Daan Blij betaalde vorig seizoen het vertrouwen uit dat Excelsior Maassluis in de spits had. Met achttien treffers had de 26-jarige inwoner van Rotterdam een belangrijk aandeel in het succes van de tricolores. “Het zou mooi zijn als ik dat aantal dit seizoen weer haal.”
Vraag in de selectie van Excelsior naar het karakter van de aanvaller en je krijgt steevast hetzelfde antwoord. Blij, bijnaam ‘Happy’, is altijd vrolijk en kan met iedereen ‘door een deur’. “Dat kost geen moeite hoor”, reageert hij. “Ik ben nature iemand die positief is ingesteld.”
Dat positivisme kwam hem goed van pas toen hij in zijn laatste jaar bij Excelsior in Rotterdam met een zware blessure werd geconfronteerd. Excelsior Maassluis diende het eerste seizoen voor hem niet als voetbalclub, maar als revalidatiecentrum. “Ik heb hier na mijn knieblessure acht maanden moeten revalideren. Toen ik mijn eerste minuten maakte, was het seizoen vrijwel voorbij.”
De Maassluizers pakten Blij op toen zijn en Excelsiors wegen in Rotterdam scheidden. Bij de club van Woudestein was hij in de eerste divisie jarenlang basisspeler. Dat veranderde echter toen trainer Jon Dahl Tomasson naar Roda JC verkaste. Marinus Dijkhuizen, de opvolger van de Deen, deed nauwelijks meer een beroep op Blij. “Ik kwam op een zijspoor terecht. Op een gegeven moment werd het een uitzichtloze situatie en die blessure maakte het er niet makkelijker op.”
Bij Excelsior M had hij ruim een seizoen nodig om tot volledige wasdom te komen. “Ik moest erg wennen toen ik weer kon spelen. Ik had er een jaar uitgelegen. Alles was onwennig. Ik had geen wedstrijdritme en het balgevoel moest ook weer terugkomen, laat staan de scherpte voor de goal.”
Langzaam raakte hij fitter en werd hij scherper. Van de zijkant komend was hij voortdurend een gevaar voor de vijandelijke defensie. Met achttien treffers had hij een belangrijk aandeel in de topklassering van Excelsior M.
Wie had gedacht dat zijn mobiele telefoon het ene na het andere belgeluidje van geïnteresseerde clubs maakte, had het mis. Concrete belangstelling bleef uit. “Ik had eerlijk gezegd niet anders verwacht. Clubs kijken naar leeftijd, cv, maar ook blessuregevoeligheid. Voor het betaalde voetbal ben je niet meer interessant als je 26 bent en een zware blessure hebt gehad. Of ik dat vervelend vind? Nee hoor, helemaal niet. Ik ben tevreden met het leven dat ik nu leid. Ik werk als buursportcoach in een achterstandswijk in Rotterdam. Dat is een vreselijk leuke baan en daarnaast heb ik het als voetballer goed bij Excelsior.”
Een terugkeer in het betaalde voetbal ligt daarom niet voor de hand. “Hooguit als ik een goede aanbieding krijg, wil ik er over nadenken. Maar zoiets speelt helemaal niet. Ik wil weer een goed jaar draaien met Excelsior. De start was wat stroef, maar hopelijk weten we snel onze draai te vinden.”
