Hanneke Smit viert deze zomer veertig jaar en hoewel zij dat een ‘dingetje’ vindt, zal ze er niet minder hard voor Smitshoek voor gaan lopen. Als vrijwilligster heeft ze grote gelijkenissen met een inktvis met meerdere tentakels.
Terwijl menigeen na een lang seizoen op de tuinstoel is neergeploft, uitrustend van alle inspanningen, wacht voor Smit en haar collega-vrijwilligers van de kantine nog een toetje: een jeugdtoernooi in de onderbouw met tientallen teams op maandag 6 juni. Ze ‘offert’ zonder enig probleem haar vrije Tweede Pinksterdag eraan op. “Mijn zoon moet voetballen, dus ik ben er toch”, haalt ze haar schouders op. “Ik ga de meiden lekker helpen.”
Smit is niet alleen een gouden, maar ook een multifunctionele kracht voor het fors gegroeide Smitshoek. Naast ‘kantinebaas’ is ze lid van de toernooicommissie, coacht ze de MO13-2 en begeleidt ze ook nog de stagiaires van het Albeda College die bij de club de nodige werkervaring opdoen. “Als ze weten dat je al iets doet vragen ze je sneller. Ik vind dat geen probleem hoor. Wij, mijn man en ik, komen allebei uit de voetbalwereld. Ik heb zelf ook jarenlang gevoetbald. Het hoort erbij dat je vrijwilligerswerk doet.”
Smit heeft beroepsmatig veel verstand van processen en dat is beslist handig om de kantine van een grote club als Smitshoek draaiende te houden. “Het is een bedrijf maar ook weer niet”, zegt ze. “We proberen het met elkaar zo goed mogelijk te organiseren, maar je bent wel afhankelijk van vrijwilligers. Ik denk dat veel mensen daar niet bij stilstaan. Ze denken dat we in dienst zijn van de club. Als een bestelling niet snel genoeg klaar is, zie ik mensen soms met een chagrijnig gezicht kijken. Dan denk ik: we staan hier ook in onze vrije tijd.”
Smit werd snel actief toen haar zoontje ging voetballen bij de jongste van Smitshoek. “Ik heb me aangemeld en het meest voor de hand liggende is dan de kantine. Begin jaar ben ik gevraagd als beheerder.”
“Ik regel de inkoop, doe de indeling van de bar en de keuken, eigenlijk alles wat er bij komt kijken. Maar bij alles heb ik goede hulp van andere vrijwilligers. Alleen is het niet te doen. Ze brengen hier ladingen vol aan eten en drinken elke week. De Sligro staat hier vaak met negen rolkarren.”
Smitshoek is de wet van de grote getallen. “Op een doordeweekse zaterdag zijn er bij de jeugd 35 thuiswedstrijden. Vaak zijn er nog veertien wedstrijden bij de senioren. Voorheen merkte je of het eerste thuisspeelde, maar daar zit nu nauwelijks verschil meer in. Het blijft een komen en gaan in de kantine. Echt rustmomenten kennen we niet. Daarom proberen we de shifts ook niet te lang te maken. Vier uur achter elkaar is dan erg lang. Vandaar dat we vrijwilligers twee uur indelen.”
Elke wedstrijddag is anders en dat maakt het lastig welke voorraad te moeten hebben. “Het is lastig te peilen wat goed gaat. Soms verkopen we driehonderd tosti’s op een dag, soms maar een paar. Datzelfde geldt voor kroketten.”
Op de menukaart staan voornamelijk ‘gerechten’ die volgens Smit passen bij een voetbalkantine. “Mensen hebben nou eenmaal liever een bal gehakt of patatje mayo dan een broodje gezond. We kijken wel naar gezondere alternatieven, maar de hoofdmoot zal altijd snacks blijven.”
Klik hier voor meer informatie over vv Smitshoek
Klik hier voor meer artikelen over vv Smitshoek
