Als de hoofdmacht van VFC thuis speelt is Herman Kok (53) altijd als eerste op de club. “Dat vind ik heerlijk. Ik open alles, zet de cornervlagen erin, laat de koffie pruttelen. Dan ben ik helemaal in mijn hum.”

Zestien jaar is hij als teammanager betrokken bij het vlaggenschip van de Kwekkers op zondag. “Het hoort gewoon bij mijn leven. Ik werk op zaterdag, de zondag is voor VFC.”

Kok is zo’n teammanager die altijd klaar staat voor de spelers en trainers in de selectie. “Ik heb me altijd ondergeschikt gemaakt. Het gaat om die jongens. Ik probeer ervoor te zorgen dat ze alleen maar aan de wedstrijden hoeven te denken en niet over andere zaken als ‘heb ik mijn broekje of shirtje’ wel bij me.”

Als een speler voor de wedstrijd de kleedkamer instapt, ligt alles al klaar. Inloopshirt, shirt met het goede rugnummer en broekje. En ook over een natje en drankje hoeven ze zich, dankzij Kok, ook geen zorgen te maken. “Voor de sokken moeten ze zelf zorgen. Als ik aan het einde van de dag wat mis, weten ze dat ze een appje van mij krijgen.”

In die zestien jaar was hij één jaar geen teammanager. Kok hierover: “De toenmalige trainer vond de begeleidingsstaf te groot. Bas de Vos, met wie ik kon lezen en schrijven, moest weg. Dat vond ik heel erg. Uit solidariteit ben ik ook gestopt. Maar ik kon het niet loslaten. Ik was als toeschouwer bij alle wedstrijden. Na een goed gesprek ben ik na een jaar weer teruggekomen.”

VFC is in West II nog één van de weinige clubs die op zondag actief is. Het zorgt ervoor dat de tweedeklasser zijn wedstrijden dit seizoen vooral in het Brabantse speelt. “Het is een nieuw avontuur. Naar Den Haag was ook niet alles. We maken wat meer kilometers, maar qua reistijd valt het ook wel weer mee. Als je ergens midden in Den Haag moest spelen, was je ook zo driekwartier onderweg. We zitten nu weer nieuwe complexen en de sfeer en ambiance bij de Brabantse clubs bevallen me wel.”