Zelf was hij fanatiek, maar zeker geen megatalent. Eigenlijk deed Herman Schouten het in de jeugd van Achilles Veen dan ook vooral voor de gezelligheid. Dus toen hij al op jonge leeftijd last kreeg van een ontsteking in zijn knie, moest en zou hij betrokken blijven. En als trainer van de JO10, lukt dat tot nu toe vrij aardig.
Een slechte knie dus, maar wel een goede vriend met bijna vaderlijk advies. Schouten (42) moet al lachen als hij het vertelt. “Die zei tegen mij: Jij moet trainer worden! Je kan zelf niet voetballen, maar snapt het wel.” Zo gebeurde. “Eerst ben ik op mijn achttiende vanwege die ontsteking even gestopt met voetballen, toen werd ik al trainer. Later begon ik opnieuw.”
Gedreven
Die tweede periode is inmiddels alweer zo’n zes seizoenen oud, ondertussen bij de JO10 dus. “Bij mijn zoontje! Je begint bij de kabouters, dan rol je zo door.” Schouten, die ondertussen al bijna dertig jaar op de club komt, geniet iedere keer nog opnieuw. “Het enthousiasme van die kinderen, alles wat je ervoor terugkrijgt.” En vooral dat laatste, is een hoop. “We hebben echt een mooi groepje, uitzonderlijk goed. In de eerste klasse, daar zijn we wel trots op.” Maar zoiets komt natuurlijk niet vanzelf. “Ik ben bloedfanatiek, maar die jongens ook. Daardoor hebben ze zoveel plezier.” Een gedreven trainer dus. “Haha, misschien soms iets té.” Al blijkt juist die instelling, de perfecte leeromgeving. “Passen, dribbelen en plezier maken. Dat blijft de hoofdzaak. Spelenderwijs proberen we ze beter te maken. Te beginnen bij de basistechnieken van het voetbal.” Maar ook zonder bal wordt er hard gewerkt. “Bij Achilles hebben we een speciale looptrainer, voor oefeningen met loopladders.” En natuurlijk sluiten ze op maandag en woensdag vaak af met afwerken en partij, maar vooral dat laatste is nog wel een dingetje. “Het loopt altijd uit! Ze zijn zo fanatiek. Dat noemen we het Brabants kwartiertje.”
Professioneler
Heel gek is dat overigens ook niet, want over de trainingen wordt meer dan uitgebreid nagedacht. “We hebben iedere week wel even samen overleg, vooral met Gwen Vos (trainer JO16) en Daan van Dinter (Hoofd Jeugdopleiding). Hoe is het zaterdag gegaan? En met welke oefeningen kun je dat het beste trainen? Dat soort dingen.” Het staat symbool voor de ontwikkeling die de jeugdafdeling van Achilles Veen de laatste jaren heeft doorgemaakt. “Het is veel professioneler geworden, qua tenues of materialen. Maar ook de trainers zijn fanatieker geworden, als je ziet hoe ze bezig zijn. Veel oud-spelers die hun eigen drive over proberen te brengen, dat is mooi om te zien.” Die aanpak werpt dan ook zijn vruchten af, ziet Schouten. “Volgens mij is de jeugd nog nooit zo groot geweest. Dat is absoluut positief.” En dus is onderling communiceren belangrijker dan ooit, weet de inwoner van Veen. “Dat gaat al beter, maar ik zou het wel fijn vinden als we drie of vier keer per jaar bij elkaar zouden komen. Samen met alle trainers. Hoe doe jij dat, ik doe het zo. Dan krijg je volgens mij ook meer één lijn in de opleiding.” Want, zo denkt Schouten. “De neuzen moeten allemaal dezelfde kant opstaan, anders krijg je wrijving onderling. Dat is in een teamsport heel belangrijk.” De teamsport waar hij, net als vele anderen, zo ontzettend van houdt. “Zolang ze mijn hulp kunnen gebruiken, blijf ik het doen. Het is mijn clubje en ik ben te veel liefhebber…”
Klik op Achilles Veen voor meer artikelen over de club.
Klik op Achilles Veen voor meer informatie over de club.