Echte clubiconen bestaan vandaag de dag nog altijd. Veelal leden afkomstig uit eigen dorp en al een levenlang lid op de club. Maar niet bij v.v. Patrijzen, want kwam het clubicoon pas op zijn achtentwintigste bij de vereniging binnen én woont nog altijd in het nabijgelegen Heinkenszand. Al vele jaren is hij inmiddels als elftalleider betrokken bij het eerste elftal.

Hij is geboren in Hilversum, maar verhuisde op zijn tiende naar Heinkenszand, waar hij ook lid werd van de plaatselijke SV, dat in 2017 fuseerde met Luctor. “Daar heb ik tien seizoenen in het eerste gespeeld, maar had het op een gegeven moment niet meer naar mijn zin. Mijn vrouw komt uit ’s-Heerenhoek en ik werd toentertijd door iemand van Patrijzen benaderd om daar te gaan voetballen en zo ben ik er op mijn achtentwintigste beland. En ook nooit meer weggegaan, want het is een prachtige club, waar ik me vanaf het allereerste moment heb thuis gevoeld.”

Maar wie presteert heeft automatisch veel vrienden. En presteren, dat deed Van den Brink in het shirt van Patrijzen zeer zeker, met het kampioenschap in het seizoen 1989-1990 als sportief hoogtepunt. “Ik was nog nooit kampioen geweest en scoorde in de kampioenswedstrijd drie keer, dat is voor mij nog altijd onvergetelijk. Mede daardoor en vanwege het feit, dat ik tot mijn eenenveertigste in het eerste speelde zien velen me denk ik wel als clubicoon. Een hele eer, zeker als je niet eens van het dorp afkomstig bent.”

Maar hoewel hij elders woont, is de clubman meer dan geregeld op het sportcomplex te vinden, waarvan al ruim twintig jaar als elftalleider bij het eerste elftal. “Het is prachtig om in die rol bij het voetbal hier betrokken te blijven. Een trainersrol heb ik nooit geambieerd, maar deze functie past als een warme jas bij me. Ik ben voor de spelers een soort vervangvader, waarbij ze altijd bij me terecht kunnen als er wat is. De stress van het trainerschap is niets voor mij, laat mij maar ervoor zorgen dat alles voor die gasten goed is geregeld. Dat doe ik graag en zo sta ik toch nog altijd heel dichtbij het veld.”

Van den Brink kijkt nu vanaf de bank naar spelers, waarvan hij in het eerste elftal nog zelf met hun vaders heeft gevoetbald. Die oud-ploeggenoten staan nu als supporters langs de lijn en in de kantine is het dan vaak na de wedstrijden erg gezellig. “Dan haal je herinneringen op en praat je over de ontwikkeling van hun zonen. We hebben bij Patrijzen een prachtige spelersgroep, waarin veel talent en kwaliteit zit. We presteren nu goed en hopen dat we toch in de top van deze derde klasse kunnen meedraaien. Het zou prachtig zijn als we een periodetitel zouden kunnen pakken, dat zou een bonus zijn. Het is echter hier bij Patrijzen zeker geen must overigens.”

Waar hij de voorbije seizoenen samenwerkte met Joffrey Geldof, die zelf lang bij Patrijzen voetbalde, staat er momenteel met Daan Eikenhout een totaal ander type voor de groep. “Daan staat meer boven de groep dat Joffrey, maar komt ook van buitenaf. Dat geeft een andere dynamiek en merk je op een bepaalde manier ook. We hebben een erg jonge groep met vrijwel allemaal spelers tussen de zestien en vijfentwintig jaar. Daarin zit nog veel groei en hopelijk kunnen we daarvan de komende seizoenen nog blijven genieten. Doorstoten naar een hoger niveau is geen ‘moetje’, maar als we de kans krijgen dan zullen we het zeker niet laten.”

Zelf zal hij nog wel de nodige jaren bij de club actief blijven verwacht hij. “Daar ga ik wel vanuit. Ik loop hier nu vijfendertig jaar rond op de vereniging en heb hier echt mijn plekkie gevonden.”

Klik op vv De Patrijzen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv De Patrijzen voor meer informatie over de club.