. “Het lijkt qua selectie te kloppen! Vorig seizoen hadden we misschien individueel betere spelers, maar nu hebben we een veel beter team.” Bleek ook, tijdens de voorbereiding. “We hebben goede resultaten gehaald, zowel tijdens oefenwedstrijden, als in de beker.” Het doorselecteren, lijkt dan ook zijn vruchten te hebben afgeworpen. “Er zijn twee jongens van buitenaf bijgekomen, voor de rest hebben we spelers vanuit de O23 doorgeschoven.” Toch houdt Ras voorlopig nog even een slag om de arm. “We kunnen een heel hoog niveau halen, maar met een jonge groep moet je dat iedere week maar weer laten zien. Daarom moeten we gewoon van week tot week, en van periode tot periode kijken.” In een toch wel zware vijfde klasse, vindt de Bredanaar. “Het zaterdagvoetbal is een stuk sterker geworden, nu steeds meer zondagclubs de overstap hebben gemaakt. Daardoor speel je nu eigenlijk tegen veel voormalig vierdeklassers.” Net als The Gunners zelf, natuurlijk. Na de degradatie van vorig jaar. “Uiteindelijk degradeerden we op de slotdag formeel, maar je zag het al veel langer aankomen. Vanaf de winterstop, zaten we al in een neerwaartse spiraal.” Heel teleurgesteld, is Ras er daardoor niet over. “Misschien was het voor de lange termijn wel een zegen…” Al mikt hij op een snelle terugkeer. “Hopelijk kunnen we dit seizoen meedoen om promotie, dan ben ik tevreden!”
Gevoelsmens
Aan de sfeer, zal het dit keer in ieder geval niet liggen. “De verschillende groepjes zijn doorbroken.” En ook de tactiek, past als gegoten. “Vorig jaar speelden we 433, maar waren we kwetsbaar als er bepaalde spelers wegvielen. Dan waren we eigenlijk niet in staat om dat kwalitatief op te vangen. Nu hebben we een sterkere bank en spelen we een systeem wat deze spelers op het lijf is geschreven. Dat is de belangrijkste winst.” In een 352-formatie, hoopt Ras als clubman dan ook op betere tijden. “Ik heb hier van kleins af aan gevoetbald en ben jeugdtrainer geweest van alle teams. Daardoor voelt het als een warm bad.” Vertrekken, zal Ras dan ook niet zo snel doen. “Zolang ze willen dat ik blijf, blijf ik.” Want nadat hij drie seizoenen geleden terugkeerde als hoofdtrainer bij de club, weet de oud-verdediger van het eerste dan ook eigenlijk niet beter. “In totaal loop ik er nu al zo’n 30 jaar rond. Het is een kleine club, met nog écht dat verenigingsgevoel.” Eén die perfect bij hem past. “Ik heb als trainer geen torenhoge ambities, vooral omdat ik echt een gevoelsmens ben. Dan train ik liever een club uit de vijfde klasse.” Zoals bijvoorbeeld Advendo. Waar hij de afgelopen maanden op zondag als interim-trainer langs de lijn stond. “Ze hadden daar geen trainer en de situatie was best wel schrijnend. Ik ken de voorzitter en veel jongens uit het Bredase, dus heb ik contact opgenomen.” In eerste instantie om te helpen bij hun zoektocht, maar uiteindelijk besloot Ras het zelf maar te gaan doen voor de laatste tien wedstrijden. “Dat heb ik als zó prettig ervaren! Een groep met veel potentie, maar vooral ontzettend fijne gasten. Laatst ben ik nog een keertje gaan kijken, die jongens gun ik echt het allerbeste.” En sterker nog. “Ik sluit niet uit dat ik daar ooit nog eens trainer word. Al heb ik nu mijn hart en ziel aan The Gunners verpand.” Voorheen dus als speler. “Ik was een type Patrick Pothuizen, voor de mensen die hem nog kennen. Voetballend niet heel begaafd en een beetje een dertien in een dozijn voetballer. Als centrale verdediger, de ideale twaalfde man.” En tegenwoordig als trainer. “Tactisch redelijk geschoold, maar vooral een peoplemanager. Ik overleg veel en leg de verantwoordelijkheid graag bij de groep.” Want dan is voetbaltrainer, nog altijd de leukste hobby die er is.
Klik op The Gunners voor de laatste artikelen over de club.
Klik op The Gunners voor meer informatie over de club.